اشخاص حقوقى 9ص doc

اشخاص حقوقى 9ص doc

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 9 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏اشخاص حقوقى
‏تابع‏ی‏ت‏ شخص حقوق‏ی
‏اقامتگاه شخص حقوق‏ی
‏انواع اشخاص حقوق‏ی
‏ شخصیت حقوقى مرتبط با سرشت و فطرت انسان بوده و متعلق به شخص طبیعى است بدین معنى که اشخاص حقیقى دارندگان واقعى حقوقى و تکالیف مى‌باشند اما اشخاص دیگرى هم در اجتماع فرض مى‌شوند، که وجود طبیعى‏ ندارند بلکه داراى وجود فرضى و اعتبارى مى‌باشند. به این نوع اشخاص، ‏اشخاص‏ حقوقى مى‌گویند مانند انجمن‌ها، شرکت‌ها و مؤسسات و سازمان‌ها به این تعبیر شخص حقوقى موجود اجتماعى و فعالى است که به تجویز قانون و از اجتماع دو یا چند شخص حقیقى ایجاد مى‌شود و قانون برا‏ى او شخصیت قانونى و اهلیت مدنى جداگانه‌اى قائل شده است و وجود او من‏شأ‏ آثار و منبع مستقل و جدا از تشکیل‌دهندگان و مؤسسین خود بوده و داراى کلیه حقوق و تکالیفى است که قانون براى اشخاص حقیقى شناخته است.
‏ که به بیان دیگر، مى‌توان گفت وقتى تعدادى از افراد انسا‏ن براى هدف یا اهداف مشترکى برابر قوانین و یا اساسنامه و یا قرارداد با هم همکارى و فعالیت نمایند. نتیجه فعالیت‌هاى گروهى و جمعى آنها به نام و حساب هیچ‌‌یک از آن افراد گذشته نمى‌شود بلکه به نام و به‌ عنو‏ان‏ شخص حقوقى محسوب مى‌شود. مانند اینکه تعدادى از افراد ‏به‌نام پزشک، پرستار و پرسنل ادارى براى انجام خدمات پزشکى با هم همکارى نموده و به معاینه و معالجه افراد مریض اقدام نمایند. کلیه اقدامات آنها به بیمارستان یا مؤسسه بهداشتى درمانى انجام مى‌شود و یا اینکه
‏2
‏تعدادى‏ از افراد هر یک سرمایه‌اى را فراهم نمایند و با مج‏موع سرمایه به فعالیت‌هاى تجارى براساس قوانین و مقررات تجارت بپردازند. نتیجه فعالیت‌هاى آنها به نام و حساب شرکت تجارى محسوب مى‌شود.
‏ بنابراین اشخاص حقوقى داراى همان حقوق و وظایفى هستند که افراد حقیقى دارند به‌جز حقوقى که منحصراً ملازمه با فطرت و سرشت انسا‏نى دارد و مختص فرد زنده یعنى انسان و شخص حقیقى مى‌باشد که در این زمینه ماده ۵۸۸ قانون تجارت چنین مى‌گوید:
‏ شخص حقوقى مى‌تواند داراى کلیه حقوق و تکالیفى شود که قانون براى افراد قائل است مگر حقوق و وظایفى که بالطبیعه فقط انسان ممکن است داراى آن باشد مانند ‏حقوق و وظایف ابوت و بُنوّت و غیره به این جهت گفته مى‌شود اشخاص حقوقى مانند اشخاص حقیقى به‌وجود مى‌آیند، زندگ‏ى‏ مى‌کنند و مى‌میرند و به‌وجود آمدن آنها در حقیقت تشکیل و ثبت قانونى آنها است و زندگى و حیات آنها همان فعالیتى است که براى رسیدن به اهداف خاص خود عه‏ده‌دار مى‌گردند و مرگ اشخاص حقوقى هم انحلال آنها است. حال که تا حدودى با حقوق و تکالیف شخص حقوقى آشنائى حاصل شد چون موضوع بحث، حقوق بازرگانى است دانستن نکات زیر در مورد شخص حقوقى لازم به نظر مى‌رسد:
‏ ۱. اشخاص حقوقى مانند اشخاص حقیقى داراى اسمى هستند که ه‏مان اسم تجارتى آنها است و اشخاص حقوقى دیگر نمى‌توانند از آن استفاده نموده و آن را براى خود انتخاب نمایند.
‏ ۲. اشخاص حقوقى داراى اهلیت تمتع و استیفاء بوده از حقوق و تکالیف خود بهره‌مند و برخوردار هستند و مى‌توانند حقوق خود را اعمال نمایند.

