تحقیق پیوند عضو پس از قصاص 21ص (قابل ویرایش)

تحقیق پیوند عضو پس از قصاص 21ص (قابل ویرایش)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 16 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏پیوند عضو پس از قصاص
‏مساله‏ء پیوند عضوى که به حکم قصاص قطع شده باشد، از دیرباز میان فقها مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. طرح مساله بدین صورت بوده که اگر کسى گوش دیگرى را قطع کند سپس گوش جانى را به قصاص قطع کنند، آن گاه یکى از آن دو، گوش بریده‏ء خودرا دو باره پیوند بزند، آیا دیگرى حق دارد آن را براى بار دوم قطع کند یا چنین حقى ندارد؟ در تفسیر روایتى که در این باره آمده است اختلاف وجود دارد، برخى آن را در باره‏ء مجنى علیه مى دانند و برخى دیگر در باره‏ء جانى. این اختلاف در تفسیر روایت، منشا اختلاف آراء در مساله‏ء مذکور شده است. در کتاب مقنعه آمده است: اگر مردى نرمى گوش مرد دیگرى را برید و گوش جانى را نیز به قصاص بریدند، سپس مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را دوباره پیوند زد، شخص قصاص شده حق دارد همان قسمت از گوش او را دوباره قطع کند تا به حالت قبل از قصاص برگردد. در هریک از اعضا و جوارح که مورد قصاص قرار گیرد و سپس معالجه شده و خوب شود، همین حکم جارى است و اختصاص به نرمى گوش ندارد. حاکم مى بایست مهلت دهد تا شخص مجروح خود را معالجه کند و بهبود یابد، اگر با معالجه خوب شد جانى را قصاص نکند ولى او را به پرداخت ارش محکوم کند، اما اگر شخص مجروح علاج نشد، جانى را به قصاص محکوم کند.
‏این عبارت به صراحت مى رساند که بعد از قصاص جانى، اگر مجنى علیه عضو قطع شده‏ء خود را پیوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع کند و این حکم، اختصاص به گوش ندارد و همه‏ء اعضا را در بر مى گیرد. درکافى ابوالصلاح حلبى آمده است: درمورد هیچ زخم یا قطع عضو یا شکستگى یا در رفتگى تا یاس از بهبود آن حاصل نشود نمى توان حکم به قصاص کرد بنا بر این اگر درمورد جراحتى حکم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دوخوب شوند یا هردو خوب نشوند، هیچ کدام حقى بر دیگرى ندارد. اما اگر یکى از آن دو خوب شود و زخمش التیام پیدا کند، قصاص درمورد دیگرى تکرار مى شود. این در فرضى است که قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده باید به کسى که قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع کند نه به مجنى علیه.
‏شیخ طوسى در نهایه مى گوید: اگر کسى نرمى گوش انسانى را قطع کند و او خواهان قصاص شود و او را قصاص کنند، آن گاه شخص مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را پیوند بزند شخص قصاص شده حق دارد دو باره نرمى گوش اورا قطع کند و به حالت قبل از اجراى قصاص برگرداند. در دیگر اعضا و جوارح نیز همین حکم جارى است. درکتاب خلاف نیز آمده است: اگرکسى گوش دیگرى را قطع کند، گوش او قطع خواهد شد. اگر جانى گوش خود را پیوند بزند، مجنى علیه حق دارد خواستار قطع دو باره‏ء آن شود و آن را جدا کند. شافعى مى گوید: خود مجنى علیه نمى تواند این کار را انجام دهد ولى حاکم باید جانى را مجبو ربه قطع گوش پیوند زده کند زیرا او حامل نجاست است چون گوش جدا شده‏ء او تبدیل به مردار شده است، از این رو نجس بوده و نماز با آن درست نیست.دلیل ما اجماع شیعه و اخبار ایشان است.
