تحقیق تاریخ بعثت 14 ص

تحقیق تاریخ بعثت 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏تاریخ ‏بعثت
‏درباره تاریخ بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)در روایات و ‏احادیث‏شیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه آن است که ‏بعثت آنحضرت در بیست وهفتم رجب سال چهلم عام الفیل بوده،چنانچه مشهور میان علماءو ‏محدثین اهل سنت آن است که این ماجرا در ماه‏مبارک رمضان آن سال انجام شده که در شب ‏و روز آن نیزاختلاف دارند،که برخى هفده رمضان و برخى هیجدهم و جمعى نیز تاریخ آنرا ‏بیست و چهارم آن ماه دانسته‏اند. (1) ‏و البته در پاره‏اى از روایات شیعه ‏نیز بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)درماه رمضان ذکر شده مانند روایت عیون الاخبار صدوق(ره)که‏متن ‏آن اینگونه است که:
‏وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا علیه السلام ‏مى‏پرسدکه چرا روزه فقط در ماه مبارک رمضان فرض شد و در سایرماهها فرض نشد؟امام ‏علیه السلام در پاسخ او فرمود:
‏لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فیه ‏القرآن...
‏تا آنجا که میفرماید:«...و فیه نبى محمد صلى الله ‏علیه و آله‏»-یعنى بدانجهت که ماه رمضان همان ماهى است که خداى‏تعالى قرآن را در آن ‏نازل فرمود...و همان ماهى است که‏محمد(ص)در آن به نبوت برانگیخته شد... (2) ‏که چون مخالف با روایات دیگر شیعه در اینباره بوده است.
‏مرحوم مجلسى احتمال تقیه در آن داده،و یا فرموده که ‏باید حمل بر برخى‏معانى دیگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زیراتاریخ بیست و هفتم ماه ‏رجب بنظر آن مرحوم نزد علماى امامیه‏مورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و علیه ‏اتفاق‏الامامیة‏».
‏و اما نزد محدثین و علماى اهل سنت همانگونه که گفته ‏شدمشهور همان ماه رمضان است (3) ‏،اگر چه در شب و روز آن‏اختلاف دارند،و ‏در برابر آن نیز برخى از ایشان دوازدهم ماه‏ربیع الاول و یا دهم آن ماه،و برخى نیز ‏مانند شیعه‏بیست و هفتم رجب را تاریخ بعثت دانسته‏اند. (4) ‏و بدین ‏ترتیب‏اقوال درباره تاریخ ولادت آنحضرت بدین شرح است:
1-‏بیست و هفتم ماه رجب و این قول مشهور و یا مورد ‏اتفاق‏علماى شیعه و برخى از اهل سنت است (5) .
2-‏ماه رمضان(17 یا 18 یا 24 آن ماه)و این قول نیز ‏مشهور نزدعامه و اهل سنت است (6) .
3-‏ماه ربیع الاول(دهم و یا دوازدهم آن ماه)و این قول ‏نیز ازبرخى از اهل سنت نقل شده (7) .
‏و اما مدرک این اقوال:مدرک شیعیان در این تاریخ یعنى 27 ‏رجب،روایاتى است‏که از اهل بیت عصمت و طهارت رسیده مانند روایاتى که در کتاب ‏شریف کافى از امام صادق علیه السلام و فرزند بزرگوارش‏حضرت موسى بن جعفر علیه ‏السلام روایت‏شده،و نیز روایتى که‏در امالى شیخ(ره)از امام صادق علیه السلام نقل ‏شده است (8) ‏و از آنجا که‏«اهل البیت ادرى بما فى البیت‏»گفتار ‏این‏بزرگواران براى ما معتبرتر از امثال عبید بن عمیر و دیگران است.
