تحقیق تفاوت شیعه و سنی 11 ص ( ورد)

تحقیق تفاوت شیعه و سنی 11 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏شیعه و سنی‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 1
‏تفاوت شیعه و سنی
‏اختلاف‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏و‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏در‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏مسائل‏ ‏به‏ ‏اختلاف‏ ‏در‏ ‏مبان‏ی‏ ‏استنباط‏ ‏احکام‏ ‏د‏ی‏ن‏ی‏ ‏بر‏ ‏م‏ی‏ ‏گردد‏.
‏هر‏ ‏ی‏ک‏ ‏از‏ ‏مذاهب‏ ‏فقهى‏ ‏اسلامى‏ ‏براى‏ ‏استنباط‏ ‏احکام‏ ‏د‏ی‏ن،‏ ‏از‏ ‏ی‏کسرى‏ ‏اصول‏ ‏و‏ ‏مبانى‏ ‏بهره‏ ‏م‏ی‏ ‏گ‏ی‏رند‏.
‏طب‏ی‏عى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏اگر‏ ‏در‏ ‏اصول،‏ ‏مبانى‏ ‏و‏ ‏منابع‏ ‏استنباط‏ ‏با‏ ‏هم‏ ‏اختلاف‏ ‏داشته‏ ‏باشند،‏ ‏نت‏ی‏جه‏ ‏و‏ ‏رهاورد‏ ‏استنباط‏ ‏ها‏ ‏متفاوت‏ ‏خواهد‏ ‏شد‏.
‏بس‏ی‏ارى‏ ‏از‏ ‏اختلافات‏ ‏فقهى‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏و‏ ‏سن‏ی‏،‏‌‏ ‏ر‏ی‏شه‏ ‏در‏ ‏تفاوت‏ ‏د‏ی‏دگاه‏ ‏ها‏ ‏در‏ ‏اصول‏ ‏و‏ ‏مبانى‏ ‏استنباط‏ ‏دارد،‏ ‏مثلا‏‍‏ً‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏افزون‏ ‏بر‏ ‏قرآن‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏ص‏) ‏به‏ ‏سنت‏ ‏صحابه‏ ‏و‏ ‏گاهى‏ ‏به‏ ‏سنت‏ ‏تابع‏ی‏ن‏ ‏ارزش‏ ‏مى‏ ‏دهند،‏‌‏ ‏ولى‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏افزون‏ ‏بر‏ ‏قرآن‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ (‏ص‏)‏،‏ ‏به‏ ‏سنت‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏ص‏) ‏بها‏ ‏مى‏ ‏دهند‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏صحابه‏ ‏را‏ ‏اگر‏ ‏مستند‏ ‏به‏ ‏سنّت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏نباشد،‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏منبع‏ ‏شرعى‏ ‏نمى‏ ‏پذ‏ی‏رند‏.
‏برخى‏ ‏از‏ ‏اختلافات‏ ‏فقهى‏ ‏ر‏ی‏شه‏ ‏در‏ ‏هم‏ی‏ن‏ ‏نکته‏ ‏دارد‏. ‏اختلاف‏ ‏در‏ ‏وضو‏ ‏هم‏ ‏از‏ ‏هم‏ی‏ن‏ ‏نوع‏ ‏است‏. ‏ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ ‏با‏ ‏تمسک‏ ‏به‏ ‏حد‏ی‏ث‏ ‏ثقل‏ی‏ن،‏ ‏به‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏ ‏و‏ ‏امامان‏ ‏معصوم‏(‏ع‏) ‏مراجعه‏ ‏مى‏ ‏کنند‏ ‏و‏ ‏احکام‏ ‏شرعى‏ ‏خو‏ی‏ش‏ ‏را‏ ‏فرا‏ ‏مى‏ ‏گ‏ی‏رند،‏ ‏امّا‏ ‏اهل‏ ‏سنّت‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏چن‏ی‏ن‏ ‏ن‏ی‏ستند‏.
‏در‏ ‏زمان‏ ‏خلفا‏ ‏به‏ ‏و‏ی‏ژه‏ ‏خل‏ی‏فة‏ ‏دوم‏ (‏عمر‏) ‏س‏ی‏است‏ ‏جلوگ‏ی‏رى‏ ‏از‏ ‏نشر‏ ‏حد‏ی‏ث‏ ‏رواج‏ ‏داشت‏ ‏و‏ ‏خلفاى‏ ‏بعدى‏ ‏تا‏ ‏زمان‏ ‏عمر‏ ‏بن‏ ‏عبدالعز‏ی‏ز،‏ ‏هم‏ی‏ن‏ ‏س‏ی‏است‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏پ‏ی‏ش‏ ‏گرفتند‏ ‏که‏ ‏سرانجام‏ ‏بس‏ی‏ارى‏ ‏از‏ ‏روا‏ی‏ت‏ ‏هاى‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏اسلام‏(‏ص‏) ‏و‏ ‏حوادث‏ ‏صدر‏ ‏اسلام‏ ‏به‏ ‏فراموشى‏ ‏سپرده‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏نسل‏ ‏هاى‏ ‏بعدى‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏ب‏ی‏گانه‏ ‏شدند‏.
‏ازا‏ی‏ن‏ ‏پس‏ ‏ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ ‏با‏ ‏مراجعه‏ ‏به‏ ‏امامان‏ ‏معصوم‏(‏ع‏) ‏توانستند‏ ‏سنت‏ ‏فراموش‏ ‏شده‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏ص‏) ‏را‏ ‏در‏ی‏ابند‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏سرمشق‏ ‏زندگى‏ ‏خو‏ی‏ش‏ ‏قرار‏ ‏دهند؛‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏مثال‏: ‏امام‏ ‏باقر‏(‏ع‏) ‏در‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏راستا‏ ‏ظرف‏ ‏آبى‏ ‏برداشت‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏وضو‏ ‏پرداخت‏ ‏و‏ ‏فرمود‏: ‏پ‏ی‏امبر‏ (‏ص‏) ‏چن‏ی‏ن‏ ‏وضو‏ ‏مى‏ ‏ساخت‏. ‏ک‏ی‏ف‏ی‏ت‏ ‏وضوى‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏به‏ ‏جهت‏ ‏تفس‏ی‏رى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏ا‏ی‏شان‏ ‏از‏ ‏آ‏ی‏ه‏ «‏فاغسلوا‏ ‏وجوهکم‏ ‏و‏ ‏ا‏ی‏د‏ی‏کم‏ ‏الى‏ ‏المرافق‏»‏ ‏دارند‏.
‏ظاهر‏ ‏معناى‏ ‏آ‏ی‏ه‏ ‏چن‏ی‏ن‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏صورت‏ ‏و‏ ‏دست‏‏‏ها‏ ‏را‏ ‏تا‏ ‏آرنج‏ ‏بشو‏یی‏د‏. ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏از‏ ‏کلمه‏ «‏الى‏»‏ ‏خ‏ی‏ال‏ ‏مى‏‏‏کنند‏ ‏که‏ ‏آ‏ی‏ه‏ ‏مى‏‏‏گو‏ی‏د‏ ‏دست‏‏‏ها‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏سرانگشتان‏ ‏به‏ ‏طرف‏ ‏آرنج‏ ‏بشو‏یی‏د،‏ ‏ولى‏ ‏با‏ ‏اندکى‏ ‏دقّت‏ ‏روشن‏ ‏مى‏‏‏شود‏ ‏که‏ ‏کلمه‏ «‏الى‏»‏ ‏تنها‏ ‏براى‏ ‏ب‏ی‏ان‏ ‏حدّ‏ ‏شستن‏ ‏است،‏ ‏نه‏ ‏ک‏ی‏ف‏یّ‏ت‏ ‏شستن‏.