‏این عبارت مربوط به موردى است که جانى گوش خود را که به حکم قصاص قطع شده بود پیوند بزند و حکم عکس آن که مجنى علیه گوش خود را پیوند بزند بیان نشده است. درکتاب مبسوط هر دو فرض بیان شده است: هرگاه گوش کسى را بریده و جدا کنند، سپس مجنى علیه فورا گوش بریده‏ء خود را پیوند زده و به حال اول برگرداند با این حال باید جانى قصاص شود زیرا او به سبب جدا کردن گوش، محکوم به قصاص شده بود و جدا شدن نیز تحقق یافت. اگر جانى بگوید: گوش او را جدا کنید سپس مرا قصاص کنید، برخى گفته اند: باید جدا شود زیرا او تکه اى مردار را به بدن خود پیوند زده است و جدا کردن آن به عهده‏ء حاکم و امام است. اگر این کار انجام گرفت و گوش جانى را نیز به عوض آن بریدند ولى جانى گوش خود را پیوند زد، در این صورت اجراى قصاص به جا بوده است زیرا منشا حکم قصاص، جدا شدن گوش مجنى علیه بود و این کار صورت گرفته بود. اگر مجنى علیه بگوید: گوش او را قطع کنید زیرا او گوش خود را بعد از آنکه به حکم قصاص جدا شده بود پیوند زده است فقهاى ما گفته اند: گوش او (جانى) جدا مى‏شود ولى علت این حکم را بیان نکرده اند. کسانى گفته اند: گوش پیوند زده بنا به امر به معروف و نهى از منکر جدا مى شود و این راى با مذهب ما سازگار است. نزد فقهاى عامه نماز با این گوش پیوند زده، صحیح نیست زیرا این شخص شى نجسى را بى آنکه ضرورتى در میان باشد با خود حمل مى کند از این رو نماز با این گوش صحیح نیست. مقتضاى مذهب ما نیز همین است. فقهاى عامه همچنین گفته اند: هر گاه کسى استخوان شکسته‏ء خود را با استخوان مرده اى ترمیم کند اگر بیم تلف او نرود باید آن استخوان را جدا کند و گرنه نماز او صحیح نخواهد بود ولى اگر بیم تلف او در میان باشد استخوان مزبور جزء بدن او مى شود و حکم نجاست آن از میان مى رود. اما برمذهب ما نماز او صحیح است زیرا نزد ما استخوان مرده نجس نیست مگر استخوان حیوان نجس العین مانند سگ و خوک.
‏در کتاب جواهر الفقه آمده است: مساله : هرگاه مردى گوش مرد دیگرى را قطع کند و مجنى علیه فورا گوش خود را پیوند بزند و گوش نیز به جاى خود پیوند بخورد آیا با این حال مجنى علیه حق قصاص دارد؟ جواب: آرى حق قصاص دارد زیرا با جدا شدن گوش، قصاص واجب مى شود و جدا شدن گوش تحقق یافته بود و پیوند آن تاثیرى در اسقاط حق قصاص ندارد زیرا این کار، چسباندن تکه اى مردار به بدن است و برطرف کردن آن از بدن واجب است. ما این مساله را در مسائل مربوط به نماز آوردیم. مساله: در همان فرض مساله‏ء پیشین، جانى مى گوید: اگر مى خواهید مرا قصاص کنید، آن قطعه اى را که او پیوند زده است جدا کنید. آیا جانى حق چنین درخواستى را دارد و آیا مى تواند تا عملى شدن درخواست خود از اجراى قصاص جلوگیرى کند؟ جواب: گفتیم که جدا کردن این قطعه قهرا واجب است چه جانى خواستار آن شده باشد چه نشده باشد. اما اینکه او حق جلوگیرى از قصاص را به جهت انجام این کار داشته باشد، درست نیست زیرا گفتیم که آنچه موجب قصاص است جدا شدن گوش است و جدا شدن تحقق یافته بود.
‏در این دو مساله به این نکته پرداخته شده است که در صورت پیوند گوش مجنى علیه، حق قصاص او از جانى ساقط نخواهد شد ولى در هر صورت جدا کردن گوش پیوندى واجب خواهد بود چون مردار است. در مهذب ابن براج آمده است: اگر کسى گوش دیگرى را ببرد و جدا کند سپس مجنى علیه فورا آن را پیوند بزند، باز قصاص جانى واجب خواهد بود زیرا با جدا شدن گوش، قصاص واجب خواهد شد. پس اگر جانى بگوید: گوش او را قطع کنید سپس مرا قصاص کنید حق خواهد داشت زیرا مجنى علیه تکه‏ء مردارى را به خود پیوند زده است. اگر چنین کردند و پس از آن جانى گوش خود را پیوند زد، قصاص به جاى خود واقع شده و تمام است. اگر مجنى علیه بگوید: جانى گوش جدا شده‏ء خود را پیوند زد، گوش او را جدا کنید، واجب خواهد بود گوش اورا جدا کنند. هر گاه کسى با گوش پیوند زده‏ء خود نماز بخواند، نماز او درست نخواهد بود زیرا او بى آنکه ضرورتى باشد حامل نجاست خارجى است. اما اگر کسى استخوان شکسته‏ء خود را با استخوان مردارى ترمیم کند، درمذهب ما نماز او با آن استخوان درست خواهد بود زیرا استخوان مرده چون حیات در آن حلول نکرده بود نجس نیست. مردار از آن جهت مردار است که حیات آن از میان رفته است و همان گونه که گفتیم در استخوان حیاتى وجود نداشته تا از میان برود.
‏مولف در این عبارات، به هردو مطلب پرداخته است و این نکته را نیز افزوده است که هر یک از دو طرف، حق دارند خواهان جدا کردن گوش پیوند زده‏ء دیگرى شوند وى علت این حکم را مردار بودن گوش پیوندى ذکر کرده است. درکتاب غنیه آمده است: هرگاه کسى را به سبب ایراد جرح یا شکستن یا قطع‏عضو دیگرى قبل از اینکه امید بهبود و ترمیم آن از بین برود، قصاص کنند سپس یکى از آن دو بهبود یابد و نقصش برطرف شود ولى دیگرى بهبود نیابد، قصاص در مورد شخص بهبود یافته تکرار مى شود. این حکم در صورتى است که قصاص اول به اذن مجنى علیه اجرا شده باشد اما اگر قصاص بدون اذن او اجرا شده باشد، شخص قصاص شده به کسى که سبب قصاص او شده بود رجوع مى کند نه به مجنى علیه.