‏و اما اهل سنت که عموما ماه رمضان را تاریخ ‏بعثت‏دانسته‏اند مدرک آنها در این گفتار اجتهادى است که از چند نظرمخدوش و مورد ‏مناقشه است،و آن اجتهاد این است که فکرکرده‏اند بعثت رسولخدا توام با نزول قرآن
‏2
‏تاریخ ‏بعثت
‏درباره تاریخ بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)در روایات و ‏احادیث‏شیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه آن است که ‏بعثت آنحضرت در بیست وهفتم رجب سال چهلم عام الفیل بوده،چنانچه مشهور میان علماءو ‏محدثین اهل سنت آن است که این ماجرا در ماه‏مبارک رمضان آن سال انجام شده که در شب ‏و روز آن نیزاختلاف دارند،که برخى هفده رمضان و برخى هیجدهم و جمعى نیز تاریخ آنرا ‏بیست و چهارم آن ماه دانسته‏اند. (1) ‏و البته در پاره‏اى از روایات شیعه ‏نیز بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)درماه رمضان ذکر شده مانند روایت عیون الاخبار صدوق(ره)که‏متن ‏آن اینگونه است که:
‏وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا علیه السلام ‏مى‏پرسدکه چرا روزه فقط در ماه مبارک رمضان فرض شد و در سایرماهها فرض نشد؟امام ‏علیه السلام در پاسخ او فرمود:
‏لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فیه ‏القرآن...
‏تا آنجا که میفرماید:«...و فیه نبى محمد صلى الله ‏علیه و آله‏»-یعنى بدانجهت که ماه رمضان همان ماهى است که خداى‏تعالى قرآن را در آن ‏نازل فرمود...و همان ماهى است که‏محمد(ص)در آن به نبوت برانگیخته شد... (2) ‏که چون مخالف با روایات دیگر شیعه در اینباره بوده است.
‏مرحوم مجلسى احتمال تقیه در آن داده،و یا فرموده که ‏باید حمل بر برخى‏معانى دیگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زیراتاریخ بیست و هفتم ماه ‏رجب بنظر آن مرحوم نزد علماى امامیه‏مورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و علیه ‏اتفاق‏الامامیة‏».
‏و اما نزد محدثین و علماى اهل سنت همانگونه که گفته ‏شدمشهور همان ماه رمضان است (3) ‏،اگر چه در شب و روز آن‏اختلاف دارند،و ‏در برابر آن نیز برخى از ایشان دوازدهم ماه‏ربیع الاول و یا دهم آن ماه،و برخى نیز ‏مانند شیعه‏بیست و هفتم رجب را تاریخ بعثت دانسته‏اند. (4) ‏و بدین ‏ترتیب‏اقوال درباره تاریخ ولادت آنحضرت بدین شرح است:
1-‏بیست و هفتم ماه رجب و این قول مشهور و یا مورد ‏اتفاق‏علماى شیعه و برخى از اهل سنت است (5) .
2-‏ماه رمضان(17 یا 18 یا 24 آن ماه)و این قول نیز ‏مشهور نزدعامه و اهل سنت است (6) .
3-‏ماه ربیع الاول(دهم و یا دوازدهم آن ماه)و این قول ‏نیز ازبرخى از اهل سنت نقل شده (7) .
‏و اما مدرک این اقوال:مدرک شیعیان در این تاریخ یعنى 27 ‏رجب،روایاتى است‏که از اهل بیت عصمت و طهارت رسیده مانند روایاتى که در کتاب ‏شریف کافى از امام صادق علیه السلام و فرزند بزرگوارش‏حضرت موسى بن جعفر علیه ‏السلام روایت‏شده،و نیز روایتى که‏در امالى شیخ(ره)از امام صادق علیه السلام نقل ‏شده است (8) ‏و از آنجا که‏«اهل البیت ادرى بما فى البیت‏»گفتار ‏این‏بزرگواران براى ما معتبرتر از امثال عبید بن عمیر و دیگران است.