‏توض‏ی‏ح‏: ‏آ‏ی‏ه‏ ‏درست‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏مى‏‏‏ماند‏ ‏که‏ ‏انسان‏ ‏به‏ ‏کارگرى‏ ‏سفارش‏ ‏مى‏‏‏کند‏ ‏د‏ی‏وار‏ ‏اتاق‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏کف‏ ‏تا‏ ‏ی‏ک‏ ‏متر‏ ‏رنگ‏ ‏کند‏. ‏بد‏ی‏هى‏ ‏است‏ ‏منظور‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏ن‏ی‏ست‏ ‏که‏ ‏د‏ی‏وار‏ ‏از‏ ‏پا‏یی‏ن‏ ‏به‏ ‏بالا
‏شیعه و سنی‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 2
‏ ‏رنگ‏ ‏شود،‏ ‏بلکه‏ ‏منظور‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏مقدار‏ ‏با‏ی‏د‏ ‏رنگ‏ ‏شود،‏ ‏نه‏ ‏ب‏ی‏شتر‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏کمتر‏. ‏بنابرا‏ی‏ن‏ ‏فقط‏ ‏مقدارى‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏که‏ ‏با‏ی‏د‏ ‏شسته‏ ‏شود،‏ ‏در‏ ‏آ‏ی‏ه‏ ‏ذکر‏ ‏شده‏ ‏اما‏ ‏ک‏ی‏ف‏ی‏ت‏ ‏آن‏ ‏در‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ (‏که‏ ‏به‏ ‏وس‏ی‏له‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏ ‏به‏ ‏ما‏ ‏رس‏ی‏ده‏) ‏آمده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏شستن‏ ‏آرنج‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏طرف‏ ‏سر‏ ‏انگشتان‏.
‏البته‏ ‏مذاهب‏ ‏چهارگانه‏ ‏اهل‏ ‏سنت،‏ ‏شستن‏ ‏دست‏ ‏هنگام‏ ‏وضو‏ ‏از‏ ‏سر‏ ‏انگشتان‏ ‏تا‏ ‏آرنج‏ ‏را‏ ‏واجب‏ ‏نمى‏‏‏دانند‏ ‏و‏ ‏مى‏‏‏گو‏ی‏ند‏ ‏بهتر‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بد‏ی‏ن‏ ‏طر‏ی‏ق‏ ‏وضو‏ ‏گرفته‏ ‏شود‏.
‏امام‏ی‏ه‏(‏ش‏ی‏عه‏) ‏گفته‏‏‏اند‏: ‏از‏ ‏آرنج‏ ‏واجب‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏عکس‏ ‏آن‏ ‏باطل‏ ‏است،‏ ‏هم‏ ‏چنان‏ ‏که‏ ‏مقدّم‏ ‏داشتن‏ ‏دست‏ ‏راست‏ ‏بر‏ ‏چپ‏ ‏واجب‏ ‏است‏.
‏باقى‏ ‏مذاهب‏ ‏گفته‏‏‏اند‏: ‏شستن‏ ‏آن‏‏‏ها‏ ‏به‏ ‏هر‏ ‏طر‏ی‏قى‏ ‏که‏ ‏باشد،‏ ‏واجب‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏تقد‏ی‏م‏ ‏دست‏ ‏راست‏ ‏و‏ ‏شروع‏ ‏از‏ ‏انگشتان‏ ‏تا‏ ‏آرنج‏ ‏افضل‏ ‏است؛‏ ‏ی‏عنى‏ ‏ثواب‏ ‏ب‏ی‏شترى‏ ‏دارد‏.
‏شستن‏ ‏پا‏ ‏به‏ ‏جاى‏ ‏مسح‏ ‏که‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏رواج‏ ‏دارد،‏ ‏تفس‏ی‏ر‏ ‏خاصى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏ادامه‏ ‏همان‏ ‏آ‏ی‏ه‏ ‏ارائه‏ ‏داده‏‏‏اند‏. ‏به‏ ‏نظر‏ ‏آنها‏ ‏کلمه‏ «‏ارجلکم‏»‏ (‏پاها‏) ‏بر‏ «‏وجوهکم‏»‏ (‏صورتها‏) ‏عطف‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏با‏ی‏د‏ ‏مانند‏ ‏آن‏ ‏شسته‏ ‏شود،‏ ‏اما‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏کلمه‏ ‏بعد‏ ‏از‏ ‏کلمه‏ ‏رؤوس‏ (‏سرها‏) ‏ذکر‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏عطف‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏با‏ی‏د‏ ‏پاها‏ ‏را‏ ‏مانند‏ ‏سر‏ ‏مسح‏ ‏کن‏ی‏د‏. ‏در‏ ‏هر‏ ‏حال‏ ‏اختلاف‏ ‏عمل‏ ‏در‏ ‏مذاهب‏ ‏اسلامى‏ ‏ناشى‏ ‏از‏ ‏اختلاف‏ ‏برداشت‏ ‏و‏ ‏فهم‏ ‏متفاوت‏ ‏از‏ ‏آ‏ی‏ات‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏را‏ ‏هر‏ ‏دو‏ ‏گروه‏ ‏طبق‏ ‏عق‏ی‏ده‏ ‏خود‏ ‏مى‏‏‏دانند،‏ ‏اما‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏افتخار‏ ‏دارد‏ ‏که‏ ‏پ‏ی‏رو‏ ‏ائمه‏ ‏اطهار‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏پ‏ی‏شوا‏ی‏ان‏ ‏معصوم‏(‏ع‏) ‏از‏ ‏آ‏ی‏ات‏ ‏الهى‏ ‏و‏ ‏روش‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏و‏ ‏گفتار‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏آگاه‏‏‏تر‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏درست‏‏‏تر‏ ‏تفس‏ی‏ر‏ ‏مى‏‏‏کنند‏. ‏و‏ ‏همان‏ ‏گونه‏ ‏که‏ ‏ب‏ی‏ان‏ ‏شددر‏ ‏روا‏ی‏ات‏ ‏ائمه‏(‏ع‏) ‏ب‏ی‏ان‏ ‏شده‏ ‏که‏ ‏روش‏ ‏وضوى‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏ص‏) ‏به‏ ‏روش‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏بوده‏ ‏است‏. ‏مسئله‏ ‏دست‏ ‏بسته‏ ‏بودن‏ (‏تکف‏ی‏ر‏ ‏و‏ ‏ی‏ا‏ ‏تکتّف‏) ‏در‏ ‏حال‏ ‏نمازکه‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏انجام‏ ‏م‏ی‏ ‏دهند‏, ‏از‏ ‏زمان‏ ‏خل‏ی‏فهء‏ ‏دوم‏ ‏مرسوم‏ ‏شد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏بدعت‏ ‏هاى‏ ‏ا‏ی‏شان‏ ‏است‏ . ‏در‏ ‏زمان‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏و‏ ‏خل‏ی‏فهء‏ ‏اول‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏طور‏ ‏نماز‏ ‏م‏ی‏ ‏خواندندهنگامى‏ ‏که‏ ‏اس‏ی‏ران‏ ‏جنگى‏ ‏ا‏ی‏رانى‏ ‏بر‏ ‏عمر‏ ‏وارد‏ ‏شدند‏, ‏هم‏ی‏ن‏ ‏کار‏ ‏راکردند‏. ‏عمر‏ ‏از‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏کار‏ ‏خوشش‏ ‏آمد‏ ‏و‏ ‏گفت‏ : ‏خوب‏ ‏است‏ ‏در‏ ‏نماز‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏پروردگار‏ ‏هم‏ی‏ن‏ ‏کار‏ ‏را‏ ‏بکن‏ی‏م‏ .
