دیوان دائمی داوری 10 ص (ورد)

دیوان دائمی داوری 10 ص (ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏دیوان دائمی داوری
‏نام انگلیسی:(PCA) Permanent Court of Arbitration
‏سال تاسیس: 1899
‏وضعیت حقوقی: سازمان بین‎‏الدولی
‏وضعیت جمهوری اسلامی ایران‌: عضویت از سال 1900
‏صلاحیت موضوعی: اختلافات مختلف (دولتی، تجاری، بازرگانی، مرزی، سرزمینی‏…‏)
‏صلاحیت شخصی: دولتها، اشخاص خصوصی و سازمانهای بین‎‏المللی
‏صلاحیت زمانی: نامحدود
‏آیین رسیدگی: داوری
‏ارکان: 1) اعضای دیوان : متشکل از افراد معرفی شده از سوی دولتها عضو (‌داوران وکمیته ملی )
‏2) شورای اداری: متشکل از نمایندگان دیپلماتیک مقیم در لاهه
‏3) دبیرخانه بین‎‏المللی
‏دیوان دائمی داوری در سال 1899 با تشکیل کنفرانس اول صلح لاهه برای اساس کنوانسیون 1899 حل و فصل اختلافات تاسیس گردید.
‏در حقیقت این دیوان قدیمی ترین مرجع بین‎‏المللی حل و فصل اختلافات میان دولتهاست.
‏اگر چه این دیوان ابتدائا با هدف فراهم آوردن آیین هایی برای حل و فصل اختلافات صرفا میان دولتها بوجود آمده بود، لکن از آغاز دهه 1930 رسما به او اجازه داده شد که از تسهیلات این مرجع برای حل و فصل اختلافات میان دولتها و اشخاص خصوصی و سازمانهای بین‎‏المللی نیز استفاده شود.
‏2
‏لذا قادر است که به فیصله برخی اختلافات مرتبط با مسایل تجاری و سرمایه‎‏گذاری نیز بپردازد.
‏این مساله موجب گردیده است که در مقایسه با برخی دیگر از مراجع بین‎‏المللی (همانند دیوان بین‎‏المللی دادگستری)‌ از صلاحیت شخصی گسترده‎‏تری برخوردار شود و قادر است که به نیازهای جدید که متفاوت از نیازهای جامعه بین‎‏المللی قرن 19 است، پاسخ دهد.
‏این مساله زمانی از اهمیت بیشتری برخوردار می‎‏شود که به خاطر داشته باشیم از دهه 1950 به بعد شاهد کاهش تصدی‎‏گری دولتها و افزایش نقش افراد و اشخاص خصوصی در صحنه های مختلف هستیم.
‏الف ) پیشینه تاریخی دیوان دائمی داوری:
‏در سال 1899، 26 کشور در شهر لاهه هلند با هدف بررسی موضوعات مختلف از جمله جنگ، صلح و کنترل تسلیحات در کنفرانس اول صلح لاهه گردهم آمدند.
‏کنفرانس مذکور بنابه ابتکار تزار روس، نیکلای دوم برگزار گردید و هدف اولیه آن حفظ صلح و خلع سلاح بود.
‏در نامه ارسالی خویش به دولتها تزار روس همچنین پیشنهاد استفاده از شیوه‎‏های مختلف پیشگیری از درگیری مسلحانه همانند مساعی جمیله، میانجی‎‏گری و داوری ارادی را داده بود.
‏البته پیش از این تاریخ نیز دولتها مبادرت به حل و فصل اختلافات خویش از طریق این گونه آیین ها نموده بودند.