تفسیر آیات 61توبه ،8عنکبوت و 92یوسف ( ppt )

تفسیر آیات 61توبه ،8عنکبوت و 92یوسف ( ppt )

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل :  powerpoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : 18 اسلاید

 قسمتی از متن powerpoint (..pptx) : 
 

بنام خدا
تفسیر آیات 61توبه ،8عنکبوت و 92یوسف
توبه61:وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ 
از آنها کسانى هستند که پیامبر را آزار مى‏دهند و مى‏گویند: (او آدم خوش‏باورى است!) بگو: خوش‏باور بودن او به نفع شماست! (ولى بدانید) او به خدا ایمان دارد؛ و (تنها) مؤمنان را تصدیق مى‏کند؛ و رحمت است براى کسانى از شما که ایمان آورده‏اند!) و آنها که رسول خدا را آزار مى‏دهند، عذاب دردناکى دارند!
درباره گروهى از منافقان نازل شده ، که دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار، درباره پیامبر(ص) مى گفتند.
اذن :گوش
به اشخاصى که زیاد به حرف مردم گوش مى دهند، نیز اطلاق مى شود.
وجود آن در یک رهبر کاملا لازم است :
جهت حفظ محبت و اتحاد و وحدت و آبروی آن ها وباقی ماندن امکان توبه مجدد
پیامبر گوش به سخنانى مى دهد که به نفع آن ها ست :
شنیدن وحی الهی و استماع پیشنهاد مفید
شنیدن و پذیرفتن سخنان مؤمنان راستین
پذیرفتن عذر خواهی افراد در مواردی که به نفع آن ها وجامعه است .
شان نزول :این حسن است نه عیب !
پیامبر دو گونه برنامه دارد:
حفظ ظاهر و جلوگیرى از پرده درى
مرحله عمل توجه به فرمان هاى خدا و پیشنهادها و سخنان مؤ منان راستین
ویژگی یک رهبر واقعبین است و تأمین منافع جامعه جز از این راه ممکن نیست.
درجات رحمت :
قابلیت و استعداد
بالقوه براى همه جهانیان مایه رحمت
فعلیت
بالفعل مخصوص مؤ منان
عذابى دردناک برای عیب جویان
سازگاری عمومیت (رحمة للعالمین) در برخی آیات با تخصیص (رحمت براى مؤمنین) در این آیه :

 

تحقیق تفسیر سوره نحل آیات 80 و 81 ( ورد)

تحقیق تفسیر سوره نحل آیات 80 و 81 ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 34 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

2
‏تفسیر سوره ‏نحل‏ آیات ‏ 80 و 81
‏در مفردات گفته : ((‏بیت )) ‏به معنى ماوراى ‏آدمى در شب است ، چون وقتى مى گویند فلانى در فلانجا بیتوته کرد معنایش اینست که یک ‏شب در آنجا اقامت کرد، همچنانکه در باره روز مى گویند ((‏ظل ‏بالنهار)) ‏آنگاه گاهى به مسکن هم بیت مى گویند و جمع آن ، هم ((‏ابیات )) ‏آمده و هم ((‏بیوت ))‏، لیکن بیوت بیشتر در خانه ها و ابیات ‏بیشتر در شعر استعمال مى شود. و نیز (راغب ) گفته کلمه بیت ، هم به خانه هاى سنگى ‏اطلاق مى شود، هم گلى ، هم پشمى ، و هم کرکى ، این بود مقدار حاجت ما از گفتار ‏او.
‏و کلمه سکن به معناى هر چیزى است که انسان به وسیله آن سکونت یابد، و کلمه ((‏ظعن )) ‏به معناى کوچ کردن و بر خلاف ‏اقامت است و کلمه ((‏صوف )) ‏پشم گوسفند را ‏مى گویند، و کلمه ((‏وبر)) ‏پشم شتر را، ‏همچنانکه موى انسان را ((‏شعر)) ‏و نیز پشم ‏بز را هم شعر مى گویند، و ((‏اثاث )) ‏به ‏معناى متاع بسیار خانه است زیرا به یک قطعه از متاع خانه اثاث گفته نمى شود، در ‏مجمع البیان مى گوید اثاث جمعى است که واحد ندارد همچنانکه متاع نیز چنین است و ‏متاع از اثاث عمومى تر است زیرا مطلق حوائج زندگى را هر چند مربوط به خانه نباشد ‏متاع مى گویند.
‏و اینکه فرمود: ((‏و الله جعل لکم من بیوتکم ‏سکنا)) ‏معنایش این است که خدا بعضى از بیوت شما را براى شما ‏مایه سکونت قرار داد که در آن ساکن شوید زیرا بعضى از بیوت قابل سکونت نیست مانند ‏انبار هیزم ، ((‏و جعل لکم من جلود الانعام بیوتا ...)) ‏یعنى از بعضى پوستها که همان پوست دباغى شده است براى شما خانه ‏هایى قرار داد - که مقصود از آن قبه و خیمه است
‏خانه هایى که : ((‏تستخفونها)) ‏یعنى سبکش ‏مى شمارید و براى نقل و انتقالهاى خود اختصاصش مى دهید در: ((‏یوم ظعنکم )) ‏روز کوچ کردنتان و ((‏یوم اقامتکم )) ‏در روز اقامتتان که سفرى ‏ندارید.
‏و اینکه فرمود: ((‏و من اصوافها و اوبارها و ‏اشعارها)) ‏عطف است بر ((‏من جلودها)) ‏و تقدیرش ((‏جعل لکم من اصوافها)) : ‏خدا قرار داد براى شما از پشمهاى آنها یعنى گوسفندان و ((‏اوبارها)) ‏یعنى مال شتران و ((‏اشعارها)) ‏یعنى مال بزها ((‏اثاثا)) ‏اثاثى که در خانه هایتان بکار ببرید و ((‏متاعا)) ‏و متاعى که از آن بهره مند شوید ((‏الى حین )) ‏البته این بهره مندى تا مدتى ‏است محدود، بعضى گفته اند: این قید مدت محدود اشاره است به اینکه همه این نعمتها ‏فانى و از بین رفتنى است ، پس عاقل نباید به خاطر اینها نعیم آخرت را از دست ‏بدهد.
‏این دو ظرف ، یعنى ظرف ((‏لکم )) ‏و ظرف ((‏مما خلق )) ‏متعلقند به ((‏جعل )) ‏و تعلیق ظلال بر ما خلق براى این است ‏که خود ظلال (سایه ها) امرى عدمى است و قابل خلق نیست ، مگر به تبع غیر خودش ، و در ‏عین اینکه خودش عدمى است همین وجود تبعیش خود یکى از نعمتهاى بزرگى است که خداى ‏تعالى بر انسان و سایر حیوانات و حتى نباتات انعام کرده ، بطورى که نعمت بودن آن و ‏استفاده انسان و حیوان و نبات از آن کمتر از استفاده اش از نور نیست ، زیرا اگر ‏سایه نبود، یعنى سایه شب سایه درختان و سایه نباتها، و دائما نور و روشنى بود یک ‏جاندار در روى زمین زنده نبود.
(( ‏و جعل لکم من الجبال ‏اکنانا)) : ‏کلمه ((‏کن )) ‏به معناى چیزى است که با آن چیز دیگرى پوشیده شود حتى پیراهن هم
3
‏براى کسى که آن راپوشد کن است و مقصود از ((‏کن )) ‏کوهها و غارها و دخمه هاى آن است . ((‏و جعل ‏لکم سرابیل تقیکم الحر)) - ‏مقصود از ((‏سرابیل ))‏، پیراهنى است که شما را از گرما حفظ ‏کند.
‏وجه اینکه درباره سرابیل فرمود: ((‏شما را از گرما نگه مى دارد)) ‏و حفظ از سرما ‏راذکر نکرد
‏در مجمع البیان گفته : ‏اگر فرمود: شما را از گرما حفظ کند و نفرمود: از سرما، براى این بود که هر چیزى که ‏آدمى را از گرما حفظ کند از سرما هم حفظ مى کند و اگر خصوص گرما را ذکر کرد با ‏اینکه همان چیز آدمى را از سرما بیشتر حفظ مى کند براى این بود که مخاطبین به این ‏خطاب اهالى گرمسیر حجاز بودند که احتیاجشان به حفظ از گرما بیشتر از چیزى بود که از ‏سرما حفظشان کند. (به نقل از عطاء‏)
‏آنگاه صاحب مجمع اضافه کرده است که عرب از دو ‏چیز که ملازم همند به ذکر یکى اکتفا مى کرده اند چون از ذکر یکى از آن دو، دیگرى هم ‏فهمیده مى شود چنانچه شاعر گفته : و ما ادرى اذا یممت ارضا ارید الخیر ایهما یلینى ‏یعنى نمى دانم وقتى بخواهم به امید خیر به دیارى سفر کنم کدامیک از ((‏آن دو)) ‏برایم پیش مى آید مقصود از آن دو خیر ‏و شر است چون خیر را در کلام آورده بود به همان اکتفاء نمود (نقل از فراء‏)
‏و ‏بعید هم نیست وجه دیگر اینکه حرارت را ذکر کرد و به ذکر آن اکتفاء نمود این باشد که : ‏بشر اولى در مناطق گرم زمین زندگى مى کرده و با شدت گرما بیشتر سر و کار داشته تا ‏شدت سرما و لذا این طایفه را به اتخاذ پیراهن تذکر مى دهد و این براى پرهیز از هواى ‏نامساعدى است که با آن در تماسند و آن گرماى شدید است (و خدا داناتر است ‏)
((‏و سرابیل تقیکم باسکم )) - ‏ظاهرا مراد از این ((‏سرابیل )) ‏که از صدمه جنگ آدمى را نگه ‏بدارد همانا زرهى است که از آهن و نظایر آن ساخته مى شده .
((‏کذلک یتم نعمته علیکم لعلکم تسلمون )) - ‏در ‏این جمله برایشان اتمام نعمتهایى را که نام برده منت مى گذارد و نتیجه اى که از این ‏همه انعام منظور بود این بود که در برابر خدا تسلیم شوند آنهم با معرفت به اینکه ‏ولى نعمتش در حقش کوتاهى نکرده بلکه نعمت را بر او تمام نموده جز تسلیم در برابر ‏اراده منعمش و استکبار نورزیدن ، انتظار و توقع نمى رود چون داند که منعمش جز خیر ‏او را اراده نمى کند.
‏اعراف : 26-22
‏وسوسه هاى شیطانى ‏در لباسهاى دلپذیر
‏این آیات فصل دیگرى از سرگذشت آدم را بیان میکند، ‏نخست میگوید: خداوند به آدم و همسرش (حوا) دستور داد که در بهشت سکونت اختیار کنند ‏(‏و یا آدم اسکن انت و زوجک الجنة ‏).
‏از این جمله چنین استفاده مى شود که آدم و ‏حوا در بدو خلقت در بهشت نبودند، سپس به سوى بهشت راهنمائى شدند، و همانطور که در ‏سوره بقره ذیل آیات مربوط به آفرینش آدم یادآور شدیم ، قرائن نشان مى دهد که این ‏بهشت ، بهشت رستاخیز نبوده بلکه همانطور که در احادیث اهلبیت (علیهم الاسلام ) نیز ‏وارد شده است بهشت دنیا یعنى باغ سرسبز و خرمى از باغهاى این جهان بوده که انواع ‏نعمتهاى پروردگار در آن فراهم بوده است
4
.
‏در این هنگام ، نخستین تکلیف و امر و ‏نهى پروردگار به این صورت ، صادر شد:
‏شما از هر نقطه اى و از هر درختى از درختان ‏بهشت که میخواهید تناول کنید، اما به این درخت معین نزدیک نشوید که از ستمگران ‏خواهید بود (فکلا من حیث شئتما و لا تقربا هذه الشجرة فتکونا من الظالمین ‏).
‏سپس ‏شیطان که بر اثر سجده نکردن رانده درگاه خدا شده بود و تصمیم قاطع داشت تا آنجا که ‏مى تواند از آدم و فرزندانش انتقام بگیرد و در فریب آنان بکوشد، و نیز به خوبى ‏میدانست که خوردن از درخت ممنوع ، باعث رانده شدن از بهشت خواهد شد، در صدد وسوسه ‏آنان برآمد، و براى رسیدن به این مقصود،
‏تفسیر نمونه جلد 6 صفحه 116
‏انواع دامها را بر سر راه آنان ‏گسترد!
‏نخست همانطور که قرآن مى گوید به وسوسه کردن آنان مشغول شد، تا لباسهاى ‏اطاعت و بندگى خدا را از تن آنان بیرون کند، و عورت آنها که پنهان بود آشکار سازد (‏فوسوس لهما الشیطان لیبدى لهما ما ورى عنهما من سوآتهما.
‏و براى رسیدن به این ‏هدف ، بهترین راه را این دید که از عشق و علاقه ذاتى انسان به تکامل و ترقى و زندگى ‏جاویدان ، استفاده کند و هم عذر و بهانه اى براى مخالفت فرمان خدا براى آنان ‏بتراشد، لذا نخست به آدم و همسرش گفت : خداوند شما را از این درخت نهى نکرده جز ‏اینکه اگر از آن بخورید یا فرشته خواهید شد و یا عمر جاویدان پیدا میکنید (و قال ‏مانها کما ربکما عن هذه الشجرة الا ان تکونا ملکین او تکونا من الخالدین .
‏و به ‏این ترتیب ، فرمان خدا را در نظر آنان به گونه دیگرى جلوه داد، و این طور مجسم کرد ‏که نه تنها خوردن از شجره ممنوعه زیانى ندارد، بلکه موجب عمر جاویدان و یا رسیدن به ‏مقام و درجه فرشتگان خواهد شد.
‏شاهد این سخن جمله اى است که در سوره طه آیه 120 ‏از قول ابلیس ‏‍‏ میخوانیم یا آدم هل ادلک على شجرة الخلد و ملک لا یبلى اى آدم ‏میخواهى ترا به زندگى جاویدان و فرمانروائى کهنگى ناپذیر راهنمائى کنم ؟!
‏در ‏روایتى که در تفسیر قمى از امام صادق (علیه السلام ) و در عیون اخبار الرضا (علیه ‏السلام ) از امام على بن موسى الرضا (علیهم الاسلام ) نقل شده چنین میخوانیم که : ‏شیطان به آدم گفت اگر شما از این درخت ممنوع بخورید، هر دو فرشته خواهید شد و براى ‏همیشه در بهشت مى مانید، و گرنه شما را از بهشت بیرون مى کنند! آدم با شنیدن این ‏سخن در فکر فرو رفت ، اما شیطان براى اینکه پنجه هاى
‏تفسیر نمونه جلد 6 صفحه 117
‏وسوسه خود را بیشتر و محکمتر ‏در جان آدم و حوا فرو برد، سوگندهاى شدیدى یاد کرد، که من خیرخواه شما هستم ! (و ‏قاسمهما انى لکما لمن الناصحین ‏).
4
‏آدم که هنوز تجربه کافى در زندگى نداشت ، و ‏گرفتار دامهاى شیطان و خدعه و دروغ و نیرنگ نشده بود، و نمى توانست باور کند، کسى ‏این چنین قسم دروغى یاد کند، و چنین دامهائى بر سر راه او بگذارد، سرانجام تسلیم ‏فریب شیطان شد، و با ریسمان پوسیده مکر و خدعه او براى بدست آوردن آب حیات و ملک ‏جاویدان ، به چاه وسوسه هاى ابلیس فرو رفت و نه تنها آب حیات به دستش نیامد، بلکه ‏در گرداب نافرمانى خدا افتاد، آنچنانکه قرآن آنرا در یک جمله خلاصه کرده ، میگوید: ‏به این ترتیب شیطان ، آنها را فریب داد و با طناب خود آنها را در چاه فرو برد ‏(‏فدلاهما بغرور‏).
‏با اینکه آدم مى بایست ، با توجه به سوابق دشمنى شیطان ، و با ‏علم و اطلاع از حکمت و رحمت واسعه خدا و محبت و مهربانى او، تمام وسوسه ها را نقش ‏بر آب کرده ، تسلیم شیطان نشود ولى هر چه بود واقع شد.
‏همینکه آدم و همسرش از آن ‏درخت ممنوع چشیدند، بلافاصله لباسهایشان از تنشان فرو ریخت و اندامشان آشکار گشت )‏فلما ذاقا الشجره بدت لهما سوآتهما(.
‏از جمله بالا به خوبى استفاده مى شود که ‏به مجرد چشیدن از میوه درخت ممنوع این عاقبت شوم به سراغ آنها آمد، و در حقیقت از ‏لباس ‏‍‏ بهشتى که لباس کرامت و احترام خدا بود برهنه شدند.
‏تفسیر نمونه جلد 6 صفحه 118
‏از این آیه به خوبى استفاده مى ‏شود که آنها قبل از ارتکاب این خلاف برهنه نبودند بلکه پوششى داشتند که در قرآن ، ‏نامى از چگونگى این پوشش برده نشده است ، اما هر چه بوده است ، نشانه اى براى شخصیت ‏آدم و حوا و احترام آنها محسوب میشده که با نافرمانى از اندامشان فرو ریخته است .
‏در حالى که تورات ساختگى میگوید: آدم و حوا در آن موقع ، کاملا برهنه بودند ‏ولى زشتى آنرا درک نمى کردند، و هنگامى که از درخت ممنوع که درخت علم و دانش ! بود ‏خوردند چشم خردشان باز شد، و خود را برهنه دیدند و از زشتى این حالت آگاه ‏شدند!
‏آدمى را که تورات معرفى مى کند در واقع ، آدم نبود! بلکه به قدرى از علم و ‏دانش دور بود که حتى برهنگى خود را تشخیص نمیداد، ولى آدمى را که قرآن معرفى مى کند ‏نه تنها از وضع خود با خبر بود بلکه از اسرار آفرینش (علم اسماء) نیز آگاهى داشت و ‏معلم فرشتگان محسوب میشد و اگر شیطان توانست در او نفوذ کند نه به خاطر نادانى او ‏بود بلکه از پاکى و صفاى او سوء استفاده کرد.
‏شاهد این سخن آیه 27 همین سوره است ‏که میگوید: یا بنى آدم لا یفتننکم الشیطان کما اخرج ابویکم من الجنة ینزع عنهما ‏لباسهما:
‏اى فرزندان آدم ! شیطان شما را فریب ندهد، آنچنانکه پدر و مادرتان را ‏از بهشت ، بیرون کرد، و لباس آنها را از تنشان جدا ساخت .
‏و اگر بعضى از ‏نویسندگان اسلامى نوشته اند که آدم در آغاز برهنه بود در واقع اشتباهى است آشکار که ‏بر اثر نوشته هاى تورات پیدا شده است

 

تحقیق تفسیر آیات اخلاقی جزء 17 (سوره‌های انبیا و حج) ( ورد)

تحقیق تفسیر آیات اخلاقی جزء 17 (سوره‌های انبیا و حج) ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 35 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏25
‏موضوع تحقیق:
‏تفسیر آیات اخلاقی جزء 17 (سوره‌های انبیا و حج)
‏مقدمه:
‏براساس آیات قرانی تمام اعمال و نیات انسان در این دنبا به وسیلة مأموران الهی ثبت و نگهداری می‌شود هیچ عملی هر قدر هم که کوچک باشد از قلم نمی‌افتد و تمامی آنها در روز حساب برخود انسان عرضه می‌شود به طوری که مجرمین و بدکاران وقتی پروندة اعمال خود را مشاهده می‌نمایند در حالی که از دیدن آن ترسان و هراسان گشته‌اند اظهار می‌دارند:
‏وای بر ما! این چگونه پرونده ای است. هیچ ریز و درشتی را فرو نگذاشته و همه را بر شمرده‌است. و آنچه را انجام داده‌اند حاضر می‌یابند.
‏جزء‌17 شامل شوره انبیاء و حج است. در سوره انبیاء رسیدگی به حساب اعمال در قیامت و انذار درباره قیامت و عبادت تنها معبود هستی، خداوند اشاره شده‌است. انسان باید حساب همة اعمال خود را از قبیل: رعایت حقوق دیگران، نماز و زکات و …‏ بدهد. اینک به تفسیر آیات اخلاقی این سوره می‌پردازیم:
‏رسیدگی به حساب اعمال
‏25
‏موضوع تحقیق:
‏تفسیر آیات اخلاقی جزء 17 (سوره‌های انبیا و حج)
‏مقدمه:
‏براساس آیات قرانی تمام اعمال و نیات انسان در این دنبا به وسیلة مأموران الهی ثبت و نگهداری می‌شود هیچ عملی هر قدر هم که کوچک باشد از قلم نمی‌افتد و تمامی آنها در روز حساب برخود انسان عرضه می‌شود به طوری که مجرمین و بدکاران وقتی پروندة اعمال خود را مشاهده می‌نمایند در حالی که از دیدن آن ترسان و هراسان گشته‌اند اظهار می‌دارند:
‏وای بر ما! این چگونه پرونده ای است. هیچ ریز و درشتی را فرو نگذاشته و همه را بر شمرده‌است. و آنچه را انجام داده‌اند حاضر می‌یابند.
‏جزء‌17 شامل شوره انبیاء و حج است. در سوره انبیاء رسیدگی به حساب اعمال در قیامت و انذار درباره قیامت و عبادت تنها معبود هستی، خداوند اشاره شده‌است. انسان باید حساب همة اعمال خود را از قبیل: رعایت حقوق دیگران، نماز و زکات و …‏ بدهد. اینک به تفسیر آیات اخلاقی این سوره می‌پردازیم:
‏رسیدگی به حساب اعمال
‏25
‏موضوع تحقیق:
‏تفسیر آیات اخلاقی جزء 17 (سوره‌های انبیا و حج)
‏مقدمه:
‏براساس آیات قرانی تمام اعمال و نیات انسان در این دنبا به وسیلة مأموران الهی ثبت و نگهداری می‌شود هیچ عملی هر قدر هم که کوچک باشد از قلم نمی‌افتد و تمامی آنها در روز حساب برخود انسان عرضه می‌شود به طوری که مجرمین و بدکاران وقتی پروندة اعمال خود را مشاهده می‌نمایند در حالی که از دیدن آن ترسان و هراسان گشته‌اند اظهار می‌دارند:
‏وای بر ما! این چگونه پرونده ای است. هیچ ریز و درشتی را فرو نگذاشته و همه را بر شمرده‌است. و آنچه را انجام داده‌اند حاضر می‌یابند.
‏جزء‌17 شامل شوره انبیاء و حج است. در سوره انبیاء رسیدگی به حساب اعمال در قیامت و انذار درباره قیامت و عبادت تنها معبود هستی، خداوند اشاره شده‌است. انسان باید حساب همة اعمال خود را از قبیل: رعایت حقوق دیگران، نماز و زکات و …‏ بدهد. اینک به تفسیر آیات اخلاقی این سوره می‌پردازیم:
‏رسیدگی به حساب اعمال
‏2
‏در ابتدای سوره انبیا هشداری تکان‌دهنده به همه داده می‌شود که حساب مردم به ایشان نزدیک شده با این حال مردم به کلی از آن غافلند در نتیجه از آن رو گرادانند. به عبارت دیگر انسان، حسابگری فوق‌العاده را در پیش دارد اما به خاطر دلبستگی به دنیا از قیامت غافل می‌شود و همین غفلت سبب می‌شود تا از حقایق اعراض کند و از آیات حق روگردان شود انسانها چون از آخرت غافلند و از حقایق روگردان می‌باشند لذا هر ذکر تازه‌ای که از سوی پرودگارشان برای آنها بیاید (مانند آیات قرآن)، اصلاً برآنها اثر نمی‌گذارد چون با شوخی و لعب به آن گوش می‌دهند و کاملاً نسبت به آن بی‌اعتنا هستند. لعب، آن کاریست که به طور منظم انجام می‌شود اما هدفی خیالی و غیرحقیقی دارد. قلوب این قبیل انسانها در لهو و لعب فرورفته است. لهو، سرگرم شدن به هر کاریست که انسان را از امر مهمی باز دارد. این ستمکاران که این چنین در لهو و لعب فرورفته‌اند و در باطل غوطه‌ورند، برای مقابله با دعوت پیامبر مجالس سری برپا می‌کردند تا با مشورت هم، بهترین راه را انتخاب کنند. آنها در نجوی و مجالس سری خود، روی دو مسأله انگشت گذاشتند: آیا جز اینست که این بشری همچون شماست؟ اگر واقعاً ادعایش درست باشد که با علم غیب مرتبط است، ما نیز باید مرتبط باشیم چون مثل او بشریم و چون ما این ارتباط را نداریم معلوم می‌شود که او هم ندارد لذا پیغمبر نیست. وقتی این‌طور باشد، قرآن نیز نه تنها معجزه نیست که سحر است، آیا شما به سراغ سحر می‌روید و فریب قرآن را می‌خورید با اینکه چشم بینا دارید؟ پیامبر پاسخ دادند که پروردگار من همة سخنان را چه در آسمان باشد و در چه در زمین، و چه سری باشد و چه علنی، همه را می‌داند چون او شنوا و داناست. وقتی این چنین است و او از همة کارها باخبراست پس تدبیر امور نیز به دست اوست و هیچ امری به دست من نیست و به من ترتیب پیامبر (ص) افرادی را که نبوت و قرآن را تکذیب کردند به خدا حواله می‌دهد.

 

تحقیق تفسیر آیات سوره طارق 21 ص ( ورد)

تحقیق تفسیر آیات سوره طارق 21 ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏تفسیر آیات سوره طارق
‏چنانکه همه می دانند و می دانیم قرآن کریم و اهل البیت( علیهم السلام) دو میراث گرانبهایی است که رسول اکرم برای راهنمای امت خویش در میان آنان به ودیعه نهاده اند ، ولی متاسفانه این دو میراث گرانبها نزد همه فِـرَق اسلامی به یک میزان مورد توجه قرار نگرفته است. برادران اهل سنت به کتاب خدا توسل جسته و فرزندان و جانشینان به حق رسول مکرم اسلام را به فراموشی سپرده اند، و ما شیعیان‏ ‏ به ائمه اطهار متوسل شده و آنچنان که شایسته است به کتاب و کلام خدا توجه نداریم ؛ و اتحاد اسلامی میسر نخواهد شد مگر چنگ انداختن به این دو حبل المتین. از اینرو در نظر داریم با سال نو، راهی نو را آغاز کنیم و به صورت منظم در هر هفته تفسیر آیاتی از کلام الله مجید را براساس تفاسیر معروف شیعه و با نگاهی به تفاسیر اهل تسنن ارائه نمائیم تا بدین وسیله قرائت قرآن کریم ، لزوم تفکر، تعمق و فراگیری تفاسیر آن را بعنوان ارزشی مغفول مانده احیاء کنیم.
‏  ‏بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
‏وَ السَماءِ وَ الطّارق‏1‏ وَ ما أدریکَ مَا الطارقُ‏2‏ اَلنَّجمُ الثاقِبُ‏3‏ إن کُلَّ نَفسٍ لمّا علَیها حافظٌ ‏4‏ فَلیَنظُر الإنسانُ مِمَّ خُلِقَ‏5‏ خُلِقَ مِن ماءٍ دافق‏6‏ یَخرُجُ مِن بَینِ الصُّلبِ وَ التَّرائِبِ‏7‏ إنَّه عَلی رَجعِهِ لَقادرٌ‏8‏ یَومَ تُبلیَ السَرائِرُ‏9‏ فَمالَهُ مِن قُوَّةٍ وَلا ناصِرٍ ‏10‏ وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجع ‏11‏ وَ الأرض ذاتِ الصَّدع ‏12‏ إنَّهُ لَقَولٌ فَصلٌ ‏13‏ وَ ما هُوَ بِالهَزلِ ‏14‏ إنَّهُم یَکیدوُنَ کَیداً ‏15‏ وَ أکیدُ کَیداً ‏16‏ فَمَهِّلِ الکافرینَ أمهِلهُم رُوَیداً‏17‏.
‏ ‏این سوره در"مکه" نازل شده و دارای 17 آیه می باشد.
‏ ‏محتوای سوره " طارق":
‏مطالب این سوره عمدتاً بر دو محور دور می زند:
‏1- محور معاد و رستاخیز.
‏2- محور قرآن مجید و ارزش و اهمیت آن.
‏3
‏ولی در آغاز بعد از سوگندهای اندیشه آفرینی، اشاره به وجود مراقبین الهی بر انسان می کند.
‏بعد برای اثبات معاد به زندگی نخستین و بدو پیدرایش انسان از آب نطفه اشاره فرموده، نتیجه گیری می کند:
‏خداوندی که قادر است او را از چنین آب بی ارزش و ناچیزی بیافریند، توانایی بر بازگشت مجدد او را دارد. در مرحله بعد به بعضی از ویژگی های روز رستاخیز، اشاره کرده، سپس با ذکر سوگندهای متعدد و پرمعنایی اهمیت قرآن را گوشزد می نماید و سرانجام سوره را با تهدید کفار ختم می نماید.
‏ ‏تفسیر:
‏ای انسان بنگر از چه آفریده شده ای؟!
‏این سوره نیز همچون بسیاری دیگر از سوره های جزء آخر قرآن، با سوگندهای زیبا و اندیشه برانگیزی آغاز می شود. سوگندهائی که مقدمه ای است برای بیان یک واقعیت بزرگ:
‏والسماء والطارق:‏ سوگند به آسمان و کوبنده شب.
‏و ما أدریک ماالطارق:‏ و تو نمی دانی کوبندن شب چیست؟!
‏النجم الثاقب:‏ ستاره ای بلند و درخشان و شکافنده تاریکیها.
‏طارق‏ از ماده " طرق" به معنی کوبیده است، و راه را از این جهت" طریق" گویند که با پای رهروان کوبیده می شود‏ ‏ و" مِطرَقَه" به معنی چکش است که برای کوبیدن فلزات و مانند آن به کار می رود. و از آن جا که درهای خانه ها را به هنگام شب می بندند و کسی که شب وارد می شود ناچار است در را بکوبد. به اشخاصی که در شب وارد می شوند" طارق" گویند.
‏حضرت علی علیه السلام در خطبه 224 نهج البلاغه، درباره " اشعث بن قیس" منافق، که شب هنگام به درخانه آن حضرت آمد و حلوای شیرینی با خود آورده بود که به پندار خام خویش قلب علی علیه السلام را به خود متوجه سازد تا در ماجرائی به نفع او حکم کند، می فرماید:
‏3
‏" وأعجب من ذلک طارق طرقنا بملفوفة فی وعائها."
‏ترجمه:
‏و از این شگفت انگیزتر، داستان کسی است که شب هنگام، در خانه را کوبید و بر ما وارد شد، در حالی که ظرف سرپوشیده پر از حلوای لذیذ با خود آورده بود.
‏در آیه دوم، برای بیان عظمت مطلب، واژه و ‏ما أدریک‏ آمده است.
‏و در آیه سوم، قرآن خودش، طارق را تفسیر کرده و می فرماید: ‏النجم الثاقب.
‏این مسافر شبانه، همان ستاره درخشانی است که بر آسمان ظاهر می شود و بقدری بلند است که گوئی می خواهد سقف آسمان را سوراخ کند. و نورش به قدری خیره کننده است که تاریکی ها را می شکافد و به درون چشم آدمی نفوذ می کند.
‏در این که منظور ستاره معینی است مانند ستاره " ثریا"( از نظر بلندی و دوری در آسمان) یا ستاره زحل، یا زهره یا شهب( از نظر روشنائی خیره کننده). یا اشاره به همه ستارگان آسمان است؟ تفسیرهای متعددی در این جا گفته شده، ولی با توجه به این که در آیات بعد آن را به " نجم ثاقب" ( ستاره نفوذ کننده) تفسیر کرده است، معلوم می شود منظور هر ستاره ای نیست.
‏بلکه ستارگان درخشانی است که نور آنها پرده های ظلمت را می شکافد و در چشم آدمی نفوذ می کند.
‏در بعضی از روایات "النجم الثاقب"، به ستاره زحل " تفسیر شده است که از سیارات منظومه شمسی و بسیار پرفروغ و نورانی است.
‏این معنی از حدیثی که از امام صادق علیه السلام نقل شده استفاده می شود، در آن جا که منجمی از آن حضرت سؤال کرد: منظور از " ثاقب" در کلام خدا " النجم الثاقب" چیست؟
‏4
‏حضرت علیه السلام فرمود:
‏ستاره زحل است که طلوعش در آسمان هفتمین است و نورش آسمانها را می شکافد و به آسمان پایین می رسد، لذا خداوند آن را منجم ثاقب نامیده است.
‏قابل توجه این که؛
‏زحل، آخرین و دورترین ستاره منظومه شمسی است که با چشم غیرمسلح دیده می شود. و از آن جا که از نظر ترتیب بندی کواکب منظومه شمسی نسبت به خورشید در هفتمین مدار قرار گرفته( با محاسبه مدارماه) امام علیه السلام در این حدیث مدار آن را آسمان هفتم شمرده است.
‏این ستاره، ویژگی هایی دارد که آن را شایسته سوگند می کند، از یک سو دورترین ستارگان قابل مشاهده منظومه شمسی است و به همین جهت در ادبیات عرب هر چیز بلند را بدان مثال می زنند و گاه آن را " شیخ النجوم" گفته اند.
‏ستاره زحل، که نام فارسی اش" کیوان" است دارای حلقه های نورانی متعددی است که آن را احاطه کرده و هشت" قمر" دارد.
‏حلقه های نورانی زحل، که گرداگرد آن را گرفته، از عجیب ترین پدیده های آسمانی است، که دانشمندان فلکی، درباره آن نظرات گوناگونی دارند و هنوز هم پدیده ای اسرارآمیز است.
‏بعضی معتقدند " زحل" ده قمر دارد، که هشت عدد آن را می توان با دوربین های معمولی نجومی مشاهده کرد و دو عدد دیگر تنها با دوربین های بسیار عظیم قابل رؤیت است.
‏البته این اسرار، در آن روز که قرآن نازل شد بر کسی روشن نبود، بعدها با گذشت قرنها آشکار گشت. اما به هر حال، تفسیر نجم ثاقب به خصوص ستاره "زحل" ممکن است از قبیل بیان یک مصداق روشن باشد و منافاتی با تفسیر آن به دیگر ستارگان بلند و درخشان آسمان ندارد.
‏ولی می دانیم تفسیر مصداقی در روایات ما بسیار است.

 

تحقیق آیات 1 10 سوره حجرات

تحقیق آیات 1 10 سوره حجرات

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 40 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏آیات 1 - 10، سوره حجرات
‏سوره حجرات مدنى است و هیجده آیه دارد
‏بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
‏یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَینَ یَدَىِ اللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سمِیعٌ عَلِیمٌ(1)
‏یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصوَتَکُمْ فَوْقَ صوْتِ النَّبىِّ وَ لا تجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکمْ لِبَعْضٍ أَن تحْبَط أَعْمَلُکُمْ وَ أَنتُمْ لا تَشعُرُونَ(2)
‏إِنَّ الَّذِینَ یَغُضونَ أَصوَتَهُمْ عِندَ رَسولِ اللَّهِ أُولَئک الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ(3)
‏إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَک مِن وَرَاءِ الحُْجُرَتِ أَکثرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ(4)
‏وَ لَوْ أَنهُمْ صبرُوا حَتى تخْرُجَ إِلَیهِمْ لَکانَ خَیراً لَّهُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ(5)
‏یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِن جَاءَکمْ فَاسِقُ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَن تُصِیبُوا قَوْمَا بجَهَلَةٍ فَتُصبِحُوا عَلى مَا فَعَلْتُمْ نَدِمِینَ(6)
‏وَ اعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکمْ فى کَثِیرٍ مِّنَ الاَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَ لَکِنَّ اللَّهَ حَبَّب إِلَیْکُمُ الایمَنَ وَ زَیَّنَهُ فى قُلُوبِکمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصیَانَ أُولَئک هُمُ الرَّشِدُونَ(7)
‏فَضلاً مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ(8)
‏وَ إِن طائفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصلِحُوا بَیْنهُمَا فَإِن بَغَت إِحْدَاهُمَا عَلى الاُخْرَى فَقَتِلُوا الَّتى تَبْغِى حَتى تَفِى ءَ إِلى أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءَت فَأَصلِحُوا بَیْنهُمَا بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطوا إِنَّ اللَّهَ یحِب الْمُقْسِطِینَ(9)
‏إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصلِحُوا بَینَ أَخَوَیْکمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکمْ تُرْحَمُونَ(10)
2
‏مسائل و مطالبى که سوره مبارکه حجرات مشتمل بر آنست
‏این سوره مشتمل بر مسائلى از ‏احکام دین است ، احکامى که با آن سعادت زندگى فردى انسان تکمیل مى شود، و نظام صالح ‏و طیب در مجتمع او مستقر مى گردد. بعضى از آن مسائل ادب جمیلى است که باید بین بنده ‏و خداى سبحان رعایت شود، و پاره اى آدابى است که بندگان خدا باید در مورد رسول خدا (‏صلّى اللّه علیه و آله وسلّم ) رعایت کنند، که در پنج آیه اول سوره آمده . بعضى ‏دیگر آن ، احکام مربوط به مسائلى است که مردم در برخورد با یکدیگر در مجتمع زندگى ‏خود باید آن را رعایت کنند. قسمتى دیگر مربوط به برترى هایى است که بعضى افراد بر ‏بعض دیگر دارند، و تفاضل و برترى افراد از اهم امورى است که جامعه مدنى انسان با آن ‏منتظم مى شود، و انسان را به سوى زندگى توام با سعادت و عیش پاک و گوارا هدایت مى ‏کند، و با آن بین دین حق و باطل فرق مى گذارد، و مى فهمد کدام دین حق است ، و کدام ‏از سنن اجتماعى قومى است . و در آخر، سوره را با اشاره به حقیقت ایمان و اسلام ختم ‏نموده ، بر بشریت منت مى گذارد که نور ایمان را به او افاضه فرموده است .
‏این ‏سوره به شهادت مضامین آیاتش در مدینه نازل شده ، به استثناى آیه ‏{‏یا ایها الناس انا خلقناکم من ذکر و انثى ...‏} ‏که بعضى در باره مدنى بودن آن حرف دارند، که به زودى خواهد ‏آمد.
‏یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَینَ یَدَىِ اللَّهِ وَ رَسولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سمِیعٌ عَلِیمٌ
4
‏کلمه ‏{‏بین یدى ‏} ‏در باره هر چیز استعمال شود، به معناى جلوى آن چیز است ، و ‏این استعمالى است شایع ، چیزى که هست یا مجازى است و یا استعاره اى . و اینکه این ‏کلمه را هم به خدا نسبت داده و هم به رسول خدا، خود دلیل بر این است که منظور از آن ‏، جلو چیزیست مشترک بین خدا و رسول و آن مقام حکمرانى است ، که مختص است به خداى ‏سبحان و - با اذنش - به رسول او همچنان که در جاى دیگر فرموده : ‏س‏ان الحکم الا لله ((‏، و نیز فرموده : ((‏و ما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن اللّه ((.
‏و نیز شاهد بر اینکه مراد از بین یدى حکم است ؛ این مى باشد ‏که آیه شریفه را با جمله ((‏یا ایها الذین امنوا(( ‏آغاز، و با جمله ((‏و اتقوا اللّه ان اللّه ‏سمیع علیم (( ‏ختم کرده ، که از ظاهر آن برمى آید مراد از ((‏بین یدى (( ‏آن مقامى است که ارتباط به مؤ منین ‏متقى دارد؛ به کسانى ارتباط دارد که هم به خدا و رسولش ایمان دارند، و هم از آن دو ‏پروا. و آن مقام همان مقام حکم است که مؤ منین احکام اعتقادى و عملى خود را از آن ‏مقام مى گیرند.
‏ترجمه تفسیر المیزان جلد 18 ‏صفحه : 456
‏توضیح معناى جمله : ((‏لا ‏تقدموا بین یدى الله و رسوله (( ‏و بیان اینکه مفاد آن این ‏است که هیچ حکمى را بر حکم خدا و رسول مقدم ‏مدارید
‏با این تقریب روشن گردید که مراد از ((‏لا تقدموا(( ‏هم این است که هیچ حکمى را بر حکم ‏خدا و رسولش مقدم مدارید، حال یا مراد این است که قبل از گرفتن کلام و دستور خدا و
4
‏رسول در باره حکم چیزى سخنى نگویید، و یا قبل از گرفتن دستور خدا عملى را انجام ‏ندهید. لیکن از اینکه به دنبال کلام مى فرماید: ((‏ان اللّه ‏سمیع علیم : خدا شنوا و داناست (( ‏مثل اینکه برمى آید مراد ‏تقدیم قول است ، نه تقدیم فعل و نه اعم از آن دو، که هم شامل قول شود و هم فعل ، و ‏گر نه اگر مراد قول و فعل هر دو بود، مى فرمود: ((‏ان اللّه ‏سمیع بصیر : خدا شنوا و بینا است (( ‏هم سخن شما را مى شنود، و ‏هم عمل شما را مى بیند، همچنانکه در بسیارى از موارد که پاى فعل در کار است کلمه ((‏بصیر(( ‏را آورده ، مثلا مى فرماید: ((‏و اللّه بما تعملون بصیر((. ‏پس حاصل ‏معناى آیه این شد: اى کسانى که ایمان آورده اید، در جایى که خدا و رسول او حکمى ‏دارند، شما حکم نکنید - یعنى حکمى نکنید مگر به حکم خدا و رسول او - و باید که ‏همواره این خصیصه در شما باشد، که پیرو و گوش به فرمان خدا و رسول باشید.
‏و لیکن ‏از آنجایى که هر فعل و ترک فعلى که آدمى دارد، بدون حکم نمى تواند باشد. و همچنین ‏هر تصمیم و اراده اى که نسبت به فعل و یا ترک فعلى دارد آن اراده نیز خالى از حکم ‏نیست ، در نتیجه مى توان گفت که مؤ من نه تنها در فعل و ترک فعلش باید گوش به فرمان ‏خدا باشد، بلکه در اراده و تصمیمش هم باید پیرو حکم خدا باشد. و نهى در آیه شریفه ‏ما را نهى مى کند از اینکه هم به سخنى اقدام کنیم که از خدا و رسول نشنیده ایم و هم ‏به فعلى و یا ترک فعلى اقدام کنیم که حکمش را از خدا و رسول نشنیده ایم ، و هم نسبت ‏به عملى اراده کنیم که حکم آن اراده را از خدا و رسولش نشنیده ایم . در نتیجه آیه