تحقیق جنگلهای شمال 16 ص ( ورد)

تحقیق جنگلهای شمال 16 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏جنگلهای شمال
‏1- ذخیره گاه جنگلی سفید پلت صَفرابسته
‏این جنگل یکی از معدود رویشگاه های گونه کمیاب سفید پلت (Populus caspica‏ Bornm‏) است و با مساحت 198 هکتار در کنار جاده آسفالته به بندر کیاشهر انشعابی از کیلومتر 12 جاده رشت ‏–‏ لاهیجان، درداخل پارک جنگلی صفرابسته ‏ ‏همراه با مجموعه متنوعی از تالاب ها و گونه های گیاهی رطوبت پسند قرار دارد.
‏ ‏2- ذخیره گاه جنگلی شمشاد گیسُم
‏برای محافظت از گونه شمشاد (Buxus‏ hyrcana‏ Pojark‏) این ذخیره گاه 171 هکتاری در داخل پارک جنگلی گیسُم انتخاب شده است.
‏جنگل گیسُم
‏۳‏-‏ ‏ذخیره گاه جنگلی فندق‏ ‏پشته
‏   ‏ این ذخیره گاه با مساحت 100 هکتار برای حفظ گونه فندق (Corylus‏ Avellana‏ L‏) ‏ایجاد شده است.
‏۴- ‏ذخیره گاه جنگلی اُرس عَمّارلُو
‏  ‏با مساحت 1270 هکتار برای محافظت گونه اُرس(Juniperus‏ polycarpos‏ C.koch‏).
‏2
‏۵‏- ذخیره گاه جنگلی زربین سیدان‏ 
‏  ‏ برای حفظ گونه زربین این ذخیره گاه 363 هکتاری در کیلومتر 15 جاده رستم آباد به بلوکات (شرق رودخانه سفیدرود) در حاشیه دره سیدان، در حوزه آبخیز 21 و در خارج از طرح جنگلداری در نظر گرفته شده است. در حدود 185 هکتار آن که تراکم درخت بالایی دارد، منطقه مرکزی ذخیره گاه است.دامنه ارتفاعی این ذخیره گاه 250-700 متر است و رودهای سیدان و شیرکوه رودخان (با نام محلی سیاه رود) در آن جریان دارد.سنگ مادر آن ماسه سنگ آهکی، آهکی، دولومیت، و تیپ خاک آن Rendolls‏ ‏ ‏(نام قدیمی: راندزین) است و کمی هم خاک قهوه ای آهکی دارد. خاک آن کم عمق تا نیمه عمیق است.پوشش طبیعی عرصه، اغلب شامل زربین همراه با تک پایه های سیاه تلو و پوشش علفی آن اغلب شامل گندمیان، چمن، پنیرک و گیاهانی از‏ ‏تیره نیام داران(Leguminosae‏) است. البته در داخل دره ها، انجیلی، ممرز، آلوچه جنگلی، سیاه ولیک، نیز وجود دارد. گونه ازملک نیز در این ذخیره گاه دیده می شود.‏ 
‏۶-‏ ‏ذخیره گاه جنگلی سرخدار قلعه رُودخان
‏این ذخیره گاه 100 هکتاری برای محافظت از گونه سرخدار (Taxus baccata‏ L‏) در داخل پارک جنگلی «قلعه رودخان» ایجاد شد.‏ 
‏ ‏7- ذخیره گاه جنگلی شاه بلوط امام زاده ابراهیم
‏هدف از احداث این ذخیره گاه 450 هکتاری حفظ گونه شاه بلوط (Castanea‏ sativa‏ Mill‏) است.‏ 
‏8- ذخیره گاه جنگلی گلابی عَمّارلو
‏ ‏ ‏به مساحت 20 هکتار برای حفظ گونه گلابی خزری (Pyrus‏ hyrcana‏ Fedor‏) در نظر گرفته شده است.
