دانلود مقاله زندگی نامه مالک اشتر 18 ص

دانلود مقاله زندگی نامه مالک اشتر 18 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏بخشی از کتاب اصحاب امام علی (علیه السلام
‏مروری بر زندگی مالک اشتر نخعى (مالک بن حارث)
‏کتاب اصحاب امام علی (ع) مشتمل بر نام و زندگی نامه ۱۱۱۰ صحابی امیرمومنان تالیف استاد محقق آیت الله ناظم زاده قمی در دست چاپ و انتشار است که مقاله مالک اشتر نخعی که از تحقیق های‏ ‏جامع و منحصر به فرد درباره این صحابی بزرگ امیرالمومنین است، ‏ ‏را از آن کتاب در اینجا نقل کرده ایم. لازم به ذکر است که این مقاله غلط گیری و ویرایش نهایی نشده است.
‏ ‏تولد
‏ ‏مالک فرزند «حارث بن عبد یغوث نخعى» معروف به «مالک‏ ‏اشتر»(1)، کنیه‏ ‏اش ابو‏ ‏ابراهیم است وى از اهالى یمن بود که در زمان رسول خدا‏ ‏(صلى الله علیه وآله) به شرف اسلام نایل آمد و چون به دیدار پیامبر‏ ‏(صلى الله علیه وآله)توفیق نیافت لذا او را جزو تابعین به شمار آورده‏ ‏اند.(2)مالک از یمن به کوفه آمد و در همان جا ساکن گردید و چون مردى شجاع و دلاورى با تقوا بود در جنگ‏ ‏ها و فتوحات اسلامى از جمله در جنگ تبوک در سال ‏13‏ ‏هجرى در عصر خلافت ابوبکر به مصاف رومیان رفت(3) و در فتح دمشق به فرماندهى ابو‏ ‏عبیده جراح شرکت داشت(4).او در عین دلاورى مقابل دشمنان و منحرفان در برابر ضعیفان و درماندگان دلى رحیم و قلبى مهربان داشت.او در زمان خلافت عثمان به علت اعتراض به کارگزار ناصالح کوفه به شام تبعید شد و از آن جا به کوفه بازگردانده و سپس به «حمص» تبعید گردید و سرانجام در سرنگونى خلافت عثمان به یارى اصحاب رسول خدا‏ ‏(صلى الله علیه وآله)شتافت.
‏مالک پس از کشته شدن عثمان، در خلافت امیر مؤمنان (علیه السلام) بسیار تلاش کرد و با حضرت بیعت نمود و از سرداران بزرگ سپاه حضرت گردید. وى از شیعیان بسیار پاى‏ ‏بند و یارى دهندگان به امیرالمؤمنین (علیه السلام) بود، به طورى که رابطه دوستى او با مولاىمتقیان آن قدر زیاد بود که امام على (علیه السلام) پس از مرگ وى فرمود: «رحم الله مالکاً، فلقد کان لى کما کنت لرسول الله (صلى الله علیه وآله); خداوند مالک را رحمت کند، او براى من همان گونه بود که من براى رسول خدا (صلى الله علیه وآله)بودم.»
