برنامه‌ریزی حمل و نقل شهری 103 ص

برنامه‌ریزی حمل و نقل شهری 103 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 122 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل شهری
‏مقدمه
‏برنامه‏‌‏ریزی فعالیتی است که توسط انسانها و برای آنها انجام می‏‌‏شود. برنامه‏‌‏ریزی آینده‏‌‏گرا بوده و خوش‏‌‏بینانه است. برنامه‏‌‏ریزی شهری و منطقه‏‌‏ای شامل تنظیم الگوهای قضایی در راستای زمان است. آرایش فضاها برنامه‏‌‏ریزی نیست: بلکه هدف فرآیند دیگری است که فرایند برنامه‏‌‏ریزی نام دارد. برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل قسمتی از این فرایند است.
‏طی 30 سال اخیر حجم وسیعی از اطلاعات جمع‏‌‏آوری شده و کتابها و مقاله‏‌‏های زیادی درباره فرایند برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل نوشته شده است. ‏چند نمونه از این کتابها جزو مراجع آورده شده و به خوانندگان علاقه‏‌‏مند توصیه می‏‌‏شود به آنها رجوع کنند. یکی از این مراجع مقدمه‏‌‏ای بر پیش‏‌‏بینی تقاضای حمل و نقل شهری (متن خودآموز) است که بخشی از مطالب این فصل با تغییرات از آن گرفته شده است (1977، FHWA‏).
‏برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل شهری فرایندی است که به تصمیم‏‌‏گیری درباره سیاستها و برنامه‏‌‏های حمل و نقل منجر می‏‌‏شود. هدف از فرآیند برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل، تهیه اطلاعات موردنیاز برای تصمیم‏‌‏گیری درباره زمان و مکان اصلاحاتی است که باید در سیستم حمل و نقل ایجاد شود تا سفر و الگوهای توسعه زمینی، هماهنگ با اهداف و مقاصد جامد ترفیع و بهبود یابند.
‏برنامة کاری هماهنگ دو نقش دارد. کلیه اقدامات برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل شهری و وابسته به حمل و نقل را که برای سال بعد یا دو سال بعد پیش‏‌‏بینی می‏‌‏شود، مشخص می‏‌‏کند و کارهایی را که با یاری دولت مرکزی باید انجام شود تعیین می‏‌‏کند.
‏طرح جامع حمل و نقل
‏در تدارک جامع حمل و نقل به منظور هدایت اصلاحات در سیستم حمل و نقل، دو بخش وجود دارد. بخش مدیریت سیستمهای حمل و نقل و بخش بلندمدت که این دو برای تعیین برنامة اصلاح حمل و نقل با یکدیگر همکاری می‏‌‏کنند.
‏1- بخش مدیریت سیستمهای حمل و نقل
‏کلمه کلیدی در اینجا مدیریت است. بخش مدیریت سیستمهای حمل و نقل تا آنجا که امکان دارد به مؤثرسازی سیستمهای حمل و نقل موجود و به پیش‏‌‏بینی نیازهای کوتاه مدت حمل و نقل می‏‌‏پردازد. خودروها، تاکسی‏‌‏ها، کامیونها، پایان‏‌‏ها، حمل و نقل عمومی، عابران پیاده و دوچرخه‏‌‏ها، همگی بخشهایی از سیستم حمل و نقل شهری هستند. چهار استراتژی اصلی برای افزایش کارایی سیستم عبارت از: اقدامهایی برای اطمینان از استفاده مؤثر از فضای موجود جاده، اقدامهایی برای کاهش استفاده از وسیله نقلیه در مناطق پر ازدحام، اقدامهایی برای افزایش خدمات حمل و نقل عمومی و اقدامهایی برای اصلاح کارایی مدیریت داخلی.
‏ابزار برنامه‏‌‏ریزی برای استفاده برنامه‏‌‏ریزان حمل و نقل به منظور تجزیه و تحلیل جزئیات راه‏‌‏حلها و ارائه توصیه‏‌‏های منطقی به تصمیم‏‌‏گیرندگان توسعه یافته‏‌‏اند. به دلیل اهمیت این بخش، فصلی جداگانه به این عنوان اختصاص یافته است.
‏2
‏2- بخش بلندمدت
‏به منظور تأمین نیازهای بلندمدت حمل و نقل در منطقة شهری، بخش بلندمدت، تسهیلاتی را که باید ساخته شود و همچنین تغییرات اساسی در تسهیلات موجود و سیاستهای راهبردی بلندمدت را شناسایی می‏‌‏کند. این بخش از برنامه‏‌‏ریزی حمل و نقل برای مثال، ممکن است سیاستهای آیندة گسترش کاربری زمین را با اضافه کردن یک مسیر بزرگراه با راه‏‌‏اندازی سیستم اتوبوس بررسی کند.