‏درکتاب اصباح الشریعه نیزعبارتى به همین معنا آمده است.ظاهرعبارت غنیه ازآن جهت که شامل هردوفرض مى شود،مانندعبارت کافى ابوالصلاح است. درکتاب سرائر این گونه آمده است: اگر کسى نرمى گوش انسانى را قطع کند، سپس او را به تقاضاى مجنى علیه قصاص کنند، آن گاه جانى گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را به جاى خود پیوند بزند شخص قصاص کننده حق دارد همان قسمت پیوندى را دو باره قطع کند و به حالت قبل از قصاص برگرداند. مجنى علیه نیز همین حکم را دارد چه ظالم باشد چه مظلوم، چه خود نیز جنایت کرده چه فقط مورد جنایت واقع شده باشد. دلیل این حکم آن است که چنین شخصى حامل نجاست است ووظیفه همه ‏مردم است که این کار را منکر دانسته و خواستار قطع آن شوند و اختصاصى به یکى از دو طرف جنایت یا هر دو طرف آن ندارد. همچنین این حکم اختصاص به گوش ندارد و در مورد دیگر اعضا نیز صادق است، به شرط آنکه بیم تلف شدن انسان یا بخش عظیمى از بدن او نرود. جدا کردن عضو پیوندى برحاکم نیز واجب است زیرا حامل آن حامل نجاست بوده و با این حال نماز او صحیح نخواهد بود.
‏سخن ابن ادریس نیز هردو فرض را در بر مى گیرد با این تعلیل که چون عضو قطع شده مردار است، پیوند آن جایز نیست. در شرایع آمده است: اگر گوش انسانى قطع شود و جانى نیز قصاص شود، سپس مجنى علیه گوش خود را پیوند بزند، جانى حق دارد آن را جدا کند تا مماثله تحقق یابدبرخى گفته اند: براى اینکه گوش قطع شده مردار است. اگر قسمتى از گوش انسان قطع شود نیز همین حکم را دارد. در مختصر النافع نیز مى گوید: اگر نرمى گوش قطع شود و جانى هم قصاص شود، آن گاه مجنى علیه گوش خود را پیوند بزند، جانى حق دارد آن را جدا کند تا هردو در عیب مساوى باشند.

 

دانلود مقاله در مورد قطع عضو از میان فوت 126 ص

دانلود مقاله در مورد قطع عضو از میان فوت 126 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 129 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏1
‏قطع عضو‏ ‏از میان فوت‏ ‏:درمان پروتزی
‏مقدمه :
‏ درمان موفقیت آمیز پروتزی‏ ‏قطع عضوهای بخشی از فوت‏ ‏مستلزم فهم عملکرد‏ ‏طبیعی فوت و توالی بیومکانیکی‏ ‏هر نوع قطع‏ ‏عضو می باشد .‏ ‏بسته به سطح میزان‏ ‏قطع‏ ‏عضو دامنه ی مشکلات بیومکانیکی‏ ‏از ‏ضعیف تا شدید می باشد . دامنه ی راه حل های‏ ‏پروتزی‏ ‏موجود مثل‏ ‏زنجیره ای است‏ ‏از پر کننده های‏ ‏ساده انگشت‏ ‏تا طرح های‏ ‏خیلی پیچیده ای که‏ ‏مورد علاقه ی افراد با قطع‏ ‏عضو چوپارت است می باشد . باداشتن چنین دانشی‏ ‏، ‏؟؟؟ می تواند‏ ‏تصمیم مناسبی بگیرد در مورد‏ ‏مواد و طرح های‏ ‏پروتزی‏ ‏که برای‏ ‏هر شخصی استفاده می شود‏ .
‏بیومکانیک‏ ‏ها‏
‏عملکرد‏ ‏پای نرمال
‏پای نرمال یک ساختار بیش از حد پیچیده ای است‏ ‏، عملکرد جزئی و ظریف آن‏ ‏هنوز تا‏ ‏حدی درک شده است . این بحث به‏ ‏توجه مختصری‏ ‏به ساختار تحمل وزن و عملکرد مفاصل‏ ‏پا طی راه رفتن‏ ‏طبیعی محدود می شود‏ ‏اطلاعات بیشتر را در مورد این‏ ‏ودیگر‏ ‏مکانیسم های " پا ‏–‏ مچ ‏" را می توان‏ ‏با مراجعه به منابع‏ ‏مربوطه‏ ‏بدست آورید .