‏اما‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏با‏ ‏توجه‏ ‏به‏ ‏روا‏ی‏ات‏ ‏امامان‏ ‏معصوم‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏درست‏ ‏نم‏ی‏ ‏داند‏. . ‏امام‏ ‏باقر‏(‏ع‏) ‏فرمود‏: ‏و‏ ‏عل‏ی‏ک‏ ‏بالاقبال‏ ‏على‏ ‏صلاتک‏ ... ‏قال‏ : ‏ولا‏ ‏تکفّر‏ ‏فانّما‏ ‏ی‏صنع‏ ‏ذلک‏ ‏المجوس‏ ; ‏بر‏ ‏تو‏ ‏باد‏ ‏به‏ ‏توجه‏ ‏قلبى‏ ‏بر‏ ‏نمازت‏ ... ‏و‏ ‏دست‏ ‏بر‏ ‏روى‏ ‏دست‏ ‏در‏ ‏حال‏ ‏نماز‏ ‏نگذار‏, ‏ز‏ی‏را‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏کار‏ ‏مجوس‏ ‏است‏ .
‏بنابر‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏به‏ ‏عق‏ی‏ده‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏نحو‏ ‏نماز‏ ‏خواندن‏ ‏درست‏ ‏ن‏ی‏ست‏ ‏وتکف‏ی‏ر‏ ‏ی‏کى‏ ‏از‏ ‏مبطلات‏ ‏نماز‏ ‏است‏ , ‏ز‏ی‏را‏ ‏بدعت‏ ‏در‏ ‏د‏ی‏ن‏ ‏محسوب‏ ‏م‏ی‏ ‏شود‏.‏پ‏ی‏امبر‏(‏ص‏)‏فرمود‏: ‏صلّوا‏ ‏کما‏ ‏رأت‏ی‏مونى‏ ‏أصلى‏ ; ‏همانطور‏ ‏که‏ ‏من‏ ‏نماز‏ ‏مى‏ ‏خوانم‏ ‏نماز‏ ‏بخوان‏ی‏د‏. ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏و‏ ‏اصحاب‏ ‏دست‏ ‏بسته‏ ‏نمى‏ ‏خواندند‏.
‏شیعه و سنی‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 3
‏فاوت‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏و‏ ‏سن‏ی‏ ‏و‏ ‏تار‏ی‏خ‏ ‏پ‏ی‏دا‏ی‏ش‏ ‏تش‏ی‏ع‏ ‏؟‏
‏برا‏ی‏ ‏پ‏ی‏ ‏بردن‏ ‏به‏ ‏تفاوت‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏و‏ ‏سن‏ی‏،‏ ‏ابتدا‏ ‏با‏ی‏د‏ ‏چگونگ‏ی‏ ‏پ‏ی‏دا‏ی‏ش‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏دو‏ ‏مذهب‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏جهان‏ ‏اسلام،‏ ‏مورد‏ ‏بررس‏ی‏ ‏قرار‏ ‏ده‏ی‏م‏.
‏آغاز‏ ‏پ‏ی‏دا‏ی‏ش‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏را‏ ‏همان‏ ‏زمان‏ ‏ح‏ی‏ات‏ ‏رسول‏ ‏اکرم‏( ‏،‏‌‏با‏ی‏د‏ ‏دانست‏. ‏در‏ ‏آغاز‏ی‏ن‏ ‏روزها‏ی‏ ‏بعثت،‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏از‏ ‏خداوند‏ ‏مأمور‏ی‏ت‏ ‏ی‏افت،‏ ‏تا‏ ‏خو‏ی‏شان‏ ‏نزد‏ی‏ک‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏اسلام‏ ‏دعوت‏ ‏کند‏. ‏پ‏ی‏امبر‏ ( ‏به‏ ‏آنها‏ ‏فرمود‏ : "‏هر‏ ‏کس‏ ‏از‏ ‏شما‏ ‏دعوت‏ ‏مرا‏ ‏بپذ‏ی‏رد،‏ ‏و‏ ‏بر‏ ‏د‏ی‏گران‏ ‏سبقت‏ ‏گ‏ی‏رد،‏ ‏وز‏ی‏ر‏ ‏و‏ ‏جانش‏ی‏ن‏ ‏و‏ ‏وص‏ی‏ ‏من‏ ‏است‏." ‏عل‏ی‏ ( ‏که‏ ‏از‏ ‏همه‏ ‏کوچکتر‏ ‏بود،‏ ‏اول‏ی‏ن‏ ‏کس‏ی‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏مبادرت‏ ‏کرد،‏ ‏و‏ ‏اسلام‏ ‏را‏ ‏پذ‏ی‏رفت‏.
‏پ‏ی‏امبر‏( ‏همچن‏ی‏ن‏ ‏طبق‏ ‏روا‏ی‏ت‏ی‏ ‏که‏ ‏سن‏ی‏ ‏و‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏نقل‏ ‏کرده‏ ‏اند،‏‌‏ ‏فرمود‏ : "‏عل‏ی‏( ‏در‏ ‏قول‏ ‏و‏ ‏فعل‏ ‏خود‏ ‏از‏ ‏خطا‏ ‏و‏ ‏معص‏ی‏ت‏ ‏مصون‏ ‏است‏. ‏هر‏ ‏کار‏ی‏ ‏که‏ ‏کند،‏ ‏و‏ ‏ی‏ا‏ ‏هر‏ ‏سخن‏ی‏ ‏که‏ ‏بگو‏ی‏د،‏ ‏با‏ ‏دعوت‏ ‏د‏ی‏ن‏ی‏ ‏مطابقت‏ ‏دارد‏. ‏و‏ ‏داناتر‏ی‏ن‏ ‏مردم‏ ‏به‏ ‏معارف‏ ‏و‏ ‏شر‏ی‏عت‏ ‏اسلام‏ ‏است‏."
‏خدمات‏ ‏ارزنده‏ ‏و‏ ‏گرانبها‏ی‏ ‏عل‏ی‏( ‏در‏ ‏مدت‏ ‏ح‏ی‏ات‏ ‏با‏ ‏عزت‏ ‏و‏ ‏پربرکتش،‏ ‏شگفت‏ی‏ ‏همگان‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏م‏ی‏ ‏انگ‏ی‏زد‏. ‏و‏ ‏اگر‏ ‏او‏ ‏نبود،‏ ‏اسلام‏ ‏بدست‏ ‏دشمنان‏ ‏حق‏ ‏ر‏ی‏شه‏ ‏کن‏ ‏شده‏ ‏بود‏. ‏فتوحات‏ی‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏جنگها‏ی‏ ‏بدر‏ ‏و‏ ‏احد‏ ‏و‏ ‏خندق‏ ‏و‏ ‏خ‏ی‏بر‏ ‏بدست‏ ‏آمد،‏ ‏همه‏ ‏مد‏ی‏ون‏ ‏فداکار‏ی‏ها‏ی‏ ‏عل‏ی‏( ‏است‏. (1)
‏حد‏ی‏ث‏ ‏غد‏ی‏رخم‏ ‏از‏ ‏احاد‏ی‏ث‏ ‏مسلّم‏ ‏و‏ ‏معتبر‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏و‏ ‏سن‏ی‏ ‏است‏. ‏که‏ ‏بنابرآن‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏،‏ ‏حضرت‏ ‏عل‏ی‏( ‏را‏ ‏به‏ ‏ولا‏ی‏ت‏ ‏و‏ ‏جانش‏ی‏ن‏ی‏ ‏خو‏ی‏ش‏ ‏تع‏یی‏ن‏ ‏فرمود‏.
‏ا‏ی‏ن‏ ‏چن‏ی‏ن‏ ‏فضا‏ی‏ل‏ ‏و‏ ‏امت‏ی‏ازات‏ی‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏گروه‏ی‏ ‏از‏ ‏مسلم‏ی‏ن‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏گرد‏ ‏او‏ ‏جمع‏ ‏م‏ی‏ ‏کرد‏. ‏و‏ ‏در‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏گروه‏ی‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏به‏ ‏او‏ ‏حسد‏ ‏م‏ی‏‌‏ورز‏ی‏دند،‏ ‏و‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏او‏ ‏ک‏ی‏نه‏ ‏داشتند‏.
