تحقیق پیشینۀ حجاب و چگونگی نفوذ آن در ایران 119 ص

تحقیق پیشینۀ حجاب و چگونگی نفوذ آن در ایران 119 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 120 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏بخش اول:
‏پیشینۀ حجاب
‏و چگونگی نفوذ آن در ایران
‏2
‏«‏امام علی(ع): زنان را در حجاب و پوشش نگاه دار، زیرا زن ‏«‏گل‏»‏ است.‏»
‏نهج‏‌‏البلاغه، نامه31
‏
‏این بخش متشکل از سه مبحث می‏‌‏باشد؛ در مبحث اول به تشریح مقام و حرمت دختران و زنان از دیدگاه اسلام و اقوام دیگر خواهیم پرداخت، در مبحث دوم پیشینۀ حجاب را در میان اقوام باستان تاکنون بیان می‏‌‏کنیم و در مبحث سوم نیز چگونگی نفوذ بی‏‌‏حجابی را در ایران بررسی خواهیم کرد:
‏مبحث اول: مقام و حرمت دختران و زنان از دیدگاه اسلام و اقوام دیگر
‏شایسته است که قدر و منزلت دختران و زنان از منظر شارع مقدّس احراز گردد و انصاف نیست که قبل از مطالعه و تعمّق در احکام الهی و ارشادات قرآنی و نیز بررسی وضع گذشتۀ زن در اعتقادات پیشین مردم ماقبل (تا زمان) مبعث رسول اکرم(ص) مبادرت به نتیجه‏‌‏گیری نمود. قبل از ظهور اسلام، اعراب جاهلیت رسم زشتی داشتند که به موجب آن دختران خود را زنده‏‌‏ به گور می‏‌‏کردند، این رسم ناپسند ریشه در ننگ شمردن فرزند دختر داشت، اما بعد از طلوع خورشید اسلام در شبه جزیرۀ عربستان، قرآن این رسم را جاهلانه دانسته و آن را تقبیح نمود:
‏«‏و‏َ‏ا‏ِ‏ذا ب‏ُ‏ش‏ِّ‏ر‏َ اَحَدَهُم‏ْ‏ بَالْنثی ظَلَّ وَجْهُهُ مِسْوَدّاً وَ هُوَ کَظِیم یَتَواری مِنَ الْقَومِ مِنْ سُوء ما بُشِّرَ بِهِ اَیُمْسِکُهُ عَلی هُونٍ اَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرابِ اَل سآءَ مایْحکُمُون.‏»‏- سوره مبارکه نحل، آیات شریفه 58 و 59.
‏ ‏ترجمه: ‏«‏و آنگاه که یکی از ایشان را (مردم دوران جاهلیت را) به دختری مژده میدادند، رویش از فروخوردن غیظ سیاه می‏‌‏گردید، خود را از مردم پنهان میکرد، از شرمندگی و زشتی امری که از باب مژده به او می‏‌‏دادند. از این رو نمی‏‌‏دانست که باید او را با قبول ذلّت و زبونی نگه داشته، بزرگ کند یا او را مثل سنّت دیرینه
‏4
‏‌‏ایکه مرسوم بوده، زنده به گور نماید. به هر صورت آگاه باشید که چه غلط حکم می‏‌‏کردند.‏»
‏در قبائل ابتدایی (که نمونه‏‌‏های آن تا به امروز موجود است) زن را چون حیوانات به پلیدترین کارها وامی‏‌‏داشتند، از نفس کشیدن در کنار زن احتراز می‏‌‏کردند، به بهای اندک ایشان را می‏‌‏فروختند. در روسیه تازیانه‏‌‏ای به داماد می‏‌‏دادند تا همسر خود را بزند. همه جا ارزش زن خیلی کمتر از مرد بود. در آتن، زنان در اموالی که بیش از بیست من جو بود حقّ خرید و فروش نداشتند. زن یونانی حق عقد قرارداد نداشت، نمی‏‌‏توانست بیش از مبلغ ناچیزی وام بستاند، اقامه دعوی در محکمه برای او ممکن نبود. در قوانین سولون اعمالی که تحت تأثیر زنان صورت گرفته بود اعتبار قانونی نداشت، زن پس از مرگ شوهر از ارث او سهمی نمی‏‌‏برد. در اسپارت وقتی از پسر زائیدن زن مأیوس می‏‌‏شدند او را به مرگ محکوم می‏‌‏کردند. از جمله امثال رومیان این بود: ‏«‏زن را نمی‏‌‏توان انسان نامید.‏»‏ در ایران وضع بهتر بود، عزّت و کرامت زن را بیشتر در پرده داشتن او نشان می‏‌‏دادند از این جهت در نقش‏‌‏های ایران باستان کمتر به صورت زن برخورد می‏‌‏کنیم، با این وجود در قوانین ساسانی زن دارای شخصیت حقوقی نبود (از اشیاء بود). در هند و دیگر جاهای آسیا، بسیاری از معبدها زنانی به نام زنان مقدّس داشتند که روسپی بودند می‏‌‏رقصیدند، نیازهای جنسی راهبان و افراد دیگر را ارضاء می‏‌‏کردند و پول می‏‌‏گرفتند و به راهبان می‏‌‏دادند، گاهی افراد محترم یکی از دختران خود را وقف معبد می‏‌‏کردند. چینی‏‌‏ها زن را مصدر ناپاکی و مصیبت می‏‌‏دانستند، در چین غالباً نوزادان دختر را کشته یا به صحرا می‏‌‏افکندند، خویشان برای تولّد دختر تسلیت می‏‌‏گفتند.‏ ‏- ر.ک به: قرآن و مقام زن، سید علی کمالی دزفولی، ج پنجم، انتشارات اسوه، 1378، از ص 12 الی18.
