تحقیق بررسی ماهیت نور و ارتباط آن با پدیده لیزر 124 ص

تحقیق بررسی ماهیت نور و ارتباط آن با پدیده لیزر 124 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 111 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏فصل اول
‏بررسی ماهیت نور و ارتباط آن با پدیده لیزر
‏1-1- ماهیت نور
‏یونانی ها اولین کسانی هستند که کوشیدند طبیعت نور و چگونگی دیدن را توضیح دهند، بعد از آن، ظهور علوم تجربی دو نظریه مترادف را به ارمغان آورد. یکی از آنها نطریه ذره‏‌‏ای نیوتن بود که نور را متشکل از باریکه‏‌‏ای از ذرات دانسته که این ذرات تابع قوانین حرکت می‏‌‏باشند. نظریه دیگر نظریه موجی هوک و هویگنس است که طبیعت موجی را برای نور پیشنهاد کردند. پذیرش هر نظریه مستلزم توجیه پدیده‏‌‏های نور مانند انعکاس، تداخل ، شکست، پراش، فتوالکتریک، جذب و گسیل و ... می‏‌‏باشد و هر نظریه قادر است بعضی از پدیده های ذکر شده را توجیه کند برای مثال پدیده تداخل اولین بار توسط یانگ در سال 1801 ارائه شد که فقط با در نظر گرفتن نظریه موجی قابل توضیح است. پدیده پراش با توجه به اصل هویگنس و ایجاد موجک‏‌‏های ثانوی فقط بر اساس نظریه ‏موجی قابل توجیه است که ایشان پیشنهاد کرد که پلاریزاسیون نور فقط به دلیل عرضی بودن امواج نور اتفاق می‏‌‏افتد و از این رو نتیجه می شود که ارتعاشات امواج نور بر امتداد انتشار آنها عمود است برخلاف امواج صوتی که به صورت طولی بوده و امتداد ارتعاش ذرات محیط در امتداد انتشار امواج صوتی است. با پیشرفت علم و فهم بیشتر طبیعت نور، ماکسول در سال 1864 به این نتیجه رسید که نور به مانند امواج الکترومغناطیس است که دارای سرعت‏ ، فرکانس ‏ و طول موج ‏ می‏‌‏باشد. امروزه برای ما کاملا ثابت شده که امواج نور از دو مولفه میدان الکتریکی و مغناطیسی عمود بر هم تشکیل شده اند و جهت انتشار امواج عمود بر امتداد ارتعاش این دو است.
‏در جدول 1-1 انواع امواج الکترومغناطیس و مشخصات آنها آورده شده است . گستره امواج ‏مشخص شده در جدول شامل نواحی مختلفی است که مرز مشخصی برای آنها وجود ندارد.
‏2
‏در سال 1887 هرتز موفق به تولید امواج الکترومغناطیس نامرئی شد. امروزه ‏ما امواج الکترومغناطیس با فرکانس‏‌‏های بین ‏ را می‏‌‏شناسیم.
‏اما پدیده‏‌‏های همچون فتوالکترویک، جذب و گسیل، توسط نظریه موجی نور قابل توجیه نیست.
‏در پدیده فتوالکتریک تابش نور برخورد کننده به سطح فلز الکترون‏‌‏های آزاد می‏‌‏کند، رها شدن الکترون وقتی اتفاق می‏‌‏افتد که فرکانس پرتو تابش به حد کافی بالا باشد برای مثال در حالی که نور بسیار قوی قرمز قادر به ایجاد فوتوالکترون نیست نور آبی با شدت کم قادر به تولید فوتوالکترون است.
‏چرا که انرژی جنبشی کافی دارد. بر اساس نظریه ذره‏‌‏ای نور در سال 1905 انیشتین به سادگی پدیده فتوالکتریک را توجیه کرد. ایشان نور برخورد کننده را متشکل از بسته های کوچک انرژی یا ذراتی به نام فوتون در نظر گرفت که انرژی هر فوتون متناسب با فرکانس آن است. E=hv‏ ‏که h‏ ثابت پلانک و v‏ فرکانس می‏‌‏باشد فوتون برخورد کننده می‏‌‏تواند انرژی خود را به یک الکترون بدهد و بر نیروی فتوالکتریک نیست، نه می‏‌‏تواند علت عدم تولید فوتوالکترون ها را وقتی نور قرمز با شدت زیاد به کار برده می‏‌‏شود توضیح دهد و نه گسیل خود به خودی الکترون‏‌‏ها وقتی که چشمه مناسب نور به کار گرفته می‏‌‏شود. بنابراین به نظر می‏‌‏رسد هر دو نظریه رقیب در مورد نور ، نه تنها مخالف هم نبوده بلکه مکمل یکدیگر می‏‌‏باشند و ما بایستی هر دوی آنها را بپذیریم، مادامیکه نور ، با نور برهم کنش انجام می‏‌‏دهد مانند پدیده تداخل نور ما نظریه موجی نور را در نظر می‏‌‏گیریم و وقتی که نور با ماده برهم کنش دارد مانند پدیده فوتوالکتریک ما نظریه ذره‏‌‏ای نور را به کار می‏‌‏بریم، این وضعیت به آنچه که طبیعت دو گانه تابش نامیده می‏‌‏شود منجر می‏‌‏گردد.