‏همچنین در بخش مدیریت سیستم حمل ونقل، بیش از آنکه تصمیمی اتخاذ شود باید گزینه‏‌‏های بلندمدت متعددی مورد ارزیابی قرار گیرد. بنابراین ابزار برنامه‏‌‏ریزی برای تجزیه و تحلیل گزینه‏‌‏های بلندمدت باید پیشرفت کند. این ابزار همچنین اطلاعاتی را ارائه می‏‌‏دهد که به تصمیم‏‌‏گیرندگان کمک می‏‌‏کند تا بهترین راه‏‌‏حلها را انتخاب کنند. به عبارت دیگر پیش‏‌‏بینی تقاضای سفر نقش مهمی را به عنوان کمک‏‌‏کننده به ابزار برنامه‏‌‏ریزی مورد استفاده در ارزیابی راه‏‌‏حلها بازی می‏‌‏کند.
‏اصلاح طرح
‏پس از آنکه بخشهای طرح بلندمدت انتخاب شد، طرح مورد بررسی جزیی قرار می‏‌‏گیرد. برای مثال، دالانی که قرار است توسعه در آن صورت پذیرد، ‏با جزئیات بیشتر و همراه با سایر انواع فناوی (مانند اتوبوس یا حمل و نقل عمومی سریع) و همچنین مطالعات مرحله‏‌‏بندی سایر پروژه‏‌‏ها بررسی می‏‌‏شود. پیش‏‌‏بینی تقاضای سفر در اینجا نقش مهمی را در بهبود برآوردهایی مانند میزان مسافر، مناطق خرید و فروش، ازدحام و حرکتهای گردشی باز می‏‌‏کند.
‏برنامة بهبود سیستم حمل و نقل
‏پس از انتخاب مدیریت سیستمهای حمل و نقل و بخشهای بلندمدت و همچنین پس از اصلاح طرح، برنامه بهبود سیستم حمل و نقل ارائه می‏‌‏شود. این برنامه اطمینان می‏‌‏دهد که طرح حمل و نقل در وضعیتی بسامان و مؤثر تحقق پیدا خواهد کرد و وضعیت بهبود سیستم حمل و نقل را در چند سال آینده نشان می‏‌‏دهد. این برنامه دو بخش اصلی دارد: بخش مرحله‏‌‏بندی شدة چند ساله و بخش سالیانه.
‏بخش مرحله‏‌‏بندی شدة چند ساله، جنب‏ه‏‌‏های اصلی برنامه را برای 3 تا 5 سال آینده مشخص می‏‌‏کند. این بخش در میان پروژه‏‌‏های تعیین شده اولویتها را برای اجرا مشخص کرده، پروژه‏‌‏ها را بر طبق مرحله‏‌‏بندی مناسبی گروه‏‌‏بندی کرده و براوردهای هزینه و درآمدها را برای دورة برنامه ارائه می‏‌‏دهد.
‏بخش سالیانه جزئیات پروژه‏‌‏هایی را که قرار است ظرف سال آینده اجرا شود، مشخص می‏‌‏کند. برای هر پروژه‏‌‏ای، بخش سالیانه شامل موارد ذیل است:
‏1- توضیح اساس
‏3
‏2- هزینه موردنیاز
‏3- منابع درآمد
‏4- سازمان محلی مسؤول اجرای برنامه
‏فرآیند استمرار
‏فرآیند استمرار شامل نظارت بر تغییراتی است که اصلاح طرح حمل و نقل را ضروری می‏‌‏کنند و بروز کردن اطلاعاتی که پایه برنامه‏‌‏ریزی است و همچنین بروز کردن روشهای مورد استفاده در طراحی حمل و نقل- شامل روشهای پیش‏‌‏بینی سفر- و گزارش دادن اقدامها و یافته‏‌‏ها.
‏بررسیهای مربوط به حمل و نقل در کلیه مناطق با بیش از 50000 نفر جمعیت صورت گرفته است. برنامه‏‌‏ریزان فهرستی از ویژگیهایی را تهیه کرده‏‌‏اند که سفر در مناطق شهری را تحت تأثیر قرار می‏‌‏دهد. این فهرست که پایگاه داده‏‌‏ها را تشکیل می‏‌‏دهد، شامل موارد ذیل است:
‏1- جمعیت
‏2- کاربری زمین
‏3- فعالیت اقتصادی
‏4- سیستمهای حمل و نقل
‏5- سفر
‏6- قوانین و مقررات
‏7- منابع مالی
‏8- ارزشهای جامعه
‏در فرآیند استمرار، یکی از وظایف اصلی بروز کردن این فهرستها برای اطمینان از کامل بودن و دقت پایگاه داده‏‌‏ها برای برنامه‏‌‏ریزی است. این بروز کردن با استفاده از منابع ثانویه‏‌‏ای مانند آمار موجو د یا از طریق نمونه‏‌‏های کوچک آمارگیری انجام می‏‌‏شود. آمارگیری در مقیاس بزرگ به دلیل هزینة بالا امکان‏‌‏پذیر نیست. نظارت و کنترل تغییرات بسیار مهم است. برای مثال، تصمیم برای ساخت مرکز خرید اصلی یا استادیوم ورزشی در شهر یا نزدیک آن، الگوهای ترافیک و سرانجام طرح حمل و نقل را تحت تأثیر قرار می‏‌‏دهد. در فرایند استمرار، سیستم حمل ونقل و عملکرد آن را کنترل می‏‌‏کنیم: از طریق مطالعة دقیق رفتار سفر اشخاص و ارتباطات. برای پیش‏‌‏بینی تعداد سفرهایی که مردم انجام خواهند داد، جایی که خواهند رفت و روش حمل و نقلی و مسیر انتخابی، روابط توسعه یافته است. این روابط پایة پیش‏‌‏بینی تقاضای سفر بوده و در صورتی که لازم باشد، در چارچوب فرایند استمرار، بازنگری و ارزیابی می‏‌‏شود.