‏3
‏1- ذخیره گاه جنگلی زربین حسن آباد
‏   ‏ این جنگل ها در کیلومتر 5/14تا 5/19 جاده چالوس ‏–‏ تهران در طرفین جاده‏ ‏ به طول تقریبی 5 کیلومتر و همچنین دریال های طرفین رودخانه حسن آباد و جاده دوآب - گلندرود و در طول تقریبی 12 کیلومتر ‏ ‏با ‏ ‏مساحت‏ ‏ 7397 هکتار پراکنش دارد. از آنجایی‏ ‏ که ‏ ‏گونه ‏ ‏زربین‏ ‏(Cupressus sempervirens‏ L.  var‏. horizontalis‏) در ایران ایستگاه های محدودی دارد و گونه ای در حال انقراض محسوب می شود این جنگل به عنوان آخرین‏ ‏ بقایای گونه زربین از ارزش فوق العاده برخوردار است.‏ ‏طرح ذخیره‏گاه زربین با مساحت کل 7397 هکتار، دارای حدود 2375 هکتار جنگل پهن برگ، 2266 هکتار زربین طبیعی، 700 هکتار فضای باز، 631 هکتار جنگل کاری کاج سیاه و کاج الدار وکاج بروسیا، 877 هکتار جنگل کاری زربین، 418 هکتار زمین های کشاورزی و باغی و آبادی ها، 70 هکتار جنگل کاری آمیخته سرو نقره ای و زربین و 60 هکتار حریم رودخانه چالوس است.از مجموع 7397 هکتار با توجه به دامنه انتشار زربین طبیعی و توپوگرافی و راه دسترسی، مقدار 2712 هکتار منطقه مرکزی (core‏ zone‏) و بقیه به مساحت ‏ ‏4685 هکتار در قالب منطقه ‏ ‏ضربه گیر(buffer‏ zone‏) معین گردد.‏
‏   ‏ محدوده ارتفاعی ذخیره‏گاه زربین حسن آباد بین 300 تا 1700 متر از سطح دریاست که منطقه مرکزی در محدوده ارتفاعی 300 تا 1100 متر از سطح دریا قرار دارد. ارتفاع متوسط کل ذخیره‏گاه ‏ ‏853 متر از سطح دریا محاسبه گردید.
‏ ‏2- ذخیره گاه جنگلی‏ ‏ شمشاد سی سَنگان
‏این ذخیره گاه، با مساحت 400 هکتار در داخل پارک جنگلی سی سَنگان در 27 کیلومتری شرق نوشهر واقع است.
‏ ‏3- ذخیره گاه جنگلی شمشاد جیسا
‏5
‏ ‏ در جوار قریه جیسا منطقه اسبچین و ساقی کلایه حوزه جنگلداری کلارآباد مازندران به وسعت 97 هکتار و گونه همراه آن بلندمازو (Quercus castaneaefolia‏ C. A‏. Mey‏.) ‏ ‏است.
‏ ‏ ‏4- ذخیره گاه جنگلی شمشاد توسکاتک
‏برای حفاظت از گونه شمشاد، این ذخیره گاه 104 هکتاری در روستای توسکاتک در 26 کیلومتری شرق نوشهر ایجاد شده است.
‏ ‏5- ذخیره گاه جنگلی توس سیاه بیشه
‏ذخیره گاه سیه بیشه، در جاده کندوان برای حفظ گونه توس (Betula pendula‏ Roth‏.‏) در نظر گرفته شده و مساحت آن 50 هکتار است.