‏4
‏1‏-2 ‏–‏ گسیل و جذب نور
‏اینشتین اثر فوتوالکتریک را بر اساس کارهای قبلی پلانک توجیه نمود و نظریه کوانتومی نور برای بیان چگونگی تابش جسم سیاه را ارائه کرد. پلانک گسیل امواج الکترومغناطیس را به نوسان کننده هائی در داخل جسم سیاه نسبت داد که ایجاد میدان الکتریکی می‏‌‏کنند. فرض مهم این است که این نوسان کننده ها می‏‌‏توانند مقادیر انرژی معینی را داشته باشند و این انرژی مضرب صحیحی از E=hv‏ است. مطلی که پلانک معرفی نموده امروزه به نظریه کوانتومی معروف است. اهمیت نظریه کوانتومی در بحث ما این است که سیستم های اتمی دارای ترازهای انرژی مجزا یا حالت های انرژی مجزا هستند.
‏در سال 1823 نشان داده شد که هر عنصر اتمی یک طیف مشخصی را تولید می‏‌‏کند لیکن توضیح آن تا سال 1913 بوسیله بوهر میسر نشد، بوهر نظریه‏‌‏ای ارائه داد که او را قادر ساخت طول موج طیف ساده ترین اتم ها یعنی هیدورژن را پیش بینی کند. او مدل اتمی را در فورد رابه کار برد که در آن مدل، اتم از یک هسته سنگین با بار مثبت به وسیله تعدادی بارهای منفی به نام الکترون احاطه شده تشکیل شده است و اتم های هر جسم دارای تعداد معینی الکترون می‏‌‏باشند، برای توضیح این که چرا الکترون ها نمی‏‌‏توانند جذب بار مثبت هسته شوند او فرض کرد که الکترون ها روی مدارهائی به دور هسته مانند حرکت سیارات به دور خورشید در حرکت هستنمد. نیروهای جاذبه‏‌‏ای که احتیاج است تا الکترون بر روی مدار معینی باقی بماند با توجه به جاذبه کولنی هسته مثبت روی الکترون منفی تامین می‏‌‏گردد‏ و می‏‌‏توانیم بنویسیم:
V, e,m‏ جرم،‏‌‏بار و سرعت الکترون و r‏ شعاع مدار و نفوذپذیری در خلاء است. بوهر فرض کرد تنها الکترون هیدروژن مجاز است فقط مدارهای معینی را اشغال کند. وقتی که الکترون در یکی از این مدارهای مجاز یا حالت پایه قرار دارد هیچ اثری توسط اتم ساطع نمی شود. هر یک از این مدارهای مجاز به یک تراز معین یا حالت انرژی معی مربوط می
‏4
‏‌‏شوند. برای توضیح خطوط طیفی ‏هیدروژن ، بوهر فرض کرد که الکترون و به طبع اتم، با حرکت از یک مدار با انرژی بالاتر ( دوتر از هسته) به یک مدار با انرژی کمتر ( نزدیک تر به هسته ) انرژی از دست می‏‌‌‏دهد. این انرژی به صورت یک فوتون با انرژی hv‏ است که ‏
‏که در این رابطه ‏ به ترتیب انرژی الکترون قبل و بعد از انتقال است از آنجائی که مدارهای متعدد و مجزایی وجود دارند بنابراین انتقالات مختلفی نیز ممکن است انجام شود از این رو اتم هیدروژن فرکانس های مختلفی را می تواند گسل دارد. ‏(شکل 1-1)
‏به طور کلی هر اتم تمایل دارد در حالت های انرژی پایین تر قرار گیرد. از این رو برای ایجاد طیف اتم هیدروژن لازم است الکترون ها را با تحریک کردن به ترازهای بالاتر بفرستیم. این عمل با حرارت و یا برخورد با الکترون های دیگر در لوله تخلیه الکتریکی و یا به کمک تابش با طویل موج های مناسب انجام پذیر است. هر طول موجی که توسط اتم در حالت تحریک گسیل می شود میتواند توسط آن وقتی که در ترازهای پایین انرژی قرار دارد جذب شود.
‏البته فوتون های برخورد کننده باید خیلی نزدیک به اختلاف انرژی بین دو تراز انرژی اتمی درگیر باشد. در این حالت جذب تشدیدی نامیده می‏‌‏شود. به روش مشابهی بوهر قادر بود که خطوط طیفی دیگر اتم های چند الکترونی را که طیف پیچده‏‌‏تری دارند توضیح دهد. نظریه بوهر توصیف خوبی از حالت اتم بر پایه فیزیک کلاسیک و فیزیک مدرن که اساسا بر فیزیک کوانتومی استوار است، به دست می