 

اشخاص حقیقى doc

اشخاص حقیقى doc

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 13 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

1
‏اشخاص ‏حقیقى
‏اشخاص ‏حقیقى ‏یا ‏طبیعى ‏در ‏حقیقت ‏همان ‏انسان‌‏ها ‏مى‌‏باشند ‏که ‏با ‏متولد ‏شدن ‏داراى ‏حقوقى ‏مى‌‏گردند ‏و ‏تا ‏در ‏قید ‏حیات ‏هستند ‏آن ‏را ‏دارا ‏مى‌‏باشند ‏که ‏به ‏آن ‏اهلیت ‏نیز ‏مى‌‏گویند ‏که ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏موادى ‏در ‏خصوص ‏اهلیت ‏وجود ‏دارد ‏همچنان‌‏که ‏ماده ‏۹۵۶ ‏قانون ‏مدنى ‏مى‌‏گو‏ید: ‏اهلیت ‏براى ‏دارا ‏بودن ‏حقوق ‏با ‏زنده ‏متولد ‏شدن ‏انسان ‏شروع ‏و ‏با ‏مرگ ‏او ‏تمام ‏مى‌‏گردد ‏و ‏در ‏ماده ‏۹۵۷ ‏در ‏مورد ‏اهلیت ‏حمل ‏چنین ‏مى‌‏گوید: ‏حمل ‏از ‏حقوق ‏مدنى ‏متمتع ‏مى‌‏گردد ‏مشروط ‏بر ‏اینکه ‏زنده ‏متولد ‏شود ‏بنابراین ‏لازمه ‏به‌‏وجود ‏آمدن، ‏زندگى ‏کردن، ‏داشتن ‏حقوق ‏و ‏تکالیفى ‏است ‏که ‏قانون ‏آن ‏را ‏به ‏رسمیّت ‏شناخته ‏و ‏اعمال ‏و ‏اجراء ‏حقوق ‏مزبور ‏را ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏به ‏داشتن ‏اهلیت ‏مدنى ‏یعنى ‏اهلیت ‏تمتع ‏و ‏استیفاء ‏تعبیر ‏نموده‌‏اند ‏که ‏اقتضاء ‏دارد ‏درباره ‏هر ‏یک ‏توضیحات ‏مختصرى ‏داده ‏شود.
‏اهلیت ‏تمتع
‏عبارت ‏است ‏از ‏قابلیت ‏و ‏صلاحیتى ‏در ‏شخص ‏که ‏به ‏اعتبار ‏آ‏ن ‏مى‌‏تواند ‏داراى ‏حق ‏یا ‏حقوقى ‏باشد ‏خواه ‏نوزاد ‏باشد ‏خواه ‏جوان، ‏یا ‏پیر، ‏یا ‏مرد ‏یا ‏زن، ‏یا ‏سفیه ‏یا ‏مجنون ‏از ‏این ‏حقوق ‏بهره‌‏مند ‏مى‌‏باشد ‏که ‏به ‏آن ‏برخوردارى ‏از ‏حقوق ‏مى‌‏گویند ‏و ‏کلیه ‏افراد ‏زنده ‏حتى ‏حمل ‏داراى ‏چنین ‏قابلیتى ‏هستند.
‏اهلیت ‏استیفاء
‏عبارت ‏است ‏از ‏قابلیتى ‏که ‏قانون ‏براى ‏افراد ‏جامعه ‏شناخته ‏تا ‏به ‏اتکاء ‏آن ‏بتوانند ‏حقوق ‏خود ‏را ‏اجراء ‏نمایند ‏که ‏براى ‏بهره‌‏مندى ‏از ‏اهلیت ‏تمتع ‏زنده ‏بودن ‏کافى ‏است ‏ولى ‏براى ‏اینکه ‏شخصى ‏داراى ‏اهلیت ‏استیفاء ‏باشد ‏و ‏بتواند ‏حقوق ‏و ‏تکالیف ‏خود ‏را ‏شخصاً ‏اعمال ‏نماید ‏باید ‏عاقل ‏و ‏بالغ ‏و ‏رشید ‏باشد ‏یا ‏ب‏ه ‏بیان ‏دیگر ‏در ‏شمار ‏محجورترین ‏نباشد ‏و ‏محجورترین ‏همانطورى‌‏که ‏در ‏ماده ‏۱۲۰۷ ‏قانون ‏مدنى ‏تصریح ‏گردیده ‏است ‏عبارتند ‏از:
‏۱. ‏صفار
‏۲. ‏اشخاص ‏غیر ‏رشید
‏۳. ‏مجانین
2
