تحقیق تولد و کودکی پیامبر 15ص ( ورد)

تحقیق تولد و کودکی پیامبر 15ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏تولد و کودکی
‏بیش از هزار و ‏چهار صد سال پیش در روز 17 ربیع الاول ( برابر 25آوریل 570
‏میلادی‏ ‏) کودکی‏ ‏در ‏شهر مکه چشم به جهان گشود.
‏پدرش عبد الله در بازگشت از شام در شهر یثرب ( مدینه ‏) ‏چشم از جهان
‏فروبست و به دیدار کودکش ( محمد ) نایل نشد. زن عبد الله ، مادر " ‏محمد "
‏آمنه دختر وهب بن عبد مناف بود. ‏برابر رسم خانواده های‏ ‏ بزرگ مکه " ‏آمنه " پسر عزیزش ، محمد را به دایه ای  ‏به نام حلیمه سپرد تا در بیابان ‏گسترده و پاک و دور از آلودگیهای‏ ‏شهر پرورش ‏یابد . " ‏حلیمه " زن پاک سرشت ‏مهربان به این کودک نازنین که قدمش در آن قبیله ‏مایه خیر و برکت و افزونی‏ ‏ شده ‏بود ، دلبستگی‏ ‏زیادی‏ ‏پیدا کرده بود و لحظه ای‏ ‏از ‏پرستاری‏ ‏او غفلت نمی کرد. ‏کسی‏ ‏نمی دانست این کودک یتیم که دایه های‏ ‏دیگر از ‏گرفتنش پرهیز داشتند ، روزی‏ ‏و ‏روزگاری‏ ‏پیامبر رحمت خواهد شد و نام بلندش تاپایان روزگار با عظمت و بزرگی‏ ‏ بر ‏زبان میلیونها نفر مسلمان جهان و بر مأذنه ها ‏با صدای‏ ‏بلند برده خواهد شد ، و ‏مایه افتخار جهان و جهانیان خواهد بود . " ‏حلیمه " بر اثر علاقه و اصرار مادرش ‏، آمنه ، محمد را که به سن پنج سالگی 
‏رسیده بود به مکه باز گردانید . دو سال ‏بعد که " آمنه " برای‏ ‏دیدار پدر و مادر و
‏آرامگاه شوهرش عبد الله به مدینه رفت ‏، فرزند دلبندش را نیز همراه برد . پس
‏از یک ماه ، آمنه با کودکش به مکه برگشت ‏، اما دربین راه ، در محلی‏ ‏بنام
" ‏ابواء " جان به جان آفرین تسلیم کرد ، و محمد ‏در سن شش سالگی‏ ‏از پدر و مادر
‏هر دو یتیم شد و رنج یتیمی‏ ‏در روح و جان لطیفش دو ‏چندان اثر کرد .
‏سپس زنی‏ ‏به نام ام ایمن این کودک یتیم ، این نوگل پژمرده باغ ‏زندگی‏ ‏را
‏همراه خود به مکه برد . این خواست خدا بود که این کودک در آغاز ‏زندگی‏ ‏از پدر و
‏مادر جدا شود ، تا رنجهای‏ ‏ تلخ و جانکاه زندگی‏ ‏را در سرآغاز ‏زندگانی‏ ‏بچشد و در
‏بوته آزمایش قرار گیرد ، تا در آینده ، رنجهای‏ ‏انسانیت را به ‏واقع لمس کند و
‏حال محرومان را نیک دریابد .
‏از آن زمان در دامان پدر بزرگش " ‏عبد المطلب " پرورش یافت . " ‏عبد المطلب " نسبت به نوه والاتبار و بزرگ منش ‏خود که آثار بزرگی‏ ‏در پیشانی  ‏تابناکش ظاهر بود ، مهربانی‏ ‏ عمیقی‏ ‏نشان می داد . ‏دو سال بعد بر اثر درگذشت عبد ‏المطلب ، " محمد " از سرپرستی‏ ‏ پدر بزرگ نیز
‏2
‏محروم شد . نگرانی‏ ‏" عبد المطلب" ‏در واپسین دم زندگی‏ ‏بخاطر فرزند زاده عزیزش ‏محمد بود . به ناچار " محمد " در سن ‏هشت سالگی‏ ‏به خانه عموی‏ ‏خویش ( ابو طالب ) ‏رفت و تحت سرپرستی‏ ‏عمش قرارگرفت . " ابوطالب " پدر " علی‏ ‏" بود .
‏ابو طالب ‏تا آخرین لحظه های‏ ‏عمرش ، یعنی‏ ‏تا چهل و چند سال با نهایت لطف
‏و مهربانی‏ ‏ ، از ‏برادرزاده عزیزش پرستاری‏ ‏و حمایت کرد . حتی‏ ‏در سخت ترین
‏و ناگوارترین پیشامدها ‏که همه اشراف قریش و گردنکشان سیه دل ، برای‏ ‏نابودی 
" ‏محمد " دست در دست ‏یکدیگر نهاده بودند ، جان خود را برای‏ ‏حمایت برادر
‏زاده اش سپر بلا کرد و از ‏هیچ چیز نهراسید و ملامت ملامتگران را ناشنیده گرفت .‏
‏نوجوانی‏ ‏و جوانی ‏آرامش و وقار و ‏سیمای‏ ‏متفکر " محمد " از زمان نوجوانی‏ ‏در بین همسن و ‏سالهایش کاملا مشخص بود . ‏به قدری‏ ‏ابو طالب او را دوست داشت که همیشه ‏می خواست با او باشد و دست نوازش بر ‏سر و رویش کشد و نگذارد درد یتیمی  ‏او را آزار دهد .
‏در سن 12سالگی‏ ‏بود که ‏عمویش ابو طالب او را همراهش به سفر تجارتی‏ ‏- که
‏آن زمان در حجاز معمول بود - ‏به شام برد . درهمین سفر در محلی‏ ‏به نام " بصری " ‏که از نواحی‏ ‏شام ( سوریه ‏فعلی‏ ‏) بود ، ابو طالب به " راهبی‏ ‏" مسیحی‏ ‏که نام وی 
" ‏بحیرا " بود برخورد کرد . ‏بحیرا هنگام ملاقات محمد - کودک ده یا دوازده
‏ساله - از روی‏ ‏نشانه هایی‏ ‏که در ‏کتابهای‏ ‏مقدس خوانده بود ، با اطمینان دریافت
‏که این کودک همان پیغمبر آخر ‏الزمان است .
‏باز هم برای‏ ‏اطمینان بیشتر او را به لات و عزی‏ ‏- که نام دو بت از ‏بتهای 
‏اهل مکه بود - سوگند داد که در آنچه از وی‏ ‏ می پرسد جز راست و درست بر ‏زبانش ‏نیاید . محمد با اضطراب و ناراحتی‏ ‏گفت ، من این دو بت را که نام ‏بردی‏ ‏دشمن ‏دارم . مرا به خدا سوگند بده !
‏بحیرا یقین کرد که این کودک همان ‏پیامبر بزرگوار خداست که بجز خدا به کسی 
‏و چیزی‏ ‏عقیده ندارد . بحیرا به ابو ‏طالب سفارش زیاد کرد تا او را از شر دشمنان
‏بویژه یهودیان نگاهبانی‏ ‏کند ، زیرا ‏او در آینده مأموریت بزرگی‏ ‏به عهده خواهد
‏گرفت .
‏محمد دوران نوجوانی‏ ‏و ‏جوانی‏ ‏را گذراند . در این دوران که برای‏ ‏افراد عادی ‏،
‏سن ستیزه جویی‏ ‏و ‏آلودگی‏ ‏به شهوت و هوسهای
‏4
‏ ‏زودگذر است ، برای‏ ‏محمد جوان ، سنی  ‏بود همراه با ‏پاکی‏ ‏، راستی‏ ‏و درستی‏ ‏، تفکر و وقار و شرافتمندی‏ ‏و جلال . در راستی  ‏و درستی‏ ‏و ‏امانت بی‏ ‏مانند بود . صدق لهجه ، راستی‏ ‏ کردار ، ملایمت و صبر و حوصله ‏در تمام ‏حرکاتش ظاهر و آشکار بود . از آلودگیهای‏ ‏ محیط آلوده مکه بر کنار ، ‏دامنش از ‏ناپاکی‏ ‏بت پرستی‏ ‏پاک و پاکیزه بود بحدی‏ ‏ که موجب شگفتی‏ ‏همگان شده ‏بود ، آن ‏اندازه مورد اعتماد بود که به " محمد امین " مشهور گردید . " امین ‏یعنی‏ ‏درست ‏کار و امانتدار .
‏در چهره محمد از همان آغاز نوجوانی‏ ‏و جوانی‏ ‏ آثار وقار و قدرت ‏و شجاعت و
‏نیرومندی‏ ‏آشکار بود . در سن پانزده سالگی‏ ‏در یکی‏ ‏ از جنگهای‏ ‏قریش با ‏طایفه
" ‏هوازن " شرکت داشت و تیرها را از عموهایش بر طرف می کرد . از این جا می ‏توان
‏به قدرت روحی‏ ‏و جسمی‏ ‏محمد پی‏ ‏برد .
‏این دلاوری‏ ‏بعدها در جنگهای‏ ‏اسلام ‏با درخشندگی‏ ‏ هر چه ببیشتر آشکار می شود ،
‏چنانکه علی‏ ‏( ع ) که خود از شجاعان ‏روزگار بود درباره محمد ( ص ) گفت :
" ‏هر موقع کار در جبهه جنگ بر ما دشوار می ‏شد ، به رسول خدا پناه می بردیم و
‏کسی‏ ‏از ما به دشمن از او نزدیکتر نبود " با ‏این حال از جنگ و جدالهای‏ ‏بیهوده و
‏کودکانه پرهیز می کرد .
‏عربستان در آن ‏روزگار مرکز بت پرستی‏ ‏بود . افراد یا قبیله ها بتهایی‏ ‏از
‏چوب و سنگ یا خرما می ‏ساختند و آنها را می پرستیدند . محیط زندگی‏ ‏محمد به فحشا و
‏کارهای‏ ‏زشت و ‏می‏ ‏خواری‏ ‏و جنگ و ستیز آلوده بود ، با این همه آلودگی‏ ‏محیط ،
‏محمد هرگز به هیچ ‏گناه و ناپاکی‏ ‏آلوده نشد و دامنش از بت و بت پرستی‏ ‏همچنان
‏پاک ماند .
‏روزی‏ ‏ابو طالب به عباس که جوانترین عموهایش بود گفت :
" ‏هیچ وقت نشنیده ام ‏محمد ( ص ) دروغی‏ ‏بگوید و هرگز ندیده ام که با بچه ها
‏در کوچه بازی‏ ‏کند " . ‏از شگفتیهای‏ ‏جهان بشریت است که با آنهمه بی‏ ‏عفتی‏ ‏و بودن زنان و مردان ‏آلوده ‏در آن دیار که حتی‏ ‏به کارهای‏ ‏زشت خود افتخار می کردند و زنان بدکار بر
‏بالای‏ ‏بام خانه خود بیرق نصب می نمودند ، محمد ( ص ) آنچنان پاک و پاکیزه زیست
‏که هیچکس - حتی‏ ‏دشمنان - نتوانستند کوچکترین خرده ای‏ ‏بر او بگیرند . کیست که
‏سیره و رفتار او را از کودکی‏ ‏تا جوانی‏ ‏و از جوانی‏ ‏تا پیری‏ ‏بخواند و در برابر
‏5
‏عظمت و پاکی‏ ‏روحی‏ ‏و جسمی‏ ‏او سر تعظیم فرود نیاورد ؟ !
‏یادی‏ ‏از پیمان جوانمردان یا ( حلف الفضول (
‏در گذشته بین برخی‏ ‏از قبیله ها پیمانی‏ ‏به نام " ‏حلف الفضول " بود که پایه ‏آن بر دفاع از حقوق افتادگان و بیچارگان بود و پایه ‏گذاران آن کسانی‏ ‏بودند که ‏اسمشان " فضل " یا از ریشه " فضل " بود . پیمانی‏ ‏ که ‏بعدا عده ای‏ ‏از قریش بستند ‏هدفی‏ ‏جز این نداشت
‏یکی‏ ‏از ویژگیهای‏ ‏این پیمان ‏، دفاع از مکه و مردم مکه بود در برابر دشمنان
‏خارجی‏ ‏. اما اگر کسی‏ ‏غیر از مردم ‏مکه و هم پیمانهای‏ ‏ آنها در آن شهر زندگی‏ ‏می کرد
‏و ظلمی‏ ‏بر او وارد می شد ، ‏کسی‏ ‏به دادش نمی رسید . اتفاقا روزی‏ ‏مردی‏ ‏از قبیله بنی 
‏اسد به مکه آمد تا ‏اجناس خود را بفروشد . مردی‏ ‏از طایفه بن سهم کالای‏ ‏او را خرید
‏ولی‏ ‏قیمتش را به ‏او نپرداخت . آن مرد مظلوم از قریش کمک خواست ، کسی‏ ‏به
‏دادش نرسید . ناچار بر ‏کوه ابو قبیس که در کنار خانه کعبه است ، بالا رفت و
‏اشعاری‏ ‏درباره سرگذشت خود ‏خواند و قریش را به یاری‏ ‏ طلبید . دادخواهی‏ ‏او عده ای 
‏از جوانان قریش را تحت ‏تأثیر قرار داد . ناچار در خانه عبد الله پسر جدعان جمع
‏شدند تا فکری‏ ‏به حال آن ‏مرد کنند . در همان خانه که حضرت محمد ( ص ) هم بود
‏پیمان بستند که نگذارند به ‏هیچکس ستمی‏ ‏شود ، قیمت کالای‏ ‏آن مرد را گرفتند و به
‏او برگرداندند. بعدها ‏پیامبر اکرم ( ص ) از این پیمان ، به نیکی‏ ‏یاد می کرد . از
‏جمله فرمود : " در ‏خانه عبد الله جدعان شاهد پیمانی‏ ‏ شدم که اگر حالا هم - پس از
‏بعثت به ‏پیامبری‏ ‏- مرا به آن پیمان دعوت کنند قبول می کنم . یعنی‏ ‏حالا نیز به
‏عهد و ‏پیمان خود وفادارم " .
‏محمد ( ص ) در سن بیست سالگی‏ ‏به این پیمان پیوست ، اما ‏پیش از آن -
‏همچنان که بعد از آن نیز - به اشخاص فقیر و بینوا و کودکان یتیم و ‏زنانی 
‏که شوهرانشان را در جنگها از دست داده بودند ، محبت بسیار می کرد و هر ‏چه
‏می توانست از کمک نسبت به محرومان خودداری‏ ‏نمی نمود . پیوستن وی‏ ‏نیز به این
‏پیمان چیزی‏ ‏جز علاقه به دستگیری‏ ‏بینوایان و رفع ستم از مظلومان نبود .
‏ازدواج محمد ( ص (
‏وقتی‏ ‏امانت و درستی‏ ‏محمد ( ص ) زبانزد همگان شد ، زن ثروتمندی‏ ‏از مردم
‏مکه بنام خدیجه دختر خویلد که پیش از آن دوبار ازدواج کرده بود و ثروتی‏ ‏زیاد