‏از آن جا که معاویه از این رابطه معنوى بین امام‏ ‏(علیه السلام) و مالک آگاهى داشت دستور داده بود که در خطبه‏ ‏ها علاوه بر لعن امیرالمؤمنین‏ ‏(علیه السلام)، امام حسن‏ ‏(علیه السلام) و امام حسین‏ ‏(علیه السلام)، نیز به مالک اشتر و عبدالله بن عباس لعن هم کنند.(۵)
‏در شجاعت و دلاورى این مرد الهى همین بس که ابن ابى الحدید درباره‏ ‏اش مى‏ ‏گوید: پاداش مادرى که چون مالک اشتر را پرورده است با خدا باد، که اگر کسى سوگند بخورد که خداوند متعال میان عرب و عجم شجاع‏ ‏تر از او، جز استادش على‏ ‏(علیه السلام) نیافریده است، من بر او بیم گناه ندارم، و چه نیکو گفته است ‏آن کسى که وقتى درباره مالک اشتر از او پرسیدند، گفت: من درباره مردى که زندگانى او مردم شام را شکست داد و مرگش مردم عراق را شکست داد، چه بگویم؟(6)
2
‏ایستادگى مالک و عزل امیر کوفه
‏هنگامى که عثمان به خلافت رسید به مرور زمان، بسیارى از فرمانداران زمان خلافت عمر بن خطاب را، که اکثراً مورد رضایت مردم بودند، از کار بر کنار کرد و در برهه‏ ‏اى از خلافتش، افراد وابسته و اقوام و بستگان خود از بنى‏ ‏امیه را که نوعاً عیّاش و منحرف بودند بر سر کار آورد و در بلاد اسلامى، آن افراد ناصالح را بر جان و مال مردم مسلط کرد، از جمله پسر دائى خود «عبدالله بن عامر» را به فرماندارى بصره گماشت، و برادر رضاعى خود «عبدالله بن سعد» را رئیس دارائى و فرمانده سپاه مصر، و برادر مادرى خود «ولید بن عقبه» را والى کوفه قرار داد که او خیانت‏ ‏هاى زیادى در حق مردم و اسلام انجام داد و در نهایت از حکومت کوفه عزل شد.(9)
‏برخورد مالک با حاکم دوم کوفه
‏عثمان، پس از عزل ولید، «سعید بن عاص» را به جاى او گماشت. سعید در ابتدا با مردم رفتار خوبى داشت، اما روزى در بین مذاکرات گفت: باغ‏ ‏هاى کوفه و اراضى آن خاص قریش و بنى امیه است.مالک اشتر که با حکم خدا کاملاً آشنایى داشت در پاسخ او گفت: آیا تو چنین مى‏ ‏پندارى که ناحیه عراق که خداوند آن را با شمشیرهاى ما گشوده و بر مسلمانان ارزانى فرموده، بوستان اختصاصى براى تو و قوم تو است؟ هر که چنین قصد کنددماغش را به خاک مى‏ ‏مالیم!عبدالرحمن اسدى رئیس گارد سعید براى جلب رضایت سعید گفت: اى مالک، تو سخن امیر را رد مى‏ ‏کنى و او را اهانت مى‏ ‏نمایى، بعد نسبت به مالک درشتى کرد. به دستور مالک قبیله نخع برخاسته و رئیس گارد را از مجلس بیرون انداختند. این کار بر سعید گران آمد، لذا رابطه خود را با مالک اشتر و دیگر سران کوفه قطع کرد. اما این عمل هیچ اثرى نداشت و مالک از اعتراض به کارهاى خلاف سعید و عثمان دست برنداشت.سعیدبن عاص چون برخورد مالک و همراهان او را مشاهده کرد و دید در آینده از اعتراض بیشتر سران کوفه در امان نخواهد ماند، نامه‏ ‏اى به خلیفه نوشت و از عثمان خواست که یا مالک و همدستانش را از کوفه ببرد و یا وى را از امارت کوفه بردارد. عثمان در جواب نامه امیر کوفه نوشت، مالک اشتر با تنى چند از یارانش را به شام تبعید کند!(10) تا مردم کوفه را به تباهى نکشانند و براى معاویه حاکم شام هم نامه‏ ‏اى نوشت که تنى چند از مردم کوفه را که آهنگ فتنه‏ ‏گرى دارند، پیش تو تبعید کردم، آنان را از این کار نهى کن و اگر احساس کردى رو به راه شده‏ ‏اند، به آنان نیکى کن و به وطن خودشان برگردان. اما معاویه قادر به مهار آنان نشد و طى نامه‏ ‏اى از عثمان خواست که آنان را به کوفه بازگرداند.
‏مالک و همراهان چون به کوفه بازگشتند دست از مبارزه و حق‏ ‏گویى بر نداشتند و مجدداً سعیدبن عاص به دستور عثمان آنان را نزد «عبدالرحمان بن خالد بن ولید» حاکم عثمان در حمص تبعید کرد و در راستاى ‏تبعیدى آن گروه، عثمان نامه‏ ‏اى هم براى مالک و همراهان نوشت:«من شما را به حمص تبعید مى‏ ‏کنم، به محض این که نامه‏ ‏ام به شما رسید، به سوى حمص حرکت کنید; زیرا شما براى اسلام و اهلش جز شرارت خاصیتى ندارید!»