‏و اما اهل سنت که عموما ماه رمضان را تاریخ ‏بعثت‏دانسته‏اند مدرک آنها در این گفتار اجتهادى است که از چند نظرمخدوش و مورد ‏مناقشه است،و آن اجتهاد این است که فکرکرده‏اند بعثت رسولخدا توام با نزول قرآن
‏2
‏بوده،و نزول قرآن نیزطبق آیه کریمه:شهر رمضان الذى انزل فیه القرآن... (9) ‏در ماه‏مبارک رمضان انجام شده،و با این دو مقدمه نتیجه‏گیرى کرده‏و ‏گفته‏اند:‏ ‏بعثت رسولخدا در ماه رمضان بوده است،در صورتیکه‏هر دو مقدمه و نتیجه‏گیرى ‏مورد خدشه است زیرا:
‏اولا-این گونه آیات که با لفظ‏«انزال‏»آمده بگفته ‏اهل‏تفسیر و لغت مربوط به نزول دفعى قرآن کریم است-چنانچه مقتضاى لغوى آن نیز همین ‏است-نه نزول تدریجى آن،و دراینکه نزول دفعى آن به چه صورتى بوده و معناى آن چیست.
‏اقوال بسیارى وجود دارد که نقل و تحقیق در اینباره ‏از بحث‏تاریخى ما خارج است.و قول مشهور آن است که ربطى به‏مسئله بعثت رسولخدا(ص)که ‏بگفته خود آنها بیشتر از چند آیه‏معدود بر پیغمبر اکرم نازل نشد ندارد،و مربوط ‏است‏به نزول‏دفعى قرآن بر بیت المعمور و یا آسمان دنیا-چنانچه سیوطى ودیگران در ضمن ‏چند حدیث در کتاب در المنثور و اتقان از ابن‏عباس نقل کرده‏اند-و عبارت یکى از آن ‏روایات که سیوطى‏آنرا در در المنثور در ذیل همین آیه از ابن عباس روایت ‏کرده‏اینگونه است که گفته است:
«‏شهر رمضان و اللیلة المبارکة و لیلة القدر فان لیلة ‏القدر هى‏اللیلة المبارکة و هى فى رمضان،نزل القرآن جملة واحدة من‏الذکر الى البیت ‏المعمور،و هو موقع النجوم فى السماء الدنیا،حیث وقع القرآن،ثم نزل على محمد‏ ‏(ص)بعد ‏ذلک‏فى الامر و النهى و فى الحروب رسلا رسلا» (10) .
‏یعنى ماه رمضان و شب مبارک و شب قدر که شب قدرهمان ‏شب مبارک است که در ماه رمضان است و قرآن در آنشب یکجا از مقام ذکر به بیت المعمور ‏یعنى محل وقوع‏ستارگان در آسمان دنیا نازل شد و سپس تدریجا پس از آن‏در مورد امر و ‏نهى و جنگها بر محمد(ص)فرود آمد.
‏و به این مضمون حدود ده روایت از او نقل شده است.
‏و متن روایت دیگرى که از طریق ضحاک از ابن ‏عباس‏روایت کرده چنین است:
‏نزل القرآن جملة واحده من عند الله من اللوح ‏المحفوظ الى‏السفرة الکرام الکاتبین فى السماء الدنیا فنجمه السفرة على‏جبرئیل ‏عشرین لیلة،و نجمه جبرئیل على النبى عشرین‏سنة‏» (11) .
‏یعنى قرآن یکجا از نزد خداى تعالى از لوح محفوظ ‏به‏سفیران(فرشتگان)گرامى و نویسندگان آن در آسمان دنیانازل گردید و آن سفیران در ‏بیست‏شب تدریجا آنرا برجبرئیل نازل کردند،و جبرئیل نیز در بیست‏سال آنرا بررسول خدا ‏نازل کرد.
‏این درباره اصل نزول قرآن در ماه مبارک رمضان و شب ‏قدر.
‏و ثانیا-در مورد قسمت دوم استدلال ایشان که نزول ‏قرآن راتوام با بعثت رسولخدا(ص)دانسته‏اند.آن نیز مخالف با گفتار خودشان بوده و ‏مخدوش است،زیرا عموم مورخین و محدثین اهل‏سنت معتقدند که نبوت و بعثت رسولخدا در ‏آغاز بصورت رؤیا ودر عالم خواب بوده و پس از گذشت مدتها که برخى آنرا شش‏ماه و برخى ‏سه سال و برخى کمتر و بیشتر دانسته‏اند در عالم‏بیدارى به آنحضرت وحى شد و جبرئیل
‏3
‏بر آن بزرگوار نازل گردیدو قرآن را آورد.
