دانلود مقاله بحران مالی جهانی بحران عدم اعتماد و مشروعیت 17 ص

دانلود مقاله بحران مالی جهانی بحران عدم اعتماد و مشروعیت 17 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 12 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏بحران مالی جهانی،
‏بحران عدم اعتماد و ‏مشروعیت
‏انسان الگوی مطلوب سرمایه داری، انسان مصرف کننده ‏ای است که تا تخریب کامل خود مصرف می کند، بدون این که سیر شود . و در همان حال، ‏بعنوان نیروی کار مصرف می شود تا زمانی که کارفرمائی به او بگوید دیگر مصرف شدنی ‏نیست. اقتصاد مسلط، منجمله اقتصاد آمریکا تبعیضی بسود خود و به ضرر اقتصادهای های ‏زیر سلطه بر قرار کرده است و خود محل تمرکز سرمایه ها و استعدادها در مقیاس جهان ‏گشته است. با ﺁنکه بخش بزرگی از نیروهای محرکه (بخصوص سرمایه ) را از جریان تولید ‏خارج و در انواع قمار ها (سوداگریها در بازارهای بورس) بکار انداخته است و یا تخریب ‏می کند، ناگزیر می شود میزان مصرف خود را، به زیان بقیه انسانها، به حداکثر رساند. ‏زیرا نیروهای محرکه ای را که نزد خود متمرکز می کند، جز از راه مصرف نمی تواند بکار ‏گیرد. بدین گونه است که اقلیت ثروتمند جهان از راه تبعیض در مصرف، موقعیت مسلط خویش ‏را حفظ می کند. اکنون اما بعد از دینامیک ادغام، نوبت دینامیک تلاشی فرا رسیده است ‏و این موقیعت مسلط، هم در درون مرزها و هم خارج از مرزهای این کشورها در حال ‏فروپاشی است.در آمریکا که زمانی منابع مالی بخش مسکن به مثابه آهن و سنگ محکم تلقی ‏می شد، تنها طی ١٠ روز شروع به فرو ریختن کردند و آنچه زمانی بزرگ ترین شرکت بیمه ‏جهان با دارایی یک تریلیون دلار، ٢ بانک سرمایه عظیم جهانی با سرمایه ٥/١ تریلیون ‏دلار و ٢ بازار رهن عظیم با دارایی ٨/١ تریلیون دلار محسوب می شدند ، به یکباره ‏ورشکست شدنددینامیک بحران که ابتدا در بخش املاک بود، به موسسات مالی و بانکها ‏کشید و اکنون در حال انتقال به شرکتهای بیمه است که خط رابط میان تولید و خدمات ‏تولیدی است و در آینده نزدیک، این مسیر به مرکز اصلی عصب اقتصادی که بخش تولید است، ‏نیز سرایت خواهد کرد.
‏بدین صورت، بزرگترین دولت سرمایه داری جهان در گرداب ‏سرمایه داری فرو رفت و اقتصادهای سایر کشور ها را نیز با خود فرو خواهد برد.‏اما ‏قربانیان اصلی این بحرانها در واقع طبقات فقیر و زحمتکش و متوسط است. تبعیضی که در ‏بالا از آن نام بردیم که موجب تسلط اقلیت ثروتمند در بخش ملی و جهانی بر فقرا ‏میشود،روز بروز با شدت گرفتن این بحرانها نیز شدت می یابد.‏بحران اخیر مالی ‏جهانی نیز همانند بحران ‏۱۹۲۹‏، ثروتمندها را ثروتمند تر میکند . به این علت ساده که
2