‏فوت‏ ‏راهی است‏ ‏که از طریق آن‏ ‏نیروهای عکس العمل زمین که طی‏ ‏فعالیت های‏ ‏فیزیکی ایجاد‏ ‏شده به ساختار بدن‏ ‏منتقل می شود طی راه رفتن‏ ‏طبیعی ، این نیروها‏ ‏به سمت پاشنه‏ ‏جهت دهی می شوند‏ ‏( بافتهای‏ ‏چربی که به صورت‏ ‏ایده آلی‏ ‏برای جذب نیروهای‏ ‏با حد بالا که‏ ‏درتماس و طی ‏ل‏ودگذاری اندام ایجاد می شود اختصاص یافته.) زمانی که پا صاف‏ ‏است و تا زمانی که‏ ‏پاشنه زمین را ترک می کند ،‏ push- off‏ شروع می شود ،‏ ‏نیروهای حمایت کننده‏ ‏بین پاشنه‏ ‏و‏ ‏ناحیه جلویی پا تقسیم می شوند و‏ ‏نمای خارجی قسمت ‏میانی‏ ‏پا یک سهم کوچکی را دارد . این‏ ‏شیوه ی انتقال مواد معمولا‏ ‏به ساختار قوس پا نسبت‏ ‏داده می شود .‏ ‏اگر چه امروز‏ ‏به روشنی‏ ‏دریافته اند که‏ ‏کارآیی آن‏ ‏عملکرد یک‏ ‏تعدادی از مکانیسم های‏ ‏عصبی ‏–‏ عضلانی است .‏ ‏زمانی که پاشنه‏ ‏زمین را ترک‏ ‏می کند نیروی افزوده‏ ‏عکس العمل زمین (G.R.F‏) با‏ Push – off‏ ، از طریق نواحی‏ ‏سر متا تا‏ ‏تارسها و‏ ‏بندهای انگشتان منتقل میشود . هنگامی که
‏2
‏ ‏وزن بدن‏ ‏به اندام سمت‏ ‏مقابل‏ ‏منتقل می شود‏ ‏این لودها‏ ‏کاهش می یابند و روی سطح‏ ‏پلانتار‏ شست‏ ‏محدود می شوند.
‏عملکرد‏ ‏مفاصل فوت‏ ‏، موضوع بررسی های‏ ‏بی شماری بوده است . ‏توانایی فوت برای تغییر شکل‏ ‏؟؟؟؟؟در انطباق ،‏ ‏با شیب سطح راه رفتن از‏ ‏اهمیت‏ ‏قابل توجهی برخوردار است . یک نقش‏ ‏خیلی ظریف‏ ‏ا‏ما‏ ‏با همان میزان‏ ‏اهمیت ،‏ ‏جذب چرخش طولی اندامهای‏ ‏تحتانی‏ ‏است‏ ‏که با هر گام‏ ‏اتفاق می افتد .
‏( شکل 1. چرخش طولی‏ ‏و حرکات مفاصل ساب تالار‏ ‏طی راه‏ ‏رفتن نرمال )
‏چرخش داخلی‏ ‏تی مار طی‏ ‏فاز نوسان‏ ‏شروع می شود و ‏بعد از تماس پاشنه‏ ‏با زمین‏ ‏تا زمانی که پا‏ ‏روی زمین‏ ‏بصروت صاف است‏ ‏ادامه می یابد .طی این فاز ،‏ ‏فوت حول ‏محور‏ ‏مفصل ساب تالار pronaton‏ می رود‏ ‏هر حالی که پوزیشن‏ toe- out‏ نرمال پا را حفظ می کند‏ ‏بالا رفتن لبه ی خارجی پا‏ ‏که یک توالی‏ pronation‏ خلف پا است‏ ‏با‏ supination‏ قسمت جلوی پا‏ ‏مقابله میشود‏ ‏و از این طریق اطمینان‏ ‏می دهد که تماس زمین از‏ ‏طریق همه ی جلوی پا بدست می آید ‏. بعد از اینکه‏ ‏فوت روی زمین صاف شد ،‏ ‏تی بیا سمت خارج می چرخد‏ ‏و ‏پ‏ای جذی این‏ ‏حرکت ، فوت‏ ‏حول محور مفصل ساب تالار supination‏ را انجام‏ ‏می دهد‏ ‏بنابراین از‏ slippage‏ که‏ ‏میان فوت و زمین‏ ‏اتفاق می افتد‏ ‏جلوگیری می کند‏ ‏بالا رفتن‏ ‏لبه داخلی فوت با‏ pronation‏ قسمت جلوی پا‏ ‏مقابله میشود‏ ‏. بعد از اینکه‏ ‏پاشنه زمین‏ ‏را ترک می کند‏ ‏فوت به‏ pronation‏ می رود در حالی که‏ ‏نواحی ساپورت‏ ‏را به سمت داخل روی سر اولین‏ ‏متاتارس ‏و زمانی که‏ ‏فوت تماس خود را‏ ‏با زمین از دست‏ ‏می دهد‏ ‏به شست‏ ‏منتقل می کند .