‏در شریعت موسی دختر با بودن پسر ارث می‏‌‏برد و هر گاه ارث می‏‌‏برد نمی‏‌‏توانست با سبط دیگر ازدواج کند، درآخرین بند از وصایای دهگانه تورات زنان در ردیف چهارپایان و اموال منقول به حساب آمده‏‌‏اند، مادر اگر دختر به دنیا می‏‌‏آورد واجب بود دو بار غسل کند، از دعاهای یهودیان این است: ‏«‏تبارک الله خالق و سلطان عالم که مرا زن نیافریدی.‏»‏ در مجمع لاهوتی ماکون بحث بود که آیا زن جسمی بی‏‌‏روح است یا دارای روح می‏‌‏باشد؟ و در نهایت به این نتیجه رسیدند که زن دارای روح نمی‏‌‏باشد. در تعلیمات سن پول به زنان اجازه خواندن، نوشتن و آموختن داده نشده است. در اسپانیا فقط مریم قدّیسه را انسان می‏‌‏دانستند و سایر زنان را برزخی میان انسان و حیوان می
‏4
‏‌‏دانستند. تا سال 1900 میلادی زن به‏‌‏ندرت دارای حقّی بود که مرد ناگزیر به ادای آن باشد. زنان آفریقا تا قرن نوزدهم هم‏‌‏چون بردگان و ابزار کشاورزی خرید و فروش می‏‌‏شدند. در تاهیتی زنان مجبور بودند بچه خوکان را از سینه خود شیر دهند، در آئین برهمنی و هند جامعه به چهار کامت (طبقه) تقسیم می‏‌‏شد و آن طبقه‏‌‏ای که به حساب نمی‏‌‏آمدند ‏«‏باریا‏»‏ خوانده می‏‌‏شدند و زنان در بسیاری از تکالیف مانند باریاها بودند. قانون مانو مقرر می‏‌‏دارد که زن ‏باید در طول زندگی زیر قیمومیّت مرد باشد، اول پدر بعد همسر و سپس شوهر، باید مرد را ارباب و خدا خطاب کند، همدوش او راه نرود، باید کارها را انجام دهد و پس‏‌‏مانده غذای همسر و پسر را بخورد، زن از کسب دانش محروم بود.‏ ‏- ر.ک به: همان، از ص 16 الی19.
‏ عقاید تحقیرآمیزی بسیاری نسبت به زن وجود داشت از قبیل: ‏«‏زن انسان کاملی نیست.‏»‏، ‏«‏زن هرگز به بهشت راه نخواهد یافت‏»‏ و نظایر آنها که نتیجه آن غرور مردان سطحی‏‌‏نگر و حقارت زنان جاهل به امر الهی بود.‏ ‏- ر.ک به: اخلاق جنسی در اسلام و جهان غرب، استاد مرتضی مطهری، ج بیست و سوم، انتشارات صورا، تیر 1387، ص 12، پ دوم.
‏ و اینک به مقام زن در اسلام می‏‌‏پردازیم:
‏پیامبر اکرم(ص) فرموده‏‌‏اند: ‏«‏دختران فرزندانی هستند که جوهره مهربانی، کمک، انس، برکت و آرامش در آنان است.‏»‏ ‏- اقتباس از: قرآن و مقام زن، سید علی کمالی دزفولی، ص 56، پ سوم و همچنین وسائل الشیعه، ج15، ص 119.
‏ ‏امام صادق(ع) فرموده‏‌‏اند: ‏«‏دختران حسنه و پسران نعمت هستند، حسنه رحمت است و سؤال ندارد ولی از نعمت سؤال می‏‌‏گردد که آیا شکر واقعی و عملی آن به جا آورده شده است یا خیر؟‏»‏ ‏- اقتباس از: قرآن و مقام زن، سید علی کمالی دزفولی، ص 59، پ دوم و همچنین اصول کافی، کتاب فضل البنات.
‏ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: ‏«‏هر کس دختری دارد خداوند آماده یاری کردن و برکت دادن به او و آفریدن اوست.‏»‏ ‏- ر.ک به: قرآن و مقام زن، سید علی کمالی دزفولی، ص 59، پ چهارم و همچنین وسائل الشیعه، ج 15، ص 119.
‏قرآن کریم می‏‌‏فرماید:
‏«‏وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوف‏»‏ ‏ ‏- سوره مبارکه بقره، آیه‏‌‏ شریفه 228.
‏ترجمه: ‏«‏و برای زنان است حقّی از معروف و خوبی همانند آنچه که برای مردان حقّی برایشان هست.‏»