‏ ‏6- ذخیره گاه جنگلی توسکای قشلاقی مرداب
‏   ‏ این ذخیره گاه 12 هکتاری با هدف محافظت از گونۀ توسکای قشلاقی (Alnus‏ glutinosa‏ L‏.) احداث شده است.‏
‏شناسایی و مدیریت ذخیره گاه های جنگلی
‏ذخیره گاه جنگلی، قسمتی از جنگل است که به دلیل داشتن گونه های گیاهی نادر یا در خطر انقراض یا داشتن رویشگاه خاص، با سیم خاردار یا فنس (fence‏) یا نظایر آن محصور و محافظت‏ ‏ شده است. به عبارت دیگر، رویشگاه طبیعی گونه های گیاهی در حال انقراض، گونه های نادر گیاهی، گونه های گیاهی مورد تهدید و رویشگاه طبیعی منتخب از تمامی گونه های درختی بومی کشور که دارای ارزش ژنتیکی بالا هستند در گستره ای‏ ‏ قابل توجه با نام ذخیره گاه جنگلی تحت مدیریت در می آید. برنامه های اجرایی این گونه مناطق ظرافت و پیچیدگی خاصی دارد و چه بسا که هزینه نگهداری و مدیریت خیلی بیشتر ازجنگل تجارتی باشد زیرا نوعی مدیریت حفاظتی در این جنگل ها اعمال می شود. ذخیره‌گاه جنگلی عرصه ای جنگلی است که به دلایل بوم شناختی (اکولوژیک) و یا دخالت‌های انسانی دچار آسیب شده و با خطر انقراض یک یا چند گونه جنگلی روبه رو است. با توجه به این که چنین پدیده‌ای نابودی تنوع زیستی را در زیست کره به دنبال خواهد داشت لازم است با هدف جلوگیری از چنین اتفاقی، برنامه‌ای را برای حفاظت از این مناطق و به منظور استمرار زادآوری اجرا کرد. این برنامه در دو محور می تواند سازماندهی گردد:1- پایش (کنترل) حفاظتی و حمایتی 2-

 

تحقیق بهبود مراتع و جنگلهای کشور 21 ص

تحقیق بهبود مراتع و جنگلهای کشور 21 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏بهبود جنگلها و مراتع
‏سطح مراتع کشور ‏۹۰‏ میلیون هکتار است که طى برنامه پنج ساله سوم، مدیریت و کنترل ‏مراتع بااجراى برنامه‏ ‏ها و شیوه‏ ‏هاى مشخصى دنبال شده است. وى اجراى طرح تعادل دام و ‏مرتع و طرح بهبود و اصلاح مراتع را از جمله این برنامه ها ذکر کرد.
‏وى رفع چالش ‏بین تولید گوشت قرمز به عنوان یک نیاز اولیه و تخریب مراتع را نیازمند برنامه ریزى ‏مناسب دانست و افزود: اجراى طرح تعادل دام و مرتع طى دو سال قبل در رفع این مشکل ‏موثر بوده است.
‏وى گرایش به سوى افزایش پرواربندى و دامدارى سنگین را از ‏راهکارهاى مناسب در حفظ مراتع و کاهش فشار دام سبک در مراتع ذکر کرد و گفت: ‏۲۵‏ درصد ‏ارزش مراتع کشور مربوط به بهره بردارى از علوفه است. وى افزود: ‏۷۵‏ درصد ارزش مراتع ‏به خاطر حفظ خاک، تولید آب و حفظ ذخایر ژنتیکى مى باشد.
‏جنگل‌ها، سرمایه‌های ملی هر کشور محسوب می‌شوند که حفاظت و استفادة صحیح از آنها، علاوه بر ثروت‌آفرینی، بقای محیط‌زیست را نیز تضمین می‌نماید. در مطلب زیر، راهکارهای بیوتکنولوژی جهت حفظ و استفادة مناسب از این سرمایه‌های ملی، ذکر گردیده است:
‏مقدمه
‏حدود 30 درصد از سطح کرة زمین به‌وسیلة جنگل‌ها پوشیده شده است که 25 درصد از آن در قارة اروپا و فدراسیون روسیه و بقیه در سایر نقاط جهان قرار دارند (کل مساحت جنگل‌های دنیا تقریبا 9/3 میلیارد هکتار است). جنگل‌ها و مراتع از حیث تأمین مواد غذایی جامعه، مصنوعات چوبی، محصولات کاغذی، تأمین تعداد زیادی از مایحتاج عمومی جامعه، جلوگیری از فرسایش و از بین رفتن خاک و حفظ آب و نزولات آسمانی، نقش مهمی را در اکوسیستم‌های طبیعی ایفا می‌نمایند. بنابراین تلاش برای جلوگیری از نابودی این منابع برای حفظ حیات انسان و همچنین کسب درآمد از این منابع طبیعی، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
‏ 
‏به‌کارگیری بیوتکنولوژی جهت حفظ و استفادة بهینه از جنگل‌ها
‏3
‏به‌طور کلی، بیوتکنولوژی از طرق زیر می‌تواند در زمینة حفظ و بهره‌برداری بهینه از جنگل‌ها و مراتع مفید واقع شود:
‏1- کشت سلول و بافت
‏با استفاده از روش‌های کشت بافت می‌توان گونه‌های درختان جنگلی در معرض انقراض را که در شرایط طبیعی قادر به تکثیر نیستند، از نابودی نجات داد. برای حفظ این گونه‌ها،‌ بیوتکنولوژی با هدف تکثیر انبوه در شرایط کنترل شدة آزمایشگاه و سپس کشت آنها در عرصه‌های طبیعی، نقش حیاتی در حفظ گونه‌های جنگلی در حال زوال ایفا می‌کند. در حال حاضر در شمال کشور گونه‌هایی مانند نارون، هزار، زبان‌گنجشک و نیز گونه‌هایی از درختان جنگل‌های زاگرس با این مشکل مواجه هستند که برای جلوگیری از انقراض آنها می‌توان از روش‌های بیوتکنولوژی استفاده کرد.