‏طی فاز آغازین سود گذاری ، مفصل‏ ‏میر تارال‏ in consert‏ ‏مفصل ساب‏ ‏تالار عمل می کند .‏ ‏و بعد از آن‏ ‏زمانی که‏ ‏مفصل ساب تالار‏ ‏به supination‏ می رود‏ ‏مفصل میر تارس‏ال قفل ‏م‏ی‏ شود و قوس طولی پا را سخت می کند‏ ‏برای آماده سازی‏ ‏آن جهت ‏گشتاور افزوده ی‏ Dorsiflex‏ که بعد از اینکه فوت زمین‏ ‏را ترک کرد در معرض آن‏ ‏قرار می گیرد .
‏ نقص عملکرد بعد از قطع عضو
‏3
‏هر چه سطح قطع‏ ‏عضو‏پروگزیمال‏ ‏باشد نقص عملکرد طبیعی‏ ‏پا بعد از قطع‏ ‏عضو نیز بطور‏ ‏پیشرونده ای‏ ‏شدید تر ‏است . میزان‏ ‏نقص در ارتباط‏ ‏با سه‏ ‏جنبه ی اصلی عملکرد پا خلاصه می شود‏ ‏: ظرفیت تحمل‏ ‏ل‏ود ،‏ ‏ثبات و علمکرد‏ ‏داینامیک .
‏هر نوع قطع‏ ‏بخشی از فوت‏ ‏نواحی تحمل کننده ی‏ ‏سود قسمت‏ ‏جلویی پا را‏ ‏کاهش می دهد‏ ‏و هر قطع عضوی‏ ‏پروگزیمال ‏به سر متاتارسها‏ ‏بطور کامل‏ ‏این بخش های ‏تحمل کننده ی‏ ‏ل‏ود را‏ ‏حذف می کند .
‏(بطور کنایه آمیزی‏ ‏- امنیت‏ ‏نیروی عکس العمل زمین قسمت جلویی پا‏ ‏برای افزایش‏ ‏قطع بخشی از فوت‏ ‏نشان داده شده است‏ ‏بخاطر بازوی اهرمی کاهش‏ ‏یافته ی قسمت جلویی پا‏ ‏هنگامی که‏ ‏بیمار تلاش‏ ‏میکند که‏ ‏به شیوه ای طبیعی راه برود .) ‏بطور مشابهی‏ ‏هر قطع عضوی پروگزیمال‏ ‏به سرمتاتارسهای‏ ‏سهمی که این‏ ‏ساختارها برای اثبات‏ ‏داخل ی- خارجی‏ ‏پا ایجاد می کنند‏ ‏را رفع می کند .‏ ‏شکل طبیعی‏ ‏قوس طولی پا باعث یک فوت‏ ‏باقی مانده‏ supination‏ ‏آشکار قسمت جلویی پا‏ ‏می شود که‏ ‏اگر درمان‏ ‏نشود بطور اجتناب ناپذیری‏ ‏باعث pronation‏ جبرانی قسمت خلف پا‏ ‏می شود .
‏هنگامی که سطح قطع‏ ‏عضو به پروگزیمال تر می رود ،‏ ‏خم شدن‏ ‏فعال اولین مفصل‏ ‏متاتارسوفالنژیال‏ ‏در انتهای‏ push off‏ حذف شده است ،‏ ‏به نقض توانایی‏ ‏عملکرد پا‏ ‏و هم مفصل ساب تالار‏ ‏حفظ می شود‏ ‏اگر چه عملکرد‏ ‏مفصل‏ ‏میرتارسال‏ ‏با قطع عضو‏ ‏تارسومتاتارسال و قطع‏ ‏از میان‏ ‏اس‏تخوانهای‏ ‏تارس از بین می رود .
‏طراحی‏ ‏و ارزیابی پروتزی
‏وسیله هایی که‏ ‏در درمان‏ ‏قطع عضوهای‏ ‏بخشی از فوت‏ ‏استفاده می شوند را هم‏ ‏ارتز وهم پروتز‏ ‏می نامند.‏ ‏بیشتر اوقات‏ ‏واژه ی پروتز‏ ‏بکار میرود. بیشتر این‏ ‏طرح ها‏ ‏اصولی که‏ ‏در ارتزهای فوت یا ار‏تزهای (fo‏) مچ پا -‏ ‏فوت ( AFO‏) استفاده می شود مثل‏ ‏آنچه در پروتزهای‏ ‏اندام تحتانی‏ ‏استفاده می شود‏ ‏رادر بر می گیرند.‏
‏اصلاحات کفش ‏جهت افزایش‏ ‏عملکرد برای‏ ‏این سطوح از دست رفته انجام می شود . و دانشی درارتباط با اصول‏ pedorthic‏ مهم است .