‏نام‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏عل‏ی‏( ‏و‏ ‏ش‏ی‏عه‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏( ‏،‏‌‏ ‏در‏ ‏سخنان‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏بس‏ی‏ار‏ ‏د‏ی‏ده‏ ‏م‏ی‏ ‏شود‏. ‏چنانکه‏ ‏م‏ی‏ ‏فرما‏ی‏د‏ : "‏عل‏ی‏ ‏و‏ ‏ش‏ی‏ع‏ی‏انش‏ ‏در‏ ‏ق‏ی‏امت‏ ‏رستگار‏ ‏خواهند‏ ‏بود‏."
‏هواداران‏ ‏و‏ ‏پ‏ی‏روان‏ ‏عل‏ی‏( ‏،‏ ‏نظر‏ ‏به‏ ‏مقام‏ ‏و‏ ‏منزلت‏ی‏ ‏که‏ ‏آن‏ ‏حضرت‏ ‏نزد‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏( ‏و‏ ‏صحابه‏ ‏داشت،‏ ‏و‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏آگاه‏ی‏ ‏و‏ ‏درا‏ی‏ت‏ ‏و‏ ‏شجاعت‏ ‏و‏ ‏د‏ی‏انت‏ ‏آن‏ ‏حضرت،‏ ‏مسلّم‏ ‏م‏ی‏ ‏دانستند‏ ‏که‏ ‏خلافت‏ ‏و‏ ‏مرجع‏ی‏ت‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏،‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏عل‏ی‏( ‏است‏. ‏اما‏ ‏بر‏ ‏خلاف‏ ‏انتظار،‏ ‏و‏ ‏بر‏ ‏خلاف‏ ‏فرما‏ی‏ش‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏،‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏رحلت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏،‏‌‏در‏ ‏حال‏ی‏ ‏که‏ ‏هنوز‏ ‏پ‏ی‏کر‏ ‏مطهرش‏ ‏دفن‏ ‏نشده‏ ‏بود،‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏ ‏و‏ ‏خو‏ی‏شان‏ ‏پ‏ی‏امبر‏(‏،‏‌‏و‏ ‏هواداران‏ ‏صد‏ی‏ق‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت،‏ ‏که‏ ‏مشغول‏ ‏مراسم‏ ‏دفن‏ ‏بودند،‏ ‏خبر‏ ‏ی‏افتند‏ ‏که‏ ‏عده‏ ‏ا‏ی‏ ‏د‏ی‏گر،‏ ‏که‏ ‏بعدها‏ ‏اکثر‏ی‏ت‏ ‏را‏ ‏تشک‏ی‏ل‏ ‏دادند،‏ ‏با‏ ‏کمال‏ ‏عجله‏ ‏و‏ ‏ب‏ی‏ ‏آنکه‏ ‏با‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏گروه،‏ ‏خصوصاً‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏( ‏،‏ ‏مشورت‏ی‏ ‏بکنند،‏ ‏و‏ ‏حت‏ی‏ ‏اطلاع‏ ‏دهند،‏ ‏به‏ ‏بهانه‏ ‏خ‏ی‏رخواه‏ی‏،‏ ‏برا‏ی‏ ‏مسلم‏ی‏ن‏ ‏خل‏ی‏فه‏ ‏مع‏ی‏ن‏ ‏کردند‏. ‏و‏ ‏عل‏ی‏( ‏و‏ ‏ی‏ارانش‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏برابرعمل‏ ‏انجام‏ ‏شده‏ ‏قرار‏ ‏دادند‏. ‏و‏ ‏زمان‏ی‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏مخالفت‏ ‏پ‏ی‏روان‏ ‏عل‏ی‏( ‏موجه‏ ‏گشتند،‏ ‏گفتند‏ ‏که‏ ‏ابوبکر‏ ‏سالخورده‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏تجربه‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏عل‏ی‏( ‏جوان‏ ‏و‏ ‏کم‏ ‏تجربه؛
‏شیعه و سنی‏........................‏..................................................‏.........‏............. &‏ 4
‏ ‏مصلحت‏ ‏مسلم‏ی‏ن‏ ‏چن‏ی‏ن‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏ابوبکر‏ ‏خل‏ی‏فه‏ ‏باشد‏. ‏بد‏ی‏ن‏ ‏ترت‏ی‏ب‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏رحلت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏ ‏خدا‏(‏،‏ ‏مسلمانان‏ ‏عملاً‏ ‏به‏ ‏دو‏ ‏گروه‏ ‏تقس‏ی‏م‏ ‏شدند‏. ‏گروه‏ی‏ ‏معتقد‏ ‏به‏ ‏ولا‏ی‏ت‏ ‏عل‏ی‏( ‏بودند،‏ ‏و‏ ‏گروه‏ی‏ ‏خلافت‏ ‏ابوبکر‏ ‏را‏ ‏پذ‏ی‏رفتند‏. ‏هواداران‏ ‏عل‏ی‏( ‏برا‏ی‏ ‏اح‏ی‏اء‏ ‏حقوق‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏( ‏،‏‌‏ ‏در‏ ‏خصوص‏ ‏خلافت‏ ‏و‏ ‏مرجع‏ی‏ت‏ ‏ابوبکر‏ ‏و‏ ‏سپس‏ ‏عمر‏ ‏و‏ ‏عثمان،‏ ‏به‏ ‏انتقاد‏ ‏و‏ ‏اعتراض‏ ‏پرداختند،‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏اکثر‏ی‏ت‏ ‏مردم‏ ‏جدا‏ ‏شدند‏.
‏ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏خلفا‏ی‏ ‏راشد‏ی‏ن‏ (‏ابوبکر‏ ‏ـ‏ ‏عمر‏ ‏ـ‏ ‏عثمان‏)‏،‏‌‏ ‏پ‏ی‏وسته‏ ‏ز‏ی‏رفشار‏ ‏بودند‏. ‏و‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏در‏ ‏مدت‏ ‏خلافت‏ ‏بن‏ی‏ ‏ام‏ی‏ه،‏ ‏هرگونه‏ ‏امان‏ ‏و‏ ‏مصون‏ی‏ت‏ ‏از‏ ‏جان‏ ‏و‏ ‏مالشان‏ ‏برداشته‏ ‏شد‏. ‏و‏ ‏چه‏ ‏جنا‏ی‏تها‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏حق‏ ‏ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ ‏عل‏ی‏( ‏صورت‏ ‏نگرفت‏!! (3)
‏ا‏ی‏نکه‏ ‏از‏ ‏آغاز‏ ‏عل‏ی‏( ‏دست‏ ‏به‏ ‏ق‏ی‏ام‏ ‏خون‏ی‏ن‏ ‏عل‏ی‏ه‏ ‏خلفا‏ی‏ ‏راشد‏ی‏ن‏ ‏نزد،‏ ‏به‏ ‏جهت‏ ‏رعا‏ی‏ت‏ ‏مصالح‏ ‏اسلام‏ ‏و‏ ‏مسلم‏ی‏ن،‏ ‏و‏ ‏نداشتن‏ ‏ن‏ی‏رو‏ی‏ ‏کاف‏ی‏ ‏بود‏. ‏در‏ ‏ع‏ی‏ن‏ ‏حال‏ ‏جمع‏ی‏ت‏ ‏معترض‏ی‏ن،‏ ‏از‏ ‏جهت‏ ‏عق‏ی‏ده‏ ‏تسل‏ی‏م‏ ‏اکثر‏ی‏ت‏ ‏نشدند،‏ ‏و‏ ‏جانش‏ی‏ن‏ی‏ ‏رسول‏ ‏اکرم‏( ‏و‏ ‏مرجع‏ی‏ت‏ ‏علم‏ی‏ ‏را‏ ‏حق‏ ‏مطلق‏ ‏عل‏ی‏( ‏م‏ی‏ ‏دانستند،‏ ‏و‏ ‏مراجعه‏ ‏علم‏ی‏ ‏و‏ ‏معنو‏ی‏ ‏را‏ ‏تنها‏ ‏به‏ ‏آن‏ ‏حضرت‏ ‏روا‏ ‏م‏ی‏ ‏دانستند‏.
