تحقیق چرا ورزشکاران غذا می خورند 13 ص ( ورد)

تحقیق چرا ورزشکاران غذا می خورند 13 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏چرا ورزشکاران غذا می خورند؟
‏اگر از افراد عادی بپرسید که چرا غذا می خورید ، پاسخ انها احتمالا یکی از این عبارات خواهد بود: ((برای زنده ماندن)) یا ((به خاطر اینکه گرسنه می شویم)). در این میان اگر هم کسی خیلی شکم پرست و خوش اشتها باشد به طعم غذاها و لذت حاصل از آن هم اشاره می کند.
‏همه این پاسخها، مناسب و درست است اما هیچ یک پاسخ پرسش ما که چرا ورزشکاران غذا می خورند، نیست. دلایل زیادی برای تغذیه ورزشکاران وجود وجود دارد، اما مخرج مشترک همه این دلایل یک چیز است(برای پیروز شدن، و برای ممتاز بودن در فرایند ورزش). امروزه این گفته قدیمی (0شما همان چیزی هستید که می خورید)) درباره ورزشکاران معنای جدیدی یافته است که ناشی از جهش باور نکردنی علم زیست شیمی تغذیه در چند سال اخیر است.
‏دلایل اختصاصی تغذیه ورزشکاران اساس برنامه تغذیه کامل ورزشی شما را می سازد. به این فهرست نگاه کنید:
‏1. افزایش انرژی برای توان درازمدت 0هوازی و کوتاه مدت (غیر هوازی9.
‏2. جایگزینی مواد از دست رفته از راه تعرق .
‏3. افزایش قدرت و توان بدن.
‏4. افزایش بافت عضلانی.
‏5. کاهش چربی های بدن.
‏6. افزایش بهداشت عمومی و اصلاح کارکرد تمام فرایندهای بدن.
‏7. ‏برطرف کردن درد.
‏8. افزایش تمرکز حواس و ذهن.
‏9. ترمیم آسیبها و بافتهای جراحت دیده.
‏10. سرعت دادن به بهبود وضعیت بدن در بین تمرینات .
‏همان طور که هیچ غذایی تمام فواید فوق الذکر را یکجا در بر ندارد، هیچ ورزشکاری هم تمام دلایل فوق را در یک زمان در نظر نمی گیرد. به عنوان مثال جامع، فرض می کنیم که شما یک ورزشکار بدنساز هستید که هدفش از غذا خوردن افزایش اندازه عضلات است، بنابراین هدف شما مسلما از هدفهای تغذیه ای یک ورزشکار سه گانه که برای افزایش توان هوازی خود غذا می خورد متفاوت است.
‏وظیفه شما در طراحی برنامه تغذیه کامل ورزشی این است که با توجه به آن دسته از هدفهایی که به کارتان می اید اطلاعاتی را که در این زمینه در فصلهای بعدی می آوریم جمع آوری کنید و به کار بندید. برای دانستن چه و چگونه خوردن ، باید هدفهای ویژه ای را در نظر داشته باشید. در عین حال که آخرین یافته های علمی آمده در این کتاب را باز می خوانید این هدفها را در ذهن داشته باشید.
‏امروزه دانش ورزش به سرعت رو به گسترش است. دیگر نمی توان تنها با تکیه بر استعداد و غریزه و توسل جستن به تمرینات ورزشی ‏به عالیترین مدارج ورزشی دست یافت. تمام ورزشکاران- اعم از علاقه مندان امادگی جسمانی و ورزشکاران مبتدی تا ورزشکاران نخبه- می توانند با استفاده از دانش تمرینات ورزشی و تغذیه علمی، توان ورزشی خود را تا حد قابل توجهی ارتقاء دهند.
‏از میان ‏تغذیه علمی و تمرینات ورزشی، زمینه تغذیه علمی عوامل متغیرتر و پیچیده تر ‏–‏ و در عین حال ناشناخته تری ‏–‏ را معرفی می کند. اما همین ((ناشناخته ها)) است که با پیشرفت علم گره از رازشان گشوده می شود وبه عنوان عوامل ضروری در تغذیه کامل ورزشی مطرح می شود.
‏یشرفتهای نوین در زمینه زیست شیمی تغذیه ای، دانش ما را درباره چه خوردن، چگونه خوردن، و چه موقع خوردن افزایش داده است. ما امروزه برای تعالی استانداردهای موجود خود از امکانات زیست شیمی سود می ج.ییم . در زمانه ای که قهرمانی غالبا با هزارم ثانیه ای تعیین می شود، ورزشکاران چون شما باید از هر منبعی برای بدست آوردن این عنوان سود بجوید.
‏پس دریافتیم که پرسش (0چرا شما غذا می خورید)) باید پاسخهای کافی و وافی داشته باشد. این روزها، هر کسی که تمرین می کند و یا مسابقه می دهد باید یک جدول تمرینی داشته باشد.