‏در همه ی سطوح‏ ‏قطع عضوها‏ ‏ارزیابی‏ ‏تعدادی از‏ ‏فاکتورها باید برتجویز‏ ‏اولویت داده شود‏ ‏. کنترل‏ ‏آمپوته‏ ‏از مفاصل باقی مانده پا و مچ‏ ‏باید ارزیابی شود .‏ ‏وجود عدم تعادل‏
‏4
‏عضلانی‏ ‏و بی ثباتی‏ ‏مفصل یا ‏دخورمیتی‏ ‏، ثابت یا قابل اصلاح‏ ‏باید مورد توجه‏ ‏قرارگیرد.‏ ‏و فوت برای‏ ‏وجود کالوسیستی‏ ‏تا سایر آسیب های‏ ‏فوت باید بررسی شود .‏ ‏امید‏ ؟؟؟ آمپوته‏ ‏با توجه به سطح فعالیت‏ ‏و زیبایی ظاهری‏ ‏پروتز از‏ ‏اهمیت زیادی‏ ‏برخوردار است‏ ‏و به تاثیر‏ ‏پروسه ی‏ ‏تجویز کمک‏ ‏خواهد کرد‏ ‏چون سطح بالاتر‏ ‏عملکرد‏ ‏با کاهش‏ ‏زیبایی ظاهری بدست می آید .
‏ روش های جبران برای یک از هر سطوح خیلی معمول قطع عضو‏ ‏درتفضیل‏ ‏بیان می شود اما‏ ‏یک مسئله‏ ‏بیومکانیکی‏ ‏باید اینجا‏ ‏ذکر شود . ‏هنگامی که جراحی‏ ‏محدود به انگشتان‏ ‏است ، لود گذاری‏ ‏قسمت جلویی‏ ‏پا که بعد از‏ heed – off‏ خیلی قابل توجه است به راحتی‏ ‏مستقیما‏ ‏سرمتاتارسها و هر یک از‏ ‏انگشتان‏ ‏باقی مانده‏ ‏منتقل می شود .‏ ‏هنگامی که جراحی‏ ‏مستلزم‏ ‏برداشتن‏ ‏سر متاتارسها‏ ‏است این نیروها‏ ‏با بافت‏ ‏پلانتار باقی مانده متعادل‏ ‏می شود‏ ‏این عمل یک‏ ‏گشتاور‏ ‏خارجی ایجاد می کند که اگر مقاومت نشود‏ ‏باعث می شود که‏ ‏پروتز‏ ‏نسبت به اندام‏ ‏باقی مانده‏ ‏درجهت‏ D.flexion‏ ‏بچرخد‏ ‏( شکل 2‏ ‏.آمپوتاسیون انگشتان‏ ‏:A‏ : نیروی‏ ‏عکس العمل‏ ‏زمین مستقیما‏ ‏روی سرمتاتارسها‏ ‏منتقل می شود‏ ‏. B‏: قطع عضو‏ ‏پروگزیمال‏ ‏به سر متاتارسها : ن‏یروی عکس العمل زمین باعث‏ ‏گستامد‏ D.flexion‏ می شود ) درمان این‏ ‏نیاز خاص یکی از مهم ترین موضوعات‏ ‏است که باید در انتخاب ،‏ ‏ساخت وضعیت‏ ‏پروتزها‏ ‏برای این سطوح‏ ‏خیلی پروگزیمال قطع‏ ‏عضو‏ ‏مورد توجه قرار گیرد.
‏ قطع عضو‏ ‏انگشتان
‏نقص عملکردی در ارتباط‏ ‏با قطع‏ ‏یک یا بیش از یک‏ ‏انگشت‏ ‏عمدتا کاهش‏ ‏در نواحی تحمل‏ ‏کننده ی لود در‏ ‏قسمت جلویی پا‏ ‏می باشد که‏ ‏باعث فشار‏ ‏بیشتر روی‏ ‏سرمتارتارسها‏ ‏می شود و با برداشتن‏ ‏انگشتان‏ ‏خیلی آشکار‏ ‏می شود . این‏ ‏نشانه ها‏ ‏اگر شست‏ ‏بردشاته شود بیشتر آشکار‏ ‏می شود‏ ‏هنگامی‏ ‏که عملکرد‏ ‏پا با نبود‏ ‏خم شدن‏ ‏؟؟؟ اولین مفصل‏ ‏متاروسوفانژیال‏ ‏بخطر می افتد که‏ ‏بطور طبیعی‏ ‏در انتهای‏ Push – off‏ اتفاق می افتد .
‏ برای راه رفتن‏ ‏نرمال نبود انگشتان‏ ‏بزرگی ایجاد‏ ‏نمی کند‏ ‏اما نبود‏ ‏انگشت بزرگ‏ ‏دویدن‏ ‏و شرکت درمسابقات‏ ‏ورزشی را‏ ‏بخاطر از دست دادن‏ push – off‏ فعال خیلی مشکل می کند .