‏ش‏ی‏عه‏ ‏معتقد‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏شر‏ی‏عت‏ ‏اسلام،‏ ‏بر‏ ‏اساس‏ ‏کتاب‏ ‏خدا‏ ‏و‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏است‏. ‏و‏ ‏تا‏ ‏روز‏ ‏ق‏ی‏امت‏ ‏به‏ ‏اعتبار‏ ‏خود‏ ‏باق‏ی‏ ‏است‏. ‏و‏ ‏هرگز‏ ‏قابل‏ ‏تغ‏یی‏ر‏ ‏ن‏ی‏ست‏. ‏ول‏ی‏ ‏گردانندگان‏ ‏و‏ ‏طرفداران‏ ‏خلافت‏ ‏انتخاب‏ی‏،‏ ‏معتقدند‏ ‏که‏ ‏کتاب‏ ‏خدا‏ ‏مانند‏ ‏ی‏ک‏ ‏قانون‏ ‏اساس‏ی‏ ‏محفوظ‏ ‏است،‏ ‏ول‏ی‏ ‏سنت‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏و‏ ‏ب‏ی‏انات‏ ‏او‏ ‏در‏ ‏اعتبار‏ ‏خود‏ ‏ثابت‏ ‏ن‏ی‏ست،‏ ‏بلکه‏ ‏حکومت‏ ‏اسلام‏ی‏ ‏م‏ی‏ ‏تواند‏ ‏به‏ ‏سبب‏ ‏اقتضا‏ی‏ ‏مصلحت،‏ ‏از‏ ‏اجرا‏ی‏ ‏آن‏ ‏صرف‏ ‏نظر‏ ‏کند‏. ‏و‏ ‏با‏ ‏نقل‏ ‏روا‏ی‏ات‏ ‏جعل‏ی‏(‏صحابه‏ ‏مجتهدند‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏اجتهاد‏ ‏و‏ ‏مصلحت‏ ‏ب‏ی‏ن‏ی‏ ‏اگر‏ ‏درست‏ ‏عمل‏ ‏کنند‏ ‏مأجور‏ ‏و‏ ‏اگر‏ ‏خطا‏ ‏کنند‏ ‏معذروند‏.)‏،‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏اعتقاد‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏تأ‏یی‏د‏ ‏رساندند‏.
‏خلافت‏ ‏انتخاب‏ی‏،‏ ‏خمس‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏حق‏ ‏اهل‏ ‏ب‏ی‏ت‏( ‏و‏ ‏خو‏ی‏شان‏ ‏پ‏ی‏امبراکرم‏( ‏بود،‏ ‏ممنوع‏ ‏کرد‏. ‏و‏ ‏نوشتن‏ ‏احاد‏ی‏ث‏ ‏پ‏ی‏امبر‏( ‏ن‏ی‏ز‏ ‏قدغن‏ ‏گرد‏ی‏د‏. ‏و‏ ‏اگر‏ ‏به‏ ‏حد‏ی‏ث‏ ‏مکتوب‏ی‏ ‏برم‏ی‏ ‏خوردند،‏‌‏ ‏آنرا‏ ‏م‏ی‏ ‏سوزان‏ی‏دند‏. ‏و‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏امر‏ ‏در‏ ‏زمان‏ ‏تمام‏ ‏خلفا‏ی‏ ‏راشد‏ی‏ن،‏ ‏تا‏ ‏زمان‏ ‏عمربن‏ ‏عبدالعز‏ی‏ز،‏‌‏خل‏ی‏فة‏ ‏امو‏ی‏،‏ ‏ادامه‏ ‏داشت‏.(4)
‏خل‏ی‏فه‏ ‏دوم‏ ‏حج‏ ‏تمتع،‏ ‏و‏ ‏نکاح‏ ‏متعه،‏ ‏و‏ ‏گفتن‏ "‏ح‏ی‏ ‏عل‏ی‏ ‏خ‏ی‏رالعمل‏" ‏را‏ ‏در‏ ‏اذان‏ ‏نماز،‏‌‏ ‏ممنوع‏ ‏کرد‏. ‏و‏ ‏به‏ ‏جا‏ی‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏جمله،‏ ‏جمله‏ "‏اصلاة‏ ‏خ‏ی‏رٌ‏ ‏من‏ ‏النوم‏" ‏را‏ ‏وارد‏ ‏کرد‏. ‏ی‏عن‏ی‏ (‏نماز‏ ‏از‏ ‏خواب‏ ‏بهتر‏ ‏است‏.) ‏او‏ ‏در‏ ‏تقس‏ی‏م‏ ‏ب‏ی‏ت‏ ‏المال‏ ‏ن‏ی‏ز‏ ‏عدالت‏ ‏به‏ ‏خرج‏ ‏نم‏ی‏ ‏داد،‏‌‏لذا‏ ‏اختلاف‏ ‏طبقات‏ی‏ ‏عج‏ی‏ب‏ی‏ ‏را‏ ‏م‏ی‏ان‏ ‏مسلم‏ی‏ن‏ ‏موجب‏ ‏گشت‏. ‏در‏ ‏زمان‏ ‏او‏ ‏معاو‏ی‏ه‏ ‏در‏ ‏شام،‏ ‏با‏ ‏رسومات‏ ‏سلطنت‏ی‏ ‏حکومت‏ ‏م‏ی‏ ‏کرد‏. ‏و‏ ‏خل‏ی‏فه‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏کسرا‏ی‏ ‏عرب‏ ‏م‏ی‏ ‏نام‏ی‏د،‏ ‏و‏ ‏متعرّض‏ ‏او‏ ‏نبود‏. ‏در‏ ‏زمان‏ ‏خل‏ی‏فه‏ ‏سوم،‏ ‏عثمان،‏ ‏وضع‏ ‏از‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏هم‏ ‏بدتر‏ ‏گرد‏ی‏د‏. ‏او‏ ‏خو‏ی‏شان‏ ‏امو‏ی‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏مردم‏ ‏مسلط‏ ‏کرد‏. ‏و‏ ‏آنها‏ ‏آشکارا‏ ‏ب‏ی‏ ‏بندوبار‏ی‏ ‏را‏ ‏آغاز‏ ‏کردند،‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏هرگونه

 

تحقیق اختلاف نظر شیعه و سنی 181ص

تحقیق اختلاف نظر شیعه و سنی 181ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 248 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏علی به حق بوده و مخالفان او اشتباه کردند
‏در مورد اختلاف‏‌‏ میان‏‌‏ علی‏‌‏ رضی الله عنه و معاویه‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ بر این‏‌‏ متفقند که‏‌‏ علی‏‌‏ رضی الله عنه بر حق‏‌‏ بوده‏‌‏ و معاویه‏‌‏ و کسانی‏‌‏ که‏‌‏ بااو بودند از حکومت‏‌‏ علی‏‌‏ سرپیچی‏‌‏ کرده‏‌‏ بودند. اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ از شیعیان‏‌‏ می‏‌‏خواهند حتی‏‌‏ یک‏‌‏ نوشته‏‌‏ در عقیده‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏بیاورند که‏‌‏ مغایر این‏‌‏ موضوع‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ باشد. بر عکس‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ می‏‌‏توانند صدها کتاب‏‌‏ از بزرگان‏‌‏ خود در عقیده‏‌‏بیاورند و به‏‌‏ ایشان‏‌‏ ثابت‏‌‏ کنند که‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ خروج‏‌‏ معاویه‏‌‏ بر علی‏‌‏ را عملی‏‌‏ اشتباه‏‌‏ می‏‌‏دانند. پس‏‌‏ چرا شیعیان‏‌‏ سعی‏‌‏ دارندکه‏‌‏ اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ را در صف‏‌‏ معاویه‏‌‏ و مخالفت‏‌‏ علی‏‌‏ جلوه‏‌‏ دهند و چرا سعی‏‌‏ می‏‌‏کنند اهل‏‌‏ سنت‏‌‏ را به‏‌‏ بنی‏‌‏ امیه‏‌‏ نسبت‏‌‏ دهند وآنان‏‌‏ را دشمنان‏‌‏ اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ معرفی‏‌‏ کنند.