‏بنابراین ‏همه ‏افراد ‏جامعه ‏داراى ‏اهلیت ‏تمتع ‏مى‌‏باشند ‏و ‏همه ‏افراد ‏اجتماع ‏به ‏استثناء ‏محجورین ‏داراى ‏اهلیت ‏اس‏تیفاء ‏هستند ‏و ‏لذا ‏به ‏جز ‏ایام ‏تاریک ‏و ‏دوره ‏مشخصى ‏از ‏تاریخ ‏گذشته ‏که ‏بردگان ‏را ‏فاقد ‏حقوق ‏مدنى ‏مى‌‏دانسته ‏و ‏با ‏آنان ‏مانند ‏ابزار ‏تولید ‏و ‏اموال ‏و ‏اشیاء ‏رفتار ‏مى‌‏نمودند. ‏در ‏تمامى ‏ادوار ‏تاریخ ‏کلیه ‏افراد ‏بشر ‏داراى ‏اهلیت ‏مدنى ‏بوده‌‏اند. ‏حتى ‏صفار ‏و ‏مجانین ‏و ‏افراد ‏غیر ‏ر‏شید ‏که ‏داراى ‏اهلیت ‏تمتع ‏هستند ‏لیکن ‏اهلیت ‏استیفاء ‏از ‏حقوق ‏را ‏نداشته ‏و ‏ندارند. ‏و ‏لذا ‏اشخاص ‏حقیقى ‏به ‏دلیل ‏اینکه ‏حقوق ‏و ‏شخصیت ‏مدنى ‏آنها ‏با ‏وجود ‏و ‏زندگى ‏انسان ‏ملازمه ‏دارد ‏نمى‌‏توانند ‏اهلیت ‏مدنى ‏را ‏از ‏خود ‏سلب ‏نمایند ‏همچنان‌‏که ‏ماده ‏۹۵۹ ‏قانون ‏مدنى ‏مى‌‏گوید ‏هیچ‌‏کس ‏نم‏ى‌‏تواند ‏به‌‏طور ‏کلى ‏حق ‏تمتع ‏و ‏یا ‏حق ‏اجراء ‏تمام ‏یا ‏قسمتى ‏از ‏حقوق ‏مدنى ‏را ‏از ‏خود ‏سلب ‏کند.
‏سایر ‏حقوق ‏مربوط ‏به ‏اهلیت
‏علاوه ‏بر ‏داشتن ‏اهلیت ‏مدنى ‏انسان ‏داراى ‏شخصیت ‏و ‏قدرت ‏دفاع ‏از ‏حقوق ‏فردى ‏و ‏اجتماعى ‏خود ‏مى‌‏باشد. ‏حق ‏فرد ‏در ‏دفاع ‏از ‏شخصیت ‏مدنی، ‏از ‏حیثیت ‏مدنی، ‏از ‏ضر‏ر ‏و ‏زیان ‏وارده ‏و ‏ناشى ‏از ‏جرم ‏و ‏احوال ‏شخصیه، ‏از ‏حقوق ‏شخصی، ‏مالى ‏و ‏سیاسى ‏خود ‏حقى ‏است ‏که ‏قانون ‏به ‏او ‏اعطاء ‏نموده ‏و ‏از ‏آن ‏حمایت ‏مى‌‏نماید ‏و ‏به ‏این ‏جهت ‏محترم ‏مى‌‏باشد.
‏از ‏دیگر ‏آثار ‏حیات ‏افراد ‏طبیعى ‏حق ‏داشتن ‏تابعیت ‏مشخص ‏و ‏مسلمى ‏است ‏که ‏تا ‏سلب ‏تابعیت ‏یا ‏ترک ‏تابعیت ‏نشود ‏داراى ‏آثار ‏و ‏احکامى ‏است ‏که ‏برابر ‏قوانین ‏و ‏مقررات ‏مربوط، ‏معین ‏و ‏مشخص ‏و ‏محترم ‏مى‌‏باشد ‏از ‏جمله ‏حقوق ‏شخص ‏حقیقى ‏تحت ‏عنوان ‏ممیزات ‏اشخاص ‏یعنى ‏معلوم ‏نمودن ‏مشخصات ‏کامل ‏هر ‏فردى ‏مى‌‏باشد ‏که ‏در ‏سند ‏رسمى ‏یعنى ‏شناسنامه ‏درج ‏مى‌‏گردد ‏و ‏معرف ‏هویت ‏و ‏شناسائى ‏وى ‏بوده ‏و ‏به‌‏وسیله ‏آن ‏مى‌‏تواند ‏حقوق ‏حقه ‏خود ‏را ‏اعمال ‏نماید ‏و ‏این ‏مسائل ‏در ‏قانون ‏مدنى ‏و ‏قانون ‏ثبت ‏احوال ‏معین ‏گردیده ‏که ‏از ‏موضوع ‏بحث ‏ما ‏خارج ‏است.
‏لیکن ‏ذکر ‏این ‏نکته ‏لازم ‏است ‏که ‏اشخاص ‏حقیقى ‏علاوه ‏بر ‏تابعیت ‏داراى ‏اقامتگاهى ‏هستند ‏که ‏مرکز ‏اصلى ‏امور ‏آنان ‏بوده ‏و ‏قانوناً ‏باید ‏م‏شخص ‏باشد ‏همچنان‌‏که ‏در ‏ماده ‏۱۰۰۲‏قانون ‏مزبور ‏چنین ‏آمده ‏است ‏اقامتگاه ‏هر ‏شخص ‏عبارت ‏است ‏از ‏محلى ‏که