 

پیوند عضو پس از قصاص 21ص doc

پیوند عضو پس از قصاص 21ص doc

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏پیوند عضو پس از قصاص
‏مساله‏ء پیوند عضوى که به حکم قصاص قطع شده باشد، از دیرباز میان فقها مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. طرح مساله بدین صورت بوده که اگر کسى گوش دیگرى را قطع کند سپس گوش جانى را به قصاص قطع کنند، آن گاه یکى از آن دو، گوش بریده‏ء خودرا دو باره پیوند بزند، آیا دیگرى حق دارد آن را براى بار دوم قطع کند یا چنین حقى ندارد؟ در تفسیر روایتى که در این باره آمده است اختلاف وجود دارد، برخى آن را در باره‏ء مجنى علیه مى دانند و برخى دیگر در باره‏ء جانى. این اختلاف در تفسیر روایت، منشا اختلاف آراء در مساله‏ء مذکور شده است. در کتاب مقنعه آمده است: اگر مردى نرمى گوش مرد دیگرى را برید و گوش جانى را نیز به قصاص بریدند، سپس مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را دوباره پیوند زد، شخص قصاص شده حق دارد همان قسمت از گوش او را دوباره قطع کند تا به حالت قبل از قصاص برگردد. در هریک از اعضا و جوارح که مورد قصاص قرار گیرد و سپس معالجه شده و خوب شود، همین حکم جارى است و اختصاص به نرمى گوش ندارد. حاکم مى بایست مهلت دهد تا شخص مجروح خود را معالجه کند و بهبود یابد، اگر با معالجه خوب شد جانى را قصاص نکند ولى او را به پرداخت ارش محکوم کند، اما اگر شخص مجروح علاج نشد، جانى را به قصاص محکوم کند.
‏این عبارت به صراحت مى رساند که بعد از قصاص جانى، اگر مجنى علیه عضو قطع شده‏ء خود را پیوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع کند و این حکم، اختصاص به گوش ندارد و همه‏ء اعضا را در بر مى گیرد. درکافى ابوالصلاح حلبى آمده است: درمورد هیچ زخم یا قطع عضو یا شکستگى یا در رفتگى تا یاس از بهبود آن حاصل نشود نمى توان حکم به قصاص کرد بنا بر این اگر درمورد جراحتى حکم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دوخوب شوند یا هردو خوب نشوند، هیچ کدام حقى بر دیگرى ندارد. اما اگر یکى از آن دو خوب شود و زخمش التیام پیدا کند، قصاص درمورد دیگرى تکرار مى شود. این در فرضى است که قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده باید به کسى که قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع کند نه به مجنى علیه.
‏پیوند عضو پس از قصاص
‏مساله‏ء پیوند عضوى که به حکم قصاص قطع شده باشد، از دیرباز میان فقها مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. طرح مساله بدین صورت بوده که اگر کسى گوش دیگرى را قطع کند سپس گوش جانى را به قصاص قطع کنند، آن گاه یکى از آن دو، گوش بریده‏ء خودرا دو باره پیوند بزند، آیا دیگرى حق دارد آن را براى بار دوم قطع کند یا چنین حقى ندارد؟ در تفسیر روایتى که در این باره آمده است اختلاف وجود دارد، برخى آن را در باره‏ء مجنى علیه مى دانند و برخى دیگر در باره‏ء جانى. این اختلاف در تفسیر روایت، منشا اختلاف آراء در مساله‏ء مذکور شده است. در کتاب مقنعه آمده است: اگر مردى نرمى گوش مرد دیگرى را برید و گوش جانى را نیز به قصاص بریدند، سپس مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را دوباره پیوند زد، شخص قصاص شده حق دارد همان قسمت از گوش او را دوباره قطع کند تا به حالت قبل از قصاص برگردد. در هریک از اعضا و جوارح که مورد قصاص قرار گیرد و سپس معالجه شده و خوب شود، همین حکم جارى است و اختصاص به نرمى گوش ندارد. حاکم مى بایست مهلت دهد تا شخص مجروح خود را معالجه کند و بهبود یابد، اگر با معالجه خوب شد جانى را قصاص نکند ولى او را به پرداخت ارش محکوم کند، اما اگر شخص مجروح علاج نشد، جانى را به قصاص محکوم کند.
‏این عبارت به صراحت مى رساند که بعد از قصاص جانى، اگر مجنى علیه عضو قطع شده‏ء خود را پیوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع کند و این حکم، اختصاص به گوش ندارد و همه‏ء اعضا را در بر مى گیرد. درکافى ابوالصلاح حلبى آمده است: درمورد هیچ زخم یا قطع عضو یا شکستگى یا در رفتگى تا یاس از بهبود آن حاصل نشود نمى توان حکم به قصاص کرد بنا بر این اگر درمورد جراحتى حکم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دوخوب شوند یا هردو خوب نشوند، هیچ کدام حقى بر دیگرى ندارد. اما اگر یکى از آن دو خوب شود و زخمش التیام پیدا کند، قصاص درمورد دیگرى تکرار مى شود. این در فرضى است که قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده باید به کسى که قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع کند نه به مجنى علیه.