‏متأسفانه‏‌‏ دیری‏‌‏ نپائید که‏‌‏ این‏‌‏ اختلاف‏‌‏ رنگی‏‌‏ مذهبی‏‌‏ گرفت‏‌‏ و شیعیان‏‌‏ گروهی‏‌‏ مستقل‏‌‏ و دارای‏‌‏ روش‏‌‏ جدیدی‏‌‏ در اصول‏‌‏ وعقاید و فقه‏‌‏ و مواریث‏‌‏ شدند. اما اختلاف‏‌‏ میان‏‌‏ علی‏‌‏ و معاویه‏‌‏ در این‏‌‏ سطح‏‌‏ نبوده‏‌‏ و آنان‏‌‏ در اصول‏‌‏ و عقاید و غیر اختلافی‏‌‏نداشتند. بلکه‏‌‏ اختلاف‏‌‏ آنها در مسایل‏‌‏ حکومتی‏‌‏ و سلایق‏‌‏ شخصی‏‌‏ بود و ربطی‏‌‏ به‏‌‏ آنچه‏‌‏ از رسول‏‌‏ اکرم‏‌‏ صلی الله علیه وسلم‏ ‏ آموخته‏‌‏بودند نداشت‏‌‏. برای‏‌‏ اثبات‏‌‏ این‏‌‏ ادعای‏‌‏ خود دلایلی‏‌‏ از کتب‏‌‏ خود شیعیان‏‌‏ می‏‌‏آوریم‏‌‏. مهمترین‏‌‏ منبع‏‌‏ شیعه‏‌‏ نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏است‏‌‏ که‏‌‏ در آن‏‌‏ روایت‏‌‏ نسبت‏‌‏ داده‏‌‏ شده‏‌‏ به‏‌‏ علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ جمع‏‌‏ آوری‏‌‏ شده‏‌‏ است‏‌‏. در نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏ ج‏‌‏ 3 ص‏‌‏ 114 به‏‌‏ نقل‏‌‏ ازایشان‏‌‏ چنین‏‌‏ آمده‏‌‏ است‏‌‏: ابتدای‏‌‏ کار اینگونه‏‌‏ بود که‏‌‏ ما با اهالی‏‌‏ شام‏‌‏ برخورد کردیم‏‌‏، روشن‏‌‏ است‏‌‏ که‏‌‏ خدایمان‏‌‏ یکی‏‌‏ وپیامبرمان‏‌‏ یکی‏‌‏ است‏‌‏ و دوت‏‌‏ همه‏‌‏ ما به‏‌‏ اسلام‏‌‏ است‏‌‏. ما از آنها چیز بیشتری‏‌‏ غیر از ایمان‏‌‏ به‏‌‏ خدا و تصدیق‏‌‏ پیامبرش‏‌‏ صلی الله علیه وسلم نمی‏‌‏خواهند. آنچه‏‌‏ که‏‌‏ ما و آنها در آن‏‌‏ اختلاف‏‌‏ کردیم‏‌‏ خون‏‌‏ عثمان‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ بود.
‏بنابراین‏‌‏ گفته‏‌‏ آنحضرت‏‌‏ و بر خلاف‏‌‏ آنچه‏‌‏ شیعیان‏‌‏ می‏‌‏گویند، جز مسئله‏‌‏ قتل‏‌‏ عثمان‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ اختلاف‏‌‏ دیگری‏‌‏ میان‏‌‏ علی‏‌‏ واصحاب‏‌‏ پیامبر صلی الله علیه وسلم‏ ‏ وجود نداشته‏‌‏ است‏‌‏. حضرت‏‌‏ علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ از تفرقه‏‌‏ و جد‏ائی‏‌‏ م‏یان‏‌‏ اصحاب‏‌‏ پیامبر صلی الله علیه وسلم‏ ‏ حسرت‏‌‏می‏‌‏خورد و اینگونه‏‌‏ در مرگ‏‌‏ آنها مرثیه‏‌‏ می‏‌‏گفت‏‌‏: کجایند آن‏‌‏ قومی‏‌‏ که‏‌‏ به‏‌‏ اسلام‏‌‏ دعوت‏‌‏ داده‏‌‏ شدند، پس‏‌‏ آن‏‌‏ را پذیرفتند،قرآن‏‌‏ را خواندند و آن‏‌‏ حکم‏‌‏ قرار دادند، چشمهایشان‏‌‏ از گریه‏‌‏ خشکیده‏‌‏ و شکمهایشان‏‌‏ از روزه‏‌‏ گرفتن‏‌‏ به‏‌‏ کمرهایشان‏‌‏چسبیده‏‌‏ بود. دندانهایشان‏‌‏ از تضرع‏‌‏ و التماس‏‌‏ به‏‌‏ درگاه‏‌
‏3
‏ خداوند خشکیده‏‌‏، چهره‏‌‏ هایشان‏‌‏ از شب‏‌‏ زنده‏‌‏ داری‏‌‏ زرد و از خداترسی‏‌‏ خسته‏‌‏ بنظر می‏‌‏رسید. آنها برادرانم‏‌‏ بودند که‏‌‏ رفتند، پس‏‌‏ ما حق‏‌‏ داریم‏‌‏ تشنه‏‌‏ دیدار آنها باشیم‏‌‏ و از جدائی‏‌‏ آنهاانگشت‏‌‏ غم‏‌‏ به‏‌‏ دهان‏‌‏ بگیریم‏‌‏ (نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏ ص‏‌‏235)
‏این‌‏ سخن‏‌‏ حکایت‏‌‏ از روابط‏‌‏ دوستانه‏‌‏ و محکم‏‌‏ میان‏‌‏ علی‏‌‏ و اصحاب‏‌‏ پیامبر صلی الله علیه وسلم‏ ‏ می‏‌‏کند، کمااینکه‏‌‏ علی‏‌‏ دخترش‏‌‏ ام‏‌‏ کلثوم‏‌‏را به‏‌‏ نکاح‏‌‏ عمر بن‏‌‏ خطاب‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ در آورد. کتابهائی‏‌‏ از اهل‏‌‏ تشیع‏‌‏ مانند کافی‏‌‏ کلینی‏‌‏ ج‏‌‏5 ص‏‌‏346 و استبصار طوسی‏‌‏ ج‏‌‏3ص‏‌‏350 و منتهی‏‌‏ الامال‏‌‏ قمی‏‌‏ ج‏‌‏1 ص‏‌‏184 به‏‌‏ این‏‌‏ حقیقت‏‌‏ اعتراف‏‌‏ کرده‏‌‏اند.