‏فرایند استمرار تضمین می‏‌‏کند که طرح حمل و نقل به نیازهای حمل و نقل منطقه پاسخ می‏‌‏دهد (نیازهایی که دائما در حال تغییر است). فعالیت و تلاش موردنیاز در فرایند استمرار، به اندازه منطقه شهری و پیچیدگی مشکلات آن بستگی دارد.
‏4
‏مرور نیازهای اطلاعاتی
‏پیش از آغاز فرآیند پیش‏‌‏بینی، تلاش قابل ملاحظه‏‌‏ای برای گردآوری اطلاعات موردنیاز برای فرآیند پیش‏‌‏بینی ضروری است. این نیازهای اطلاعاتی شامل بخشهای متنوعی است مانند تعیین منطقه‏‌‏ای که برای آن پیش‏‌‏بینی انجام می‏‌‏شود و مو اردی مانند اطلاعات مشروح خیابانها و مسیرهای اتوبوس. برای درک فرآیند پیش‏‌‏بینی سفر و اصطلاحات آن، توضیح مختصری از اطلاعات موردنیاز ضروری است. با توجه به موضوع بالا، نیازهای اطلاعاتی به چهار طبقة گسترده ‏تقسیم شده است که در ذیل می‏‌‏آید:
‏1- ناحیه مطالعاتی
‏2- ‏فعالیتهای شهری
‏3- سیستم حمل و نقل
‏4- مسافرت
‏با آگاهی از این چهار طبقه اطلاعات، برنامه‏‌‏ریز حمل و نقل، اطلاعات موردنیزا را برای شروع فرآیند پیش‏‌‏بینی تقاضای سفر در اختیار دارد.
‏محدوده مطالعه
‏تعریف مرزهای محدودة مطالعه: روشن است که پیش از پیش‏‌‏بینی سفر در یک ناحیه شهری، برنامه‏‌‏ریز باید بدقت ناحیه مورد بررسی را تعیین کند. معمولا منطقه مطالعه شامل کل زمین توسعه یافته به اضافة زمین توسعه نیافته‏‌‏ای است که منطقه شهری در 20 تا 30 سال آینده آن را در بر می‏‌‏گیرد. محدودة ناحیه مطالعه با استفاده از خط کمربندی علامتگذاری می‏‌‏شود. علاوه بر در نظر گرفتن رشد آینده، ترسیم خط کمربندی باید مواردی مانند بخشهای سیاسی، مرزهای مناطق آماری و محدوده‏‌‏های طبیعی را در نظر بگیرد. خط کمربندی باید تعداد محدودی از جاده‏‌‏ها را قطع کند که این کار، موجب صرفه‏‌‏جویی در تعداد مصاحبه‏‌‏های اطلاعاتی موردنیاز در مراحل بعدی می‏‌‏شود.
‏تقسیم ناحیه برای پیش‏‌‏بینی محدوده مطالعه باید به واحدهای کوچکتری تقسیم شود تا برنامه‏‌‏ریز بتواند اطلاعات مربوط به فعالیتها، سفر و حمل و نقل را به محلهای واقعی در محدوده تحت مطالعه پیوند دهد. واحدهای تجزیه و تحلیل حمل و نقل به عنوان مناطق شناخته می‏‌‏شوند. مناطق از نظر اندازه، بسته به تراکم یا ماهیت گسترش شهری با یکدیگر تفاو‏ت دارند. در منطقه تجاری مرکزی (CBD‏)، ممکن است مناطق به کوچکی یک ساختمان و در ناحیة توسعه نیافته ممکن است به بزرگی 10 مایل مربع یا بیشتر باشند. ناحیه‏‌‏ای با جمعیت یک میلیون نفر ممکن است 600 تا 800 منطقه داشته باشد و ناحیه‏‌‏ای اب 200،000 نفر جمعیت ممکن است 150 تا 200 منطقه داشته باشد. سعی می‏‌‏شود مناطق تا حد امکان فعالیتهای مشابه شهری داشته باشند: برای مثال ممکن است منطقه‏‌‏ای بکلی مسکونی، تجاری، صنعتی و غیره باشد همچنین در تعیین مناطق باید محدوده‏‌‏های طبیعی و آماری را در نظر گرفت.