 

پیوند عضو پس از قصاص 21ص doc

پیوند عضو پس از قصاص 21ص doc

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 21 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏پیوند عضو پس از قصاص
‏مساله‏ء پیوند عضوى که به حکم قصاص قطع شده باشد، از دیرباز میان فقها مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. طرح مساله بدین صورت بوده که اگر کسى گوش دیگرى را قطع کند سپس گوش جانى را به قصاص قطع کنند، آن گاه یکى از آن دو، گوش بریده‏ء خودرا دو باره پیوند بزند، آیا دیگرى حق دارد آن را براى بار دوم قطع کند یا چنین حقى ندارد؟ در تفسیر روایتى که در این باره آمده است اختلاف وجود دارد، برخى آن را در باره‏ء مجنى علیه مى دانند و برخى دیگر در باره‏ء جانى. این اختلاف در تفسیر روایت، منشا اختلاف آراء در مساله‏ء مذکور شده است. در کتاب مقنعه آمده است: اگر مردى نرمى گوش مرد دیگرى را برید و گوش جانى را نیز به قصاص بریدند، سپس مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را دوباره پیوند زد، شخص قصاص شده حق دارد همان قسمت از گوش او را دوباره قطع کند تا به حالت قبل از قصاص برگردد. در هریک از اعضا و جوارح که مورد قصاص قرار گیرد و سپس معالجه شده و خوب شود، همین حکم جارى است و اختصاص به نرمى گوش ندارد. حاکم مى بایست مهلت دهد تا شخص مجروح خود را معالجه کند و بهبود یابد، اگر با معالجه خوب شد جانى را قصاص نکند ولى او را به پرداخت ارش محکوم کند، اما اگر شخص مجروح علاج نشد، جانى را به قصاص محکوم کند.
‏این عبارت به صراحت مى رساند که بعد از قصاص جانى، اگر مجنى علیه عضو قطع شده‏ء خود را پیوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع کند و این حکم، اختصاص به گوش ندارد و همه‏ء اعضا را در بر مى گیرد. درکافى ابوالصلاح حلبى آمده است: درمورد هیچ زخم یا قطع عضو یا شکستگى یا در رفتگى تا یاس از بهبود آن حاصل نشود نمى توان حکم به قصاص کرد بنا بر این اگر درمورد جراحتى حکم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دوخوب شوند یا هردو خوب نشوند، هیچ کدام حقى بر دیگرى ندارد. اما اگر یکى از آن دو خوب شود و زخمش التیام پیدا کند، قصاص درمورد دیگرى تکرار مى شود. این در فرضى است که قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده باید به کسى که قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع کند نه به مجنى علیه.
‏پیوند عضو پس از قصاص
‏مساله‏ء پیوند عضوى که به حکم قصاص قطع شده باشد، از دیرباز میان فقها مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. طرح مساله بدین صورت بوده که اگر کسى گوش دیگرى را قطع کند سپس گوش جانى را به قصاص قطع کنند، آن گاه یکى از آن دو، گوش بریده‏ء خودرا دو باره پیوند بزند، آیا دیگرى حق دارد آن را براى بار دوم قطع کند یا چنین حقى ندارد؟ در تفسیر روایتى که در این باره آمده است اختلاف وجود دارد، برخى آن را در باره‏ء مجنى علیه مى دانند و برخى دیگر در باره‏ء جانى. این اختلاف در تفسیر روایت، منشا اختلاف آراء در مساله‏ء مذکور شده است. در کتاب مقنعه آمده است: اگر مردى نرمى گوش مرد دیگرى را برید و گوش جانى را نیز به قصاص بریدند، سپس مجنى علیه گوش خود را معالجه کرده و قسمت بریده شده را دوباره پیوند زد، شخص قصاص شده حق دارد همان قسمت از گوش او را دوباره قطع کند تا به حالت قبل از قصاص برگردد. در هریک از اعضا و جوارح که مورد قصاص قرار گیرد و سپس معالجه شده و خوب شود، همین حکم جارى است و اختصاص به نرمى گوش ندارد. حاکم مى بایست مهلت دهد تا شخص مجروح خود را معالجه کند و بهبود یابد، اگر با معالجه خوب شد جانى را قصاص نکند ولى او را به پرداخت ارش محکوم کند، اما اگر شخص مجروح علاج نشد، جانى را به قصاص محکوم کند.
‏این عبارت به صراحت مى رساند که بعد از قصاص جانى، اگر مجنى علیه عضو قطع شده‏ء خود را پیوند زد جانى حق دارد دوباره آن را قطع کند و این حکم، اختصاص به گوش ندارد و همه‏ء اعضا را در بر مى گیرد. درکافى ابوالصلاح حلبى آمده است: درمورد هیچ زخم یا قطع عضو یا شکستگى یا در رفتگى تا یاس از بهبود آن حاصل نشود نمى توان حکم به قصاص کرد بنا بر این اگر درمورد جراحتى حکم به قصاص شود ولى مجروح و جانى هر دوخوب شوند یا هردو خوب نشوند، هیچ کدام حقى بر دیگرى ندارد. اما اگر یکى از آن دو خوب شود و زخمش التیام پیدا کند، قصاص درمورد دیگرى تکرار مى شود. این در فرضى است که قصاص به اذن شخص اول انجام گرفته باشد ولى اگر قصاص به اذن او انجام نگرفته باشد، شخص قصاص شده باید به کسى که قصاص به اذن او انجام گرفته رجوع کند نه به مجنى علیه.