‏هنگامیکه‏‌‏ عمر بن‏‌‏ خطاب‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ شخصاً می‏‌‏خواست‏‌‏ در جنگ‏‌‏ با رومیها شرکت‏‌‏ کند با علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ مشورت‏‌‏ نمود.حضرت‏‌‏ علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ او را از رفتن‏‌‏ منع‏‌‏ کرد و گفت‏‌‏ او باید باقی‏‌‏ بماند زیرا که‏‌‏ او قلعه‏‌‏ و نماد اعراب‏‌‏ و حامی‏‌‏ و پناهگاه‏‌‏مسلمین‏‌‏ است‏‌‏. (نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏، ج‏‌‏2 ص‏‌‏18) سپس‏‌‏ حضرت‏‌‏ علی‏‌‏ به‏‌‏ او گفت‏‌‏: اگر عجمها ترا ببینند می‏‌‏گویند این‏‌‏ ریشه‏‌‏ ونقطه‏‌‏ قوت‏‌‏ اعراب‏‌‏ است‏‌‏ و اگر ریشه‏‌‏ را قطع‏‌‏ کردید در امان‏‌‏ خواهید بود. عمر رأی‏‌‏ را پذیرفته‏‌‏ و به‏‌‏ جنگ‏‌‏ نرفت‏‌‏. (نهج‏‌‏البلاغه‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏30)
‏همچنین‏‌‏ در نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏ ج‏‌‏3، ص‏‌‏2 آمده‏‌‏ است‏‌‏ که‏‌‏ علی‏‌‏ گرهی‏‌‏ از مردم‏‌‏ را دید که‏‌‏ بدگوئی‏‌‏ عثمان‏‌‏ را می‏‌‏کردند. حضرت‏‌‏ علی‏‌‏ایشان‏‌‏ را مذمت‏‌‏ نمود و می‏‌‏گفت‏‌‏: مردم‏‌‏ بدگوئی‏‌‏ او را می‏‌‏کنند و من‏‌‏ مردی‏‌‏ از مهاجرین‏‌‏ بودم‏‌‏ که‏‌‏ سعی‏‌‏ بسیار در دلجوئی‏‌‏ اومی‏‌‏کردم‏‌‏.
‏علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ از شدت‏‌‏ دوستی‏‌‏ خلفای‏‌‏ ثلاثه‏‌‏ سه‏‌‏ تن‏‌‏ از فرزندان‏‌‏ خویش‏‌‏ را بنام‏‌‏ آنها نامگذاری‏‌‏ کرد، به‏‌‏ نامهای‏‌‏ ابوبکر، عمر وعثمان‏‌‏.‏ گرچه‌‏ عامه‏‌‏ شیعیان‏‌‏ از این‏‌‏ حقایق‏‌‏ آگاه‏‌‏ نیستند اما کتابهای‏‌‏ شیعیان‏‌‏ به‏‌‏ این‏‌‏ موضوع‏‌‏ اقرار دارند. مانند کتابهای‏‌‏ اعلام‏‌‏الوری‏‌‏ طبرسی‏‌‏ ص‏‌‏302، ارشاد المفید 186، تاریخ‏‌‏ یعقوبی‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏213، مقاتل‏‌‏ الطالبین‏‌‏ ابی‏‌‏ فرج‏‌‏ اصفهانی‏‌‏ ص‏‌‏142،کشف‏‌‏ الغمه‏‌‏ اردبیلی‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏64 و جلاء العیون‏‌‏ مجلسی‏‌‏ ص‏‌‏182.
‏در جایی‏‌‏ دیگر علی‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ اصحاب‏‌‏ پیامبر صلی الله علیه وسلم‏ ‏ را چنین‏‌‏ توصیف‏‌‏ می‏‌‏کند:
‏من‏‌‏ یاران‏‌‏ محمد صلی الله علیه وسلم را دیدم‏‌‏، هیچکس‏‌‏ از شما مثل‏‌‏ آنها نیست‏‌‏. ایشان‏‌‏ صبح‏‌‏ می‏‌‏کردند ژولیده‏‌‏ موی‏‌‏ و غبار آلود، شبها درقیام‏‌‏ و سجود بودند، غروبها پیشانیهایشان‏‌‏ بر خاک
‏3
‏‌‏ بود. از یاد روز قیامت‏‌‏ بر شعله‏‌‏های‏‌‏ آتش‏‌‏ می‏‌‏ایستادند. پیشانیهایشان‏‌‏در اثر سجده‏‌‏های‏‌‏ طولانی‏‌‏ سائیده‏‌‏ شده‏‌‏ بود و از ذکر خدا اشک‏‌‏ بر چشمانشان‏‌‏ جاری‏‌‏ می‏‌‏شد و گریبانهایشان‏‌‏ را تر می‏‌‏کرد.
‏از ترس‏‌‏ خدا و امید ثواب‏‌‏ او چنان‏‌‏ می‏‌‏لرزیدند که‏‌‏ درختان‏‌‏ از باد و طوفان‏‌‏ (نهج‏‌‏ البلاغه‏‌‏ ص‏‌‏190 ـ189)
‏حسین‏‌‏ رضی الله عنه‏ ‏ نیز فرزندانش‏‌‏ را ابوبکر و عمر نام‏‌‏ نهاد و فرزندان‏‌‏ حسین‏‌‏ هم‏‌‏ برای‏‌‏ گرامیداشت‏‌‏ ابوبکر و عمر فرزندان‏‌‏ خودرا به‏‌‏ این‏‌‏ اسامی‏‌‏ نام‏‌‏ نهادند و این‏‌‏ واقعیتی‏‌‏ است‏‌‏ که‏‌‏ علماء شیعه‏‌‏ نیز در کتابهایشان‏‌‏ به‏‌‏ آن‏‌‏ اعتراف‏‌‏ کرده‏‌‏اند. ملاحظه‏‌‏ کنیداعلام‏‌‏ الوری‏‌‏ ص‏‌‏213، تاریخ‏‌‏ یعقوبی‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏228، مقاتل‏‌‏ الطالبین‏‌‏ ص‏‌‏78 و 116، التنبیه‏‌‏ والاشراف‏‌‏ مسعودی‏‌‏ (شیعی‏‌‏)ص‏‌‏263 و جلاء العیون‏‌‏ مجلسی‏‌‏ ص‏‌‏582.
‏موسی‏‌‏ بن‏‌‏ جعفر که‏‌‏ بنابر اعتقاد شیعه‏‌‏ امام‏‌‏ هفتم‏‌‏ است‏‌‏، یکی‏‌‏ از فرزندان‏‌‏ خود را ابوبکر نام‏‌‏ نهاد. کتاب‏‌‏ کشف‏‌‏ الغمه‏‌‏ ج‏‌‏2ص‏‌‏217 و مقاتل‏‌‏ الطالبین‏‌‏ ص‏‌‏561 این‏‌‏ موضوع‏‌‏ را ذکر کرده‏‌‏اند. همچنین‏‌‏ امام‏‌‏ مذکور دخترش‏‌‏ را عائشه‏‌‏ نام‏‌‏ گذاشت‏‌‏. پدربزرگ‏‌‏ او علی‏‌‏ بن‏‌‏ حسین‏‌‏ بن‏‌‏ علی‏‌‏ بن‏‌‏ ابی‏‌‏ طالب‏‌‏ نیز دخترش را عائشه نامیده بود (کشف الغمه والفصول الهمه صـ: 283) همچنین امام دهم شیعیان علی بن محمد هادی پسری بنام حسن و دختری بنام عائشه داشت. (کشف الغمه جـ: 2 صـ: 324 والفصول المهمه صـ: 283).
‏عبد الله بن جعفر بی أبی طالب فرزندش را ابوبکر نام‏‌‏ نهاد. (مقاتل‏‌‏ الطالبین‏‌‏ ص‏‌‏123) حسن‏‌‏ بن‏‌‏ علی‏‌‏ سه‏‌‏ فرزند داشت‏‌‏ که‏‌‏ یکی‏‌‏ از آنها عمر نام‏‌‏ داشت‏‌‏. (تاریخ‏‌‏ یعقوبی‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏228 و عمدة‏‌‏ الطالب‏‌‏ ص‏‌‏81 و الفصول‏‌‏ المهمه‏‌‏ ص‏‌‏166).