یکی دیگر از موارد استفاده از تکنیک کشت بافت در بخش جنگل، کوتاه کردن دوره تجدید نسل درختان جنگلی و همچنین کوتاه کردن زمان مورد نیاز برای دستیابی به پایداری فنوتیپی در درختان جنگلی می‌باشد.
‏2- نشانگرهای مولکولی
‏2-1- شناسایی سریع و به موقع ژنوتیپ‌ها
‏در بررسی گونه‌ها و ژنوتیپ‌ها در برنامه‌های اصلاحی درختان جنگلی و غیرجنگلی، شناسایی و تمایز سریع بین مواد تحت بررسی، مدت زمان لازم برای انتخاب و اصلاح این گونه‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش داده و موجب تسریع فرآیند اصلاح می‌شود. بررسی ضایعات و خصوصیات درختان جنگلی با نشانگرهای فنوتیپی به ده‌ها سال وقت نیاز است که این باعث کندی کار می‌شود و زمان دستیابی به نتایج را طولانی می‌کند. کاربرد روش‌های بیوتکنولوژی، به‌ویژه نشانگرهای مولکولی مانند RFLP‏ و AFLP‏، راه‌حل مناسبی برای تسریع اصلاح گونه‌های جنگلی و کاهش مدت زمان بررسی نتایج حاصل از کارهای اصلاحی است. کاربرد روش‌های مولکولی، امکان شناسایی و ارزیابی در اولین مراحل رشد گیاه را فراهم می‌کند و زمان لازم برای رسیدن به اطلاعات مورد نیاز را به حداقل می‌رساند.
‏3
‏2-2- انتخاب بر اساس نشانگر به‌منظور بهبود کمی و کیفی فرآورده‌های جنگلی
‏مهمترین عواملی که انجام برنامه‌های اصلاح درختان جنگلی را به شیوة سنتی محدود می‌سازد عبارتند از:
الف) زمان بر بودن (طولانی بودن نسل‌ها در گیاهان جنگلی)
ب) نبود دانش کافی در مورد روابط بین ساختارهای ژنوتیپی و فنوتیپی درختان در یک زمان واحد
ج) وجود مشکلات زیاد در کنترل فرآیند انتخاب در مورد گیاهانی با گرده‌افشانی باز.
باید توجه داشت که نمی‌توان بر اساس خصوصیات ظاهری در مراحل اولیه رشد درختان، خصوصیات درختان بالغ را پیش‌بینی کرد و بنابراین ارزیابی کامل به روشی سنتی به زمان زیادی نیاز است.