‏نیازهای غذایی ورزشکاران
‏ورزشکارانی که در بالاترین سطوح ورزشی رقابت می کنند، از جرگه آدمهایی معمولی نیستند. در حقیقت ، ایشان در طبقه بندی آماری و پنهان در کامپوتر اداره نظارت بر مواد غذایی و دارویی جایی ندارند.
‏به راستی ، آنچه اداره نظارت بر مواد غذایی و دارویی ایالات متحده برای تغذیه پیشنهاد می کند شباهتی به آنچه ‏نیاز داریم ندارد. این اداره ، حداقل نیاز غذایی برای برقراری سلامتی در افراد معمولی و کم تحرک را اندازه گیری کرده است- نه نیاز غذایی لازم برای ورزشکاران پر فعالیت را.
‏با این اوصاف، اگر باز هم دلیل دیگری برای اثبات کم بودن مقدار پیشنهادی مذکور برای ورزشکاران می خواهید کافی است تا ناکافی بودن این مقدار حداقل آمادگی جسمانی توجه کنید. امریکا، در کل، دچار سوء تغذیه است.
‏سوء تغذیه در ایالات متحده
‏این گفته، طنز غمناکی است اگر اعتراف کنیم که 60 درصد از مردم ایالات متحده حداقل نسبت به یکی از مواد غذایی سوء تغذیه دارند. علی رغم فرایند موسوم به ((غنی کردن)) غذاهای عمل آورده شده در ایالات متحده ، اکثر امریکاییان هنوز هم حداقل نیازهای غذایی خود را دریافت نمی کنند. برخی از پژوهشهای اخیر این گفته را تایید می کند:
‏اولین پژوهش معاینه بهداشت و تغذیه در سال 1976 بر روی 28000 نفر، از سن 1 تا بعضی از مواد غذایی در خون ایشان ، و علائم سوء تغذیه بود. نتیجه ؟ از هر 10 زن امریکایی 9 نفر دچار کمبود آهن غذایی بود و تنها نیمی از زنان در غذایشان کلسیم کافی وجود داشت.
‏پژوهشهای 10 ایالت در سال 1972 کمبودهای تغذیه ‏ای مشابهی را در جمعیت 86 هزار نفری مورد مطالعه اشکار کرد. از هر سه نفر یک نفر انان دچار کمبود ریبوفلاوین بود؛ ماده ای غذایی که گمان می رفت به مقدار فراوان در فراورده ای لبنی، غلات، و نانها موجود باشد. در کل، 70 درصد افراد مورد آزمایش دچار فقر غذایی بودند.
‏پژوهش مصرف غذایی ملی در سال 1980 نشان داد که 33 درصد افراد خانواده هایی که در این تحقیق شرکت کرده بودند و جمعیت آنها بالغ بر 15 هزار می شود، دچار کمبود کلسیم و پیروکسین رژیم غذایی هستند. کمبود منزیم در 25 درصد افراد، و کمبود آهن و ویتامین ها در 20 درصد انان دیده شد. این همه کمبود غذایی در کشوری است که معروف به فراوانی و تنوع مواد غذایی است.
‏حتی حدود 33 درصد افراد تحصیلکرده و آگاه به تغذیه و بهداشت غذایی هم دچار فقر مواد غذایی هستند. چرا؟ یکی از دلایل ایم امر آن است که محتوای غذایی غذاهای مختلف با یکدیگر تفاوت دارد. از همه بدتر آنکه ، غالبا مردم برای تعیین محتوای غذایی غذاهای مختلف به جدولهایی که از طرف بیمارستانها و مراکز بهداشتی ارائه می شود رجوع می کنند در حالی که این مقادی در مورد بسیاری از مواد غذایی صدق نمی کند.
‏برای مثال ، مقدار ویتامین C‏ در مرکبات از مقادیر بسیار کم تا 116 میلی گرم در هر 100 گرم تفاوت می کند و این یعنی بیش از 100 واحد اختلباف . جوانه گندم تازه هم می تواند دارای مقادیر متفاوتی از ویتامین E‏ از 21 ر 3 تا 21 میلی گرم آلفا TE‏ در هر 100 گرم باشد، یعنی دارای تفاوتی 6 برابر. نمونه های هویج نیز، از هویج های کم رنگ و بی خاصیت تا هویجهای عالی و نارنجی پر رنگ، می تواند از 70 میکرو گرم بتاکاروتن تا 1850 میکروگرم در هر 100 گرم هویج تغییر ماهیت داشته باشد. مینیرو برای بتاکاروتن حدود 1000 میکروگرم است، بنابراین هویج هایی که روزانه مصرف می کنیم می توانند بتاکاروتن ناکافی یا بیش از حد داشته باشد.
‏وضعیت مواد معدنی غذاها هم بهتر از این نیست. بر حسب میزان عمل آوردن غذاها، میزان مواد معدنی آنها هم تا 200 برابر ‏تفاوت می کند. کنسرو کردن ، پختن، رنگ کردن، انجماد غذا، و تمهیدات دیگر ، باعث از بین رفتن مواد معدنی و ویتامین های مواد غذایی می شود.