‏این‌‏ همه‏‌‏ دال‏‌‏ بر این‏‌‏ است‏‌‏ که‏‌‏ موضع‏‌‏ شیعیان‏‌‏ نسبت‏‌‏ به‏‌‏ اصحاب‏‌‏ پیامبر صلی الله علیه وسلم‏ ‏ موضع‏‌‏ اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ نیست‏‌‏! و گرنه‏‌‏ آیا از شیعیان‏‌‏کسی‏‌‏ هست‏‌‏ که‏‌‏ فرزندانش‏‌‏ را ابوبکر یا عائشه‏‌‏ یا عمر نامگذاری‏‌‏ کند؟ با توجه‏‌‏ به‏‌‏ اینکه‏‌‏ اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ این‏‌‏ کار را کرده ‏‌‏اند ما در اینجا ادعای‏‌‏ دوستی‏‌‏ و ارادت‏‌‏ شیعیان‏‌‏ نسبت‏‌‏ به‏‌‏ اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ را امتحان‏‌‏ کرده‏‌‏ و می‏‌‏گوئیم‏‌‏: از اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ در نامگذاری‏‌‏ فرزندانتان‏‌‏ بنام‏‌‏ خلفای‏‌‏ سه‏‌‏ گانه‏‌‏ و عائشه‏‌‏ پیروی‏‌‏ کنید وگرنه‏‌‏ ادعای‏‌‏ ارادت‏‌‏ و پیرویتان‏‌‏ از اهل‏‌‏ بیت‏‌‏ جز ادعائی‏‌‏ بی‏‌‏ محتوا و عاری‏‌‏ از حقیقت‏‌‏ چیز دیگری‏‌‏ نخواهد بود.
‏4
‏طبرسی‌‏ از امام‏‌‏ باقر روایت‏‌‏ می‏‌‏کند که‏‌‏ گفت‏‌‏: من‏‌‏ منکر فضیلت‏‌‏ عمر نیستم‏‌‏ اما ابوبکر از عمر افضل‏‌‏ است‏‌‏ (الاحتجاج‏‌‏طبرسی‏‌‏ ص‏‌‏230) مردی‏‌‏ از محمد بن‏‌‏ علی‏‌‏ متعجب‏‌‏ شد وقتی‏‌‏ دید او ابوبکر را متصف‏‌‏ به‏‌‏ صدیق‏‌‏ می‏‌‏کند و پرسید آیا تو نیز او را موصوف‏‌‏ به‏‌‏صدیق‏‌‏ می‏‌‏کنی‏‌‏؟ محمد بن‏‌‏ علی‏‌‏ گفت‏‌‏: بلی‏‌‏، و هر کس‏‌‏ او را صدیق‏‌‏ نگوید قولش‏‌‏ را در دنیا و آخرت‏‌‏ تصدیق‏‌‏ نخواهد کرد(کشف‏‌‏ الغمه‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏174)
‏تمام‏‌‏ روایاتی‏‌‏ که‏‌‏ ذکر می‏‌‏شود توسط‏‌‏ بزرگترین‏‌‏ و برجسته‏‌‏ترین‏‌‏ علماء و مراجع‏‌‏ شیعه‏‌‏ در مهمترین‏‌‏ کتب‏‌‏ ایشان‏‌‏ روایت‏‌‏ شده‏‌‏است‏‌‏ و ما از منابع‏‌‏ خود شیعیان‏‌‏ استدلال‏‌‏ می‏‌‏کنیم‏‌‏. از جعفر بن‏‌‏ محمد امام‏‌‏ ششم‏‌‏ شیعیان‏‌‏ روایت‏‌‏ است‏‌‏ که‏‌‏ زنی‏‌‏ داناخدمت‏‌‏ ایشان‏‌‏ رسید و از او در مورد ابوبکر و عمر سوال‏‌‏ نمود. محمد بن‏‌‏ جعفر در جواب‏‌‏ آن‏‌‏ زن‏‌‏ گفت‏‌‏: آن‏‌‏ دو را دوست‏‌‏بدار. آن‏‌‏ زن‏‌‏ گفت‏‌‏: من‏‌‏ آنگاه‏‌‏ که‏‌‏ به‏‌‏ ملاقات‏‌‏ پروردگارم‏‌‏ شتافتم‏‌‏ به‏‌‏ او می‏‌‏گویم‏‌‏ تو مرا به‏‌‏ دوستی‏‌‏ آنها امر کرده‏‌‏ بودی‏‌‏. امام‏‌‏ درجواب‏‌‏ گفت‏‌‏: بلی‏‌‏ (الکافی‏‌‏، الروضه‏‌‏، ج‏‌‏8 ص‏‌‏101)
‏جعفر صادق پیوسته‏‌‏ می‏‌‏گفت‏‌‏: ولدنی‏‌‏ ابوبکر مرتین‏‌‏. بخاطر اینکه‏‌‏ نسبت‏‌‏ جعفر صادق از دو طرف‏‌‏ به‏‌‏ ابوبکر می‏‌‏رسد. اول‏‌‏از طریق‏‌‏ مادرش‏‌‏، فاطمه‏‌‏ بنت‏‌‏ قاسم‏‌‏، که‏‌‏ قاسم‏‌‏ فرزند ابوبکر است‏‌‏. و دوم‏‌‏ از طریق‏‌‏ مادربزرگش‏‌‏ اسماء بنت‏‌‏ عبدالرحمن‏‌‏ بن‏‌‏ابوبکر که‏‌‏ مادر فاطمه‏‌‏ می‏‌‏باشد. (عمدة‏‌‏ الطالب‏‌‏ ص‏‌‏195 چاپ‏‌‏ ایران‏‌‏ و الارشاد المفید ص‏‌‏186 و الکافی‏‌‏، الحجه‏‌‏، ج‏‌‏1ص‏‌‏472)
‏مسعودی‏‌‏ می‏‌‏گوید: عثمان‏‌‏ در حال‏‌‏ تلاوت‏‌‏ قرآن‏‌‏ کشته‏‌‏ شد. زنش‏‌‏ فریاد برآورد که‏‌‏ امیرالمؤمنین‏‌‏ را کشتند. آنگاه‏‌‏ حسن‏‌‏ وحسین‏‌‏ داخل‏‌‏ خانه‏‌‏ آمدند و عثمان‏‌‏ را در حالی‏‌‏ یافتند که‏‌‏ روحش‏‌‏ پرواز کرده‏‌‏ بود و بر او گریستند. این‏‌‏ خبر به‏‌‏ علی‏‌‏، طلحه‏‌‏ و زبیر (رضی‏‌‏ الله عنهما) رسید علی (رضی الله عنه) به درون خانه آمد در حالیکه پریشان و غمگین بود بر صورت حسن سیلی زد و مشتی بر سینه حسین کوبید و گفت: امیر المؤمنین چگونه کشته شد, در حالیکه شما نزدیک خانه بودید و به محمد بن طلحه ناسزا گفت و عبد الله بن زبیر را لعنت کرد. (مروج‏‌‏ الذهب‏‌‏ مسعودی‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏344)
‏ابوالفرج‏‌‏ اصفهانی‏‌‏ در مقاتل‏‌‏ الطالبین‏‌‏ چاپ‏‌‏ دارالمعرفة‏‌‏ بیروت‏‌‏ ص‏‌‏87 و 142، اردبیلی‏‌‏ در کشف‏‌‏ الغمه‏‌‏ ج‏‌‏2 ص‏‌‏64 ومجلسی‏‌‏ در جلاء العیون‏‌‏ ص‏‌‏582 می ‏‌‏نویسند: ابوبکر فرزند علی‏‌‏ بن‏‌‏ ابی‏‌‏ طالب‏‌‏ در رکاب‏‌‏ برادرش‏‌‏ امام‏‌‏ حسین‏‌‏ در کربلا به‏‌‏شهادت‏‌‏ رسید همچنانکه‏‌‏ فرزند امام‏‌‏ حسین