‏و این جزء نخستین حدیثهاى صحیح بخارى است که ازعایشه ‏نقل کرده که گوید:
‏اول ما بدى‏ء به رسول الله(ص)من الوحى الرؤیا ‏الصادقه‏فى النوم و کان لا یرى رویا الا جاءت مثل فلق الصبح،ثم‏حبب الیه الخلاء ‏فکان یخلو بغار حراء فیتحنث فیه اللیالى‏ذوات العدد قبل ان ینزع الى اهله و یتزود ‏لذلک،ثم یرجع‏الى خدیجه فیتزود لمثلها،حتى جائه الحق و هو فى غارحراء،فجاءه الملک ‏فقال:اقرا...
‏و البته ما در آینده روى این حدیث و ترجمه آن مشروحا ‏بحث‏خواهیم کرد،و این مطلب را تذکر خواهیم داد که در این حدیث‏جاى این سئوال هست که ‏آیا عایشه این حدیث را از چه کسى‏نقل کرده و آیا گوینده حدیث رسولخدا(ص)بوده یا ‏دیگرى،زیرا خود عایشه که در هنگام نبوت رسولخدا(ص)هنوز بدنیانیامده بود و قاعدتا ‏این روایت را از دیگرى نقل کرده است،ولى در اینجا از او نام نبرده...!
‏مگر اینکه بگویند:این اجتهاد و نظریه خود ایشان بوده ‏که‏در اینباره اظهار کرده‏اند که در اینصورت این روایت‏خود عایشه‏است و نظریه او ‏است که در اینباره اظهار داشته و از باب حجیت‏روایت‏خارج شده و مانند نظرات دیگر ‏میشود که لابد براى‏امثال بخارى که کتاب خود را با امثال آن افتتاح و آغاز ‏کرده‏حجیت داشته...و بهر صورت پاسخ این سئوال را باید آنهابدهند!
‏ولى این مطلب بخوبى از این حدیث معلوم میشود که ‏میان‏نزول وحى بر رسول خدا و نزول قرآن فاصله زیادى وجود داشته وتوام با یکدیگر ‏نبوده و در نهایه ابن اثیر در ماده‏«جزء»در ذیل‏حدیث‏«الرؤیا الصالحة جزء من سبعین ‏جزء من النبوة‏» (12) ‏آمده است که گوید:
«‏و کان فى اول الامر یرى الوحى فى المنام و دام کذلک ‏نصف‏سنة،ثم راى الملک فى الیقظة‏». (13)
‏و نظیر این گفتار را سیوطى در کتاب اتقان ذکر ‏کرده (14) .
‏و بلکه برخى از ایشان فاصله میان بعثت ‏رسولخدا(ص)ونزول قرآن را چنانچه گفتیم سه سال دانسته و به این مطلب‏تصریح ‏کرده‏اند،که یکى از آنها روایت زیر است که ابن کثیرآنرا صحیح و معتبر دانسته و آن ‏روایت امام احمد بن حنبل است‏که بسند خود از شعبى روایت کرده که گوید:
«‏ان رسول الله(ص)نزلت علیه النبوة و هو ابن اربعین ‏سنة،فقرن بنبوته اسرافیل ثلاث سنین،فکان یعلمه الکلمة و الشى‏ءو لم ینزل ‏القرآن،فلما مضت ثلاث سنین قرن بنبوته جبرئیل،فنزل القرآن على لسانه عشرین سنة،عشرا ‏بمکة و عشرابالمدینة،فمات و هو ابن ثلاث و ستین سنة‏» (15) .
‏و نظیر همین گفتار از دیگران نیز نقل شده (16) .
‏و البته ما اکنون در مقام بحث کیفیت نزول قرآن کریم ‏ونزول دفعى و تدریجى و تاریخ نزول و بحثهاى دیگرى که مربوطبه نزول قرآن است ‏نیستیم،و اساسا آن بحثها از بحث تاریخى ماخارج است،و مرحوم علامه طباطبائى و دیگران ‏در اینباره‏تحقیق و قلمفرسائى کرده‏اند که میتوانید به کتاب المیزان وکتابهاى دیگر