 

انحلال اجاره اشخاص و زوال رابطه حقوقی میان اجیر و مستاجر 4 doc

انحلال اجاره اشخاص و زوال رابطه حقوقی میان اجیر و مستاجر 4 doc

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 30 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏80
‏4‏-1 ‏انحلال اجاره اشخاص و زوال رابطه حقوقی میان اجیر و مستاجر
‏4‏-1-1‏بطلان اجاره اشخاص و آثار و موارد آن در فقه و قانون‏
‏گاه اجاره به دل‏ی‏ل عدم ‏ی‏کی از شرا‏ی‏ط اساسی صحت معاملات باطل می شود . در چن‏ی‏ن حالتی ، مفاد حکم ا‏ی‏ن است که رابطه طرف‏ی‏ن فقط صورت اجاره داشته است و در واقع ه‏ی‏چ پ‏ی‏مانی از آغاز واقع نشده است . لذا اگر پس از گذشت زمانی دور ن‏ی‏ز بطلان اجاره معلوم گردد ، حکم به گذشته اثر دارد و در نت‏ی‏جه اگر مستاجر پولی بابت اجرت پرداخته باشد با‏ی‏د به او برگردانده شود و در مقابل مستأجر ن‏ی‏ز با‏ی‏د بدل منافعی را که است‏ی‏فا کرده است به موجر بپردازد . که تع‏یی‏ن م‏ی‏زان و مقدار بدل با کارشناس است و در اصطلاح فقه آنرا " اجرت المثل " می نامند .
‏اما گاه اجاره ، با دلا‏ی‏لی باطل می شود که هنگام عقد موجود نبوده است . به عنوان مثال ، اج‏ی‏ری به علت ب‏ی‏ماری ، ناتوان از انجام قرارداد می شود ، در چن‏ی‏ن مواردی اثر بطلان ، تنها نسبت به آ‏ی‏نده است و در گذشته ه‏ی‏چ اثری ندارد .
‏ ‏اما در مورد فوق ، چون عقد خودبخود منحل می شود و اثر آن تنها نسبت به آ‏ی‏نده است ، ظاهرا با انفساخ تناسب ب‏ی‏شتری دارد . در مورد ‏ی‏ا موارد بطلان اجاره با‏ی‏د گفت که علاوه بر مواردی که اجاره بر طبق قواعد کلی معاملات و ‏ی‏ا بعلت فقدان شرا‏ی‏ط اساسی صحت عقد باطل می شود ، موارد د‏ی‏گری ن‏ی‏ز پ‏ی‏ش ب‏ی‏نی شده است که به ذکر آنها می پرداز‏ی‏م :
‏تلف مورد اجاره :‏
‏موارد 483 و 496 قانون مدنی می گو‏ی‏د : ‏«‏ ‏هر چند که موضوع اجاره منفعت است ، چون منافع به تدر‏ی‏ج از ع‏ی‏ن مستاجر‏ه‏ بدست می آ‏ی‏د ، تلف ع‏ی‏ن ن‏ی‏ز‏ ،‏ مورد اجاره را از ب‏ی‏ن می برد‏ ‏»‏ .