‏در دوران رکود شدید، قیمت ها سقوط می کنند. و تنها ثروتمندانی که سرمایه در اختیار ‏دارند و نیز رانت خواران با استفاده از فرصت، اموال ورشکسته ها را می خرند و به ‏انتظار عادی شدن وضعیت و فروش خریده های خود به قیمت بالا می نشینند، تا باز سودهای ‏کلان به جیب زنند. بانکهای آمریکایی دست به قمارهای بزرگی می زنند که اگر در این ‏قمارها پیروز شوند، سود کلانی حاصل آنها خواهد شد و اگر در این قمارها بازنده ‏باشند، مالیات دهندگان آمریکایی باید تاوان آن را بپردازند. بازار اقتصادی مجازی ‏وخودکامه ای که این اقلیت در کنار اقتصاد واقعی (شامل بخشهای صنعت و کشاورزی و ‏خدمات)، ایجاد کرده است عامل بزرگ تخریب نیروهای محرکه، بخصوص سرمایه است. چرا که ‏از هر ‏۷‏ دلار سرمایه، ‏۱‏ دلار به اقتصاد واقعی و ‏۶‏ دلار به اقتصاد مجازی راه میجوید ‏که سرمایه را از دست طبقات فقیر خارج میسازد. از اینرو حداقل ‏۳۰‏ درصد از جمعیت ‏امریکا و در سطح جهان بنا بر گزارش جدید سازمان ملل ‏۹۳۵‏ میلیون نفرگرفتارفقر شده ‏اند.‏با هم به اظهار نظرات اقتصاددانان و مسئولان اقتصادی اقتصاد مسلط جهانی و ‏نیز تیتر روزنامه‏ ‏ها و مجلات این کشورها در ماه اخیر در شکل‏ ‏گیری این روند نگاهی ‏بیفکنیم:
‏بر روی جلد «اشپیگل» مجسمه آزادی را می‌بینیم که مشعلش خاموش شده و از ‏آن دود بلند می‌شود. تیتر «اشپیگل»: بهای خودخواهی- بحران اقتصادی در حال تغییر ‏جهان.‏سرمقاله «اشپیگل»: بحران سرمایه‌داری، اعتماد به دموکراسی و اقتصاد بازار ‏و مشروعیت این‌ها را زیر سوال برده است.
‏کلمات هشدار دهنده «وحشت»، «بحران ‏اقتصادی»، « عملیات نجات»، «حمایت گرائی اقتصادی»:‏ ‏ سرمقاله های «فینشال تایمز» ‏، ‏این نماد تجارت آزاد در اروپا را در می نوردند.«واشنگتن پست» (آنتونی ‏فایولا):بدترین بحران مالی از هنگام دوران رکود اقتصادی تلفات دیگری را می طلبد و ‏این تلفات چیزی نیست جز از بین رفتن نظام سرمایه داری به سبک آمریکائی آن.مدیر «‏دویچه بانک» آلمان، «ژوزف آکرمن»و چهره نمادین سرمایه داری اروپا: «من دیگر به ‏توانائی خود- اصلاح بازارها باور ندارم»
‏مجله «اشترن»: «هورست کوهلر»، مسئول ‏سابق صندوق بین المللی پول و رئیس جمهور آلمان: «بازار
4
‏ ‏های بین المللی خود را به یک ‏هیولا تبدیل کرده‏ ‏اند که می باید به هر قیمتی به لانه اش پس رانده شوند»
‏رییس  (‏صندوق بین المللی پول)، «دومینیک استراوس» در اجلاس سالیانه بودجه در واشنگتن : «‏روشن است که این بحران ناشی از یک شکست مهم در امر نظارت و قانونگذاری در کشورهای ‏پیشرفته و همچنین شکست در ساز و کار انضباطی بازار است.»
«‏روبرت زولیک» رئیس ‏بانک جهانی در پاسخ به این سوال که آیا با وجود آشفتگی و نابسامانی موجود در دنیا ‏باید به اعمال نفوذ در الگوی بازار آزاد ادامه داد یا نه؟: «با وجود این حوادث تکان ‏دهنده، تصور من بر این است که نه تنها کشورهای در حال توسعه، بلکه کشورهای توسعه ‏یافته نیز دچار آشفتگی و نابسامانی شده اند.»
«‏ژوزف استیگلیتز» اقتصاددان و ‏برنده جایزه نوبل اقتصاد در مصاحبه با «هرالد تریبون»:بحران اقتصادی کشورهای توسعه ‏یافته از راههای مختلفی بر کشورهای در حال توسعه تاثیر منفی می گذارد که عبارتند از ‏کاهش تجارت، کاهش قیمت کالاها، کاهش سرمایه گذاری، افزایش ریسک سرمایه گذاری، ‏افزایش هزینه سرمایه گذاری. علاوه بر این، برخی از کشورهای در حال توسعه از همان ‏مشکلاتی که به اقتصاد امریکا ضربه زد، متحمل زیان و ضرر می شوند.»
«‏ژوزف ‏استیگلیتز» در دانشگاه کلمبیا: «زمانی مردم سراسر جهان ما را بخاطر اقتصادمان مورد ‏تحسین قرار می دادند و ما نیز به آنها می گفتیم درصورتیکه میخواهند مانند ما باشند، ‏تنها کاری که باید انجام دهند سپردن قدرت به دستان بازار است. در حال حاضر و با ‏توجه به بحران ایجاد شده، دیگر هیچکس برای آن نوع از الگوسازی احترام قائل نیست و ‏البته این بحران به طرح سوالاتی در مورد قابلیت اعتماد و اطمینان نسبت به ما منجر ‏شده است. در زمان حاضر همه کشورها فکر می کنند که بخاطر ما دچار بحران شده ‏اند.»
‏وزیر دارائی کره، «کانگ مان-سو»: " ارزش پول رایج کشور کره یعنی ون طی ‏روزهای اخیر، بشدت سقوط کرده است وصندوقهای سرمایه گذاری تامینی شبیه شرطبندی در ‏قمارخانه ها شده اند و سوال بسیاری از مردم کره این است که چگونه ایالات متحده تا ‏این حد ضعیف شده است؟"
◄‏میشیو ناکاموتو خبرنگار فایناشنال تایمز در ژاپن در پی
5
‏شورش کشاورزان ژاپنی : « در زمانی بسیار کوتاه ، جامعه بهم پیوسته و هماهنگ دومین ‏اقتصاد جهان یعنی ژاپن به جامعه ای بیماراز عارضه‏ ‏های مدل لیبرال تبدیل شده است: ‏رشد طبقه محروم ، نابودی پیوندهای اجتماعی ، فاصله فزاینده بین در آمدها و نارضایتی ‏که گوش شنوا ندارد. بین سال ٢٠٠٠ تا ٢٠٠٧ ، اقتصاد کشورهای به اصطلاح « پیشرفته تر » ( ‏منطقه یورو، ژاپن، ایالات متحده، انگلستان و کانادا) در خیابانی یک طرفه حرکت ‏کرده اند : سهم دستمزدها در درآمد ملی از ٥٦ درصد به ٥٣.٣ درصد کاهش داشته در ‏حالیکه میزان سود شرکت ها از ١٠ به ١٦ درصد صعود کرده است."
‏ژان کلود جونکر  ‏، ‏رئیس یوروگروپ( که وزیران اقتصاد منطقه یورو را گرد هم می آورد ) : «گرایش به افراط ‏حقوق مدیران شرکتها را عمیقا مایه رسوائی » ارزیابی می کند.
‏روزنامه له اشوز: «‏آلمان شاهد پیدایش ٢٢ درصد کارگر فقیر است»
‏نشریه فیگارو: «حقوق متوسط ‏کارفرمایان ٣٠ شرکت اول در دکسشاخص بورس آلمان) در فاصله ٥ سال ٦٢ درصد افزایش ‏داشته در حالیکه دستمزد یک حقوق بگیر معمولی در همان فاصله تنها ٨.٢ درصد ترقی کرده ‏است.»
‏حتی کارفرمایان متوسط نیز از زمانی که هشت مدیر کانورت تیم‏ ‏ پس از فروش ‏شرکت در ژوئن ٢٠٠٨ ، ٧٠٠‏ میلیون یورو را بین خود تقسیم کردند ، فریادشان بلند شده ‏است و یا زمانیکه مدیر شرکت پورشه ٦٠ میلیون یورو در سال ٢٠٠٧ دریافت می کند و مدیر ‏هلندی شرکت نومیکو٨.٦٦ میلیون یورو اضافه بر حقوق بعنوان تشویق کاری می گیرد ، شکاف ‏اختلاف در آمد بین کارگران و کارفرمایان بیش از اندازه عظیم میشود.
◄‏دبیر اول ‏سندیکاهای انگلستان، برندان باربر :« کارگران معمولی احساس می کنند که هیچ گونه ‏شانسی در کازینوی سرمایه داری ندارند. آنها خشمگین‏ ‏اند چرا که در پرداخت خرج روزمره ‏شان درمانده‏ ‏اند در حالیکه عده ای سوپر ثروتمند هیچ باری بر دوششان نیست. دارائی ‏هزار ثروتمند اول انگلستان از زمان به قدرت رسیدن حزب کارگر در سال ١٩٩٧ چهار برابر ‏شده است."
‏و بطور نمونه وقتی در منطق سرمایه‏ ‏داری دیگر ایجاد کارنه هدف و نه حتی ‏مد نظر است وبرعکس اخراج کارکنان نشانه شجاعت است، گفتار و رفتار دو مدیر جنرال