‏2-3- کاربرد نشانگرها در استفادة صنعتی از جنگل‌ها
‏سرعت رشد و فرم درخت در جنگل‌های صنعتی، تعیین‌کننده ارزش و بازده اقتصادی آن است. اصلاح و تولید درختان با سرعت رشد زیاد و فرم متناسب، به‌منظور استفادة بهینه از منابع جنگلی، از اولویت خاصی برخوردار است و موجب افزایش بازده اقتصادی جنگل‌های موجود خواهد بود. افزایش بهره‌وری از جنگل و به خصوص افزایش کیفیت چوب و الوار از موارد مهم در مدیریت جنگل محسوب می‌شود. در این زمینه، برنامه‌های وسیعی در نقاط مختلف دنیا و به‌خصوص در سطح اروپا با استفاده از برنامه‌های اصلاح کلاسیک و انتخاب به کمک نشانگر در جریان است. برخلاف بسیاری از گیاهان زراعی، تاریخچة انتخاب و اصلاح گونه‌های درختان جنگلی نسبتاً کوتاه است (بزرگترین برنامه اصلاحی سیستماتیکی که تاکنون صورت گرفته بروی گونه‌هایی از اکالیپتوس و کاج بوده است)؛ بنابراین برای تسریع چرخة اصلاح این درختان، ابزارهای بیوتکنولوژی و از جمله نشانگرهای مولکولی، می‌توانند راه‌گشا باشند و فرآیند شناسایی صفات کمی و کیفی مطلوب را شتاب بخشند.
‏5
‏2-4- سایر کاربردهای نشانگرها
‏از جمله کاربردهای دیگر نشانگرهای مولکولی در بخش جنگل موارد زیر است:
شناسایی کلون‌های برتر، شناسایی آلودگی جنگل‌ها، برآورد تنوع ژنتیکی به منظور استفاده از آن در استراتژی‌های نمونه‌گیری، حفاظت ژنتیکی و حفاظت از کلکسیون‌های جمعیت‌های اصلاحی. ارزش واقعی نشانگرها را می‌توان در به‌کارگیری آنها در تحقیقاتی دید که جهت فهم مکانیزم‌های پایة ژنتیکی و فیزیولوژیکی صورت می‌گیرند.
هم‌اکنون تحقیقات هدفمندی در جهت شتاب‌دهی به توسعة استفاده و بکارگیری نشانگرهای مولکولی جهت غربال‌گری گونه‌های جنگلی در سطح دنیا در حال انجام است.
‏3- مهندسی ژنتیک
‏برخی از استراتژی‌های اصلاحی در درختان جنگلی، بر روی افزایش کمی صفاتی است که از قبل وجود داشته‌اند. در حالی که در برخی از استراتژی‌ها، هدف، وارد کردن صفاتی جدید به گیاه میزبان است. تکنیک‌های DNA‏ نوترکیب در هر دو مورد می‌تواند مؤثر باشند. مهندسی ژنتیک می‌تواند جهت اصلاح درختان جنگلی در زمینه‌های مختلفی به‌کار ‌رود. برخی از این زمینه‌ها عبارتند از:
‏3-1- ایجاد گونه‌های جنگلی مقاوم به آفات و بیماری‌ها‏
‏یکی از روش‌های حفظ گونه‌های مهم جنگلی، حفاظت آنها از آفات و بیماری‌های شایع است. گفتنی است که تعدادی از گونه‌های مهم جنگلی که از اهمیت زیادی برخوردارند، در جنگل‌های صنعتی شمال کشور، در اثر حملة برخی از بیماری‌هایی که اپیدمی شده‌اند، رو به انقراض و نابودی هستند (از جمله بیماری مرگ درختان نارون). برای جلوگیری از زیان وارده و انقراض این گونه‌ها، اقدامات جدی باید به عمل آید. از طرفی، استفاده از سموم، موجب برهم خوردن تعادل زیست‌محیطی، صرف هزینه زیاد و مقاومت تدریجی آفات به سموم می‌شود و از نظر عملی نیز کاربرد سموم در چنین سطح گسترده‌ای امکان‌پذیر نیست. در این رابطه می‌توان از روش‌های مطمئن و بدون زیان‌های زیست‌محیطی مانند انتقال ژن‌های مقاوم به عوامل قارچی و باکتریایی بیماری‌زا، استفاده کرد. برای جلوگیری از زیان حشرات، می‌توان ژن‌هایی را که کدکننده یکسری مواد کشنده حشرات هستند به گیاه منتقل کرد و گیاه را در برابر حمله آفات، مقاوم ساخت. در این رابطه، انتقال ژن