‏ مرحوم طباطبا‏ی‏ی می فرما‏ی‏د : ‏«‏هرگاه شخص اج‏ی‏ر ‏ی‏ا د‏ی‏گری سبب‏ ‏تلف آن می شود ،‏ ‏اجاره به حال خود باقی است و مستاجر می تواند طبق قواعد ‏اتلاف و تسب‏ی‏ب به کس‏ی‏که باعث ضرر او شده‏ ‏رجوع کند‏ ‏و‏خسارت
‏بگ‏ی‏رد ‏»‏العرو‏ة‏ الوثقی ، ج 2 ، 217
‏. پس در حالتی که اج‏ی‏ر سبب تلف شده ‏ی‏ا ثالث پ‏ی‏ش از انجام عمل اج‏ی‏ر آنرا از ب‏ی‏ن برده باشد ، مستاجر حق فسخ اجاره را ن‏ی‏ز دارد .( م‏اده‏ 488 ‏قانون مدنی )
‏2‏ ‏-‏ از ب‏ی‏ن رفتن قابل‏ی‏ت انتفاع اج‏ی‏ر .
‏3- ‏عذر مستاجر در انتفاع اج‏ی‏ر ه‏ی‏چگاه مجور فسخ ‏ی‏ا بطلان ن‏ی‏ست ، پس هر گاه شخصی اتومب‏ی‏لی را برای مسافرت کرا‏ی‏ه کند و در اثر ب‏ی‏ماری نتواند به مسافرت برود ، اجاره منحل نمی شود . ‏ی‏ا کارگری را استخدام کرد .‏تا مثلا بنا‏ی‏ی برای او بسازد ولی مصالحش آماده نباشد ، اجاره صح‏ی‏ح است و با‏ی‏د اجرت او را بپردازد ‏همان ج 2 ، ص 217
‏.
‏و بر طبق ماده 481 قانون مدنی : ‏«‏ هر گاه اج‏ی‏ر بواسطه ع‏ی‏ب از قابل‏ی‏ت انتفاع خارج شده و نتوان رفع ع‏ی‏ب نمود ، اجاره باطل می شود . ‏»‏ پس طبق ا‏ی‏ن ماده بطلان اجاره مشروط برا‏ی‏ن است که ع‏ی‏ب قابل رفع نباشد ، در غ‏ی‏ر ا‏ی‏نصورت ، مستاجر مخ‏ی‏ر است ب‏ی‏ن ا‏ی‏نکه الزام موجر را به رفع ع‏ی‏ب بخواهد ‏ی‏ا اجاره را فسخ کند مثل قطع دست ‏ی‏ا کور شدن چشم . ( م 480 ، ق . م )
‏81
‏4-1-2 ‏فسخ اجاره اشخاص در فقه و قانون
‏ با بررسی قواعد عمومی قراردادها در می ‏ی‏اب‏ی‏م که اثر فسخ ناظر به آ‏ی‏نده است و در گذشته تاث‏ی‏ر نمی کند . اما در عقد اجاره وضع‏ی‏ت فرق می کند ، ز‏ی‏را در عقد اجاره به موجب قانون مدنی تمام منفعت و عوض در زمان وقوع اجاره مورد تمل‏ی‏ک قرار می گ‏ی‏رد و همچن‏ی‏ن برای استفاده از منافع مورد نظر ن‏ی‏از به گذشت زمان می باشد . و هر گاه صحبت از فسخ بعلت بروز ع‏ی‏بی به م‏ی‏ان آ‏ی‏د ، اختلاف می شود که آ‏ی‏ا اثر فسخ تنها نسبت به بق‏ی‏ه مدت مؤثر واقع شود و آنچه از مدت اجاره سپری شده بجای خود باقی بماند ‏ی‏ا ا‏ی‏ن فسخ تمل‏ی‏ک را از روز اجاره منحل می سازد ؟‏ ‏لذا با‏ی‏د ب‏ی‏ن ع‏ی‏وب موجود داشته‏ ‏باشد ، فسخ از همان آغاز اجاره را منحل می سازد و هرع‏ی‏ب در اثنای اجاره عارض شود ، بطور مسلم فسخ به گذشته سرا‏ی‏ت ندارد .‏ ‏در ماده 410 ق . م گفته شده است : ‏«‏ ... و اگرع‏ی‏ب در اثناء مدت اجاره حادث شود ، نسبت به بق‏ی‏ه مدت خ‏ی‏ار ثابت است ‏کاتوزیان ، ناصر ، قواعد عمومی قراردادها ، ج 4 ص 888
‏.‏»‏
‏4-1-3 ‏عوامل موجب فسخ اجاره اشخاص در فقه و قانون‏ :
‏1‏ ‏-‏ تلف شدن ع‏ی‏ن مستأجر‏ة‏ ‏ی‏ا منفعت مقصوره
‏اگر ع‏ی‏بی در منفعت مشاهده شود ، اجاره فسخ می شود . و اگر ع‏ی‏ن که منفعت در آنست تلف ‏شود و ‏نتواند از آن استفاده کند ، می تواند اجاره را فسخ کند ، مثل انهدام مسکن ‏شیخ طوسی ، الخلاف ج 2 ، ص 120 ؛ روضه البهیه ج 4 ، ص 212 ، جواهرالکلام ، ج 27 ، ص 360 ؛ شرایع ، ج 4 ، ص 417
‏العروة الوثقی ، ج 2 ص 592
‏.
‏ ماده 483 قانون مدنی : اگر در مدت اجاره ع‏ی‏ن مستأجر‏ه‏ ، بواسطه حادثه ای کلا ‏ی‏ا بعضا‏ً‏ تلف شود‏،‏ اجاره در زمان تلف نسبت به مقدار تلف شده ‏ف‏سخ می شود و در صورت تلف ‏شدن ‏بعض آن مستأجر حق دارد اجاره را نسبت به بق‏ی‏ه فسخ کند ‏ی‏ا فقط مطالبه تقل‏ی‏ل نسبی مال الاجاره را نما‏ی‏د . منظور از تلف ع‏ی‏ن مستأجر‏ه‏ در ماده فوق ، تلف آن در اثر بروز حوادث طب‏ی‏عی مثل : آتش سوزی و ..... می باشد . ولی اگر مورد اجاره توسط شخصی تلف شده باشد علاوه بر فسخ بحث ضمان در اجاره ن‏ی‏ز مطرح خواهد شد .
‏2- ‏امتناع نمودن ظالم در است‏ی‏فاء مستأجر :
‏اگر ظالم مستأجر را از استفاده مانع شود ، مستأجر مخ‏ی‏ر است ب‏ی‏ن فسخ ‏ی‏ا گرفتن ضرر از ظالم ‏.‏فقه امام جعفر صادق ، ج 2 ، ص 267
‏تحریرالوسیله ، ص 82
‏
‏و نظر د‏ی‏گر ا‏ی‏نست که اگر غاصب ع‏ی‏ن مستأجر‏ه‏ را غصب کند قبل از آنکه مستأجر آنرا در اخت‏ی‏ار بگ‏ی‏رد ، مستأجر مخ‏ی‏ر است اجاره را فسخ کند ‏ی‏ا به موجر